Dat ik, toen de Alzheimer bij mijn moeder echt erger begon te worden, ik eigenlijk te weinig heb gevraagd hoe het met haar ging. Uiteraard vroeg ik dit wel aan m’n vader. Maar echt aan haar…zo moeilijk! Want eigenlijk wou ze er niet over praten en deed ze het liefst alsof het er niet was. Heel moeilijk
Kan je samen met de kinderen geen gebarencursus doen? Er zijn ook dvd’s van bijv Lotte en Max voor kinderen waar gebaren aangeboden worden. Zo leren je kinderen toch wat gebaren en kunnen ze met je zus communiceren.
Ik heb precies het zelfde,ik zit ook vast en wil naar regelmaat. Ook in de zorg, had het nooit moeten doen.
Lekker cliche maar ik heb liever een ' ah well.. ' dan een 'wat als'. Verder genoeg spijt van dingen. Grote en onbenullige. 1 ervan is spijt dat ik ons verjaardagsfeestje geef nu zondag ipv vorige zondag. Was zo aan het twijfelen. Vorige zondag was het 26 graden en zonnig. Nu zondag wordt 18 en bewolkt. terwijl het de dagen daarna weer gewoon 23 graden wordt. Fml.
Ik heb juist spijt van mijn rechtenstudie. Ik ben zwanger van de tweede afgestudeerd en een parttime baan vinden was (toen) echt onmogelijk. Fulltime met 2 kleine kinderen wilde ik ook niet. En omdat ik het daarna niet meer bijgehouden heb, heb ik er nu eigenlijk helemaal niks meer aan. Sowieso had ik in eerste instantie liever voor de Pabo gekozen, maar ik heb me om laten praten door de mentor die ik had in mijn examenjaar.
Als ik mijn vriendinnen zie die jurist zijn, is minder dan 32 uur nog steeds no go. Dus wat dat betreft was voor mij rechten ook geen optie idd...
Dat ik in mijn vmbo schooltijd het zo verkloot heb op school door zoveel te spijbelen enz en me niet wat meer in te zetten. En daarna op het mbo trouwens ook nog, had er gewoon geen ‘zin’ in. En daar heb ik nu wel spijt van, maarja is achteraf he! Ik had zoveel meer gekund als ik toen maar deed wat ik moest doen. Maar goed ondertussen heb ik wel enkele (thuis)studies en cursussen succesvol afgerond dus daar ben ik dan wel weer trots op zijn toch maar weer mooi enkele diploma’s erbij! Mijn eigen kinderen zou ik in elk geval echt goed stimuleren om naar school te gaan en niet dezelfde fouten te maken als mama
Ik heb eigenlijk nergens spijt van tot nu toe. Had misschien wel dingen anders aan kunnen pakken, maar ach, het leven loopt zoals het loopt. Ik moet wel zeggen dat tot nu toe ik meer positieve dingen in het leven heb ervaren dan negatieve, dus dat zal wel bijdragen aan mijn gevoel. Ik heb eigenlijk hoogstens spijt van dingen die ik eet, zoals net 2 roze koeken ipv 1.. want nu ben ik misselijk .
Ja herkenbaar, het grappige is dat ik ook het eerst als vooropleiding als verloskundige zag maar het leven kwam in de weg ofzo.
Spijt is een groot woord, want de dingen die ik heb meegemakat hadden mij anders niet gemaakt tot wie ik nu ben. Maar zeker school, man ik had de brains maar door de ADHD niet de concentratie. Ondanks dat ik redelijk ver ben gekomen zonder MBO diploma. Baal ik wel dat ik er niet meer voor gedaan heb. Als we het over spijt hebben, dan heb ik spijt dat ik en mijn beste vriend uit elkaar zijn gegroeid voor zijn dood (15 jaar geleden, hij was 24). Dit kwelt mij nog elke dag, meer de "had ik maar".. Dat ik niet heb meegemaakt hoe hij opgebloeid was. En daardoor niet genoeg betrokken bij zijn leven ben geweest. Hoe hij worstelde met zijn geaardheid maar toch een onwijs leuke vriend kreeg. En dat ik daardoor te weining contact met zijn vriend had om een band te krijgen waardoor we elkaar nu nauwelijks spreken maar we veel aan elkaar gehad hadden kunnen hebben. Mijn maatje was echt een engel op aarde en probeer elke dag te leven naar zijn maatstaven zodat hij trots mijn hand pakt als het mijn tijd is ♥ En dat ik niet meer overedingskracht op mijn vriend had 16 jaar geleden toen we elkaar leerde kennen. Hij was een fliere fluiter en ik wat serieuzer, het heeft 6 jaar geduurd voor we elkaar weer hadden gevonden. En vind die 6 jaar echt een gemis
Joh als je ook nog maar leuke herinneringen heb aan die tijd Ik ken heel veel mensen die hun school hebben verkloot maar zijn toch aardig terecht gekomen. Niet iedereen is gemaakt om in de schoolbanken te zitten
Ik heb ook geen enkele opleiding afgemaakt. Was dat handig? Nee. Maar spijt heb ik er niet van. Het is nou eenmaal zo gelopen. Schools leren was door alle prikkels, onverwachte wendingen/indrukken op een dag, pestgedrag van studiegenoten én leraren gewoon veel te moeilijk voor mij in combinatie met mijn ASS. Vind het alleen soms wel jammer dat een opleiding afronden me nooit is gelukt, omdat ik er zeker wel intelligent genoeg voor ben (om het maar even zo te verwoorden).
Ah ik ook hier in de categorie losbandigheid naja, mn man zegt blij te zijn dat ik even "geslet" heb, dan krijg wordt ik later niet ineens nieuwsgierig naar andere piemels
@Anouk2005 ohh een leuke tijd heb ik op school zeker wel gehad verder hoor, en heb gelukkig ook gewoon al mn diploma’s gehaald. Alleen als ik toen meer mn best had gedaan had er meer ingezeten. @citroenrasp hier dan wel mn opleidingen afgemaakt en ook gewoon diploma’s behaald maar zoals ik al net zei; als ik toen meer mn best had gedaan had er meer ingezeten. Ik heb nu bijv ook een diploma op hbo niveau door middel van een andere studie. maar als ik dus op school beter had gedaan had ik verder geweest, maar goed wat betreft voor jou ligt het iets anders natuurlijk maar je bent nooit te oud om te leren he! Je kan altijd er nog voor gaan ♥️
Spijt heb ik dat ik het laatste jaar met mijn oudste dochter zoveel uit handen heb gegeven. Ik was gestopt met werken omdat de zorg te intensief werd en toen bleek ik zwanger. Vanuit pgb konden we toen hulp bij de zorg inkopen en dat heb ik toen ook gedaan. Door de zwangerschap en bekkeninstabiliteit deed ik veel minder met haar dan voorheen, terwijl dat juist niet was wat ik wilde, maar het kon niet anders. Had ik toen geweten dat dat haar laatste maanden zouden zijn, had ik het zo anders aangepakt. Het voelt achteraf alsof haar kaarsje langzaam doofde en ik te druk was met mijzelf om dat te zien. Als ik achteraf foto’s zie van die laatste maanden, zie je haar gewoon achteruitgaan. Kan mezelf op zwakke momenten wel voor mijn hoofd slaan dat ik het toen niet zag…
En als je dat niet had geweten; was je fysiek in staat om meer met haar te doen? Je zegt niet voor niks; het kon niet anders. Je hebt gedaan wat je kon, voor je dochter, voor jezelf en voor het meisje in je buik. Wees lief voor jezelf ❤
Wat lief, dankjewel. Je hebt ook gelijk hoor. En meestal kan ik het ook zo zien, maar toch, zijn er soms momenten dat ik er echt enorm veel spijt van heb. Gelukkig kan ik het meestal wel relativeren
Ik heb al een paar dagen getwijfeld of ik dit moest typen. Maar ik heb spijt van het feit dat ik niet eerder aan de buitenwereld heb verteld over het seksueel misbruik. En daardoor 3 jaar van m'n puberteit heb vergooid. Ik heb echt de meest vreselijke dingen gedaan (losbandig, spijbelen, dagen van huis, geld stelen van familie enz) en mijn ouders/familie daarmee zoveel pijn gedaan. Daar schaam ik me nu nog voor.