Maar je hebt het verteld, althans dat haal ik uit jouw tekst. En waarschijnlijk heb je dat gedaan op het moment dat je daar zelf klaar voor was. Je worstelde misschien zelf te erg met alles om het al te kunnen delen. Dat je dingen hebt gedaan die anderen pijn hebben gedaan is heel vervelend, maar hopelijk zien die mensen dat je zelf in de knoop zat.
Ik krijg een brok in mijn keel van dit stukje. Ik heb geen advies of woorden omdat ik niet weet hoe dit moet voelen.
Maar heb je daar echt spijt van? Als ik er nu op terug kijk denk ik wel: waarom deed ik dat (en ook wel getsie waarom deed ik dat ) maar het was verder ook een leuke en mooie tijd waar ik toen behoefte aan had en uiteindelijk ben ik gewoon precies gekomen waar ik wilde zijn. Ik heb geen spijt van grote dingen. En overigens ook vrijwel zelden van kleine dingen. Ik sta eigenlijk vrijwel altijd achter mijn keuzes. Zijn er dingen die ik met de kennis van nu achteraf misschien niet had gedaan? Zeker. Maar spijt niet echt. Heb je ook niets aan. Maar ik ben dan ook zeer toekomstgericht.
Spijt van heel veel dingen momenteel. Hetgeen wat me momenteel heel erg bezighoudt, is de dag voordat mijn vader overleed (zelfdoding). We zouden met hem gaan varen, maar het was slecht weer en toen vroeg hij of we wel een drankje kwamen drinken. Aangezien we nog een verjaardag hadden, heb ik gezegd dat we die week daarna een bakkie zouden komen doen, dat kwam beter uit. Dat was mijn kans om hem nog een keer te knuffelen en wellicht hetgeen te zeggen waardoor hij zich toch wat beter zou voelen. Ook heb ik spijt in de situatie met mijn dochter, die nu in een gesloten instelling zit en haar ouders overal de schuld van geeft (vooral in haar hormoonmomenten). Natuurlijk hadden we dingen anders kunnen doen en waren er momenten dat ik niet zo boos op haar had moeten zijn. Hadden we dit kunnen voorkomen?? En heel cliché, ook spijt van mijn studiekeuze. Alles uit gemak gedaan. Had dolgraag bij de politie gewild, maar had toentertijd gewoon totaal geen zin om te leren en vond mijn vrienden vele malen belangrijker.
Spijt dat ik mijn universiteit of in ieder geval mijn hbo niet heb afgemaakt en nu enkel mijn mbo, zeer generiek zorggerelateerde mbo heb. Met mijn kleine kinderen meer wil ik meer regelmaat maar dat is meestal weggelegd voor Hbo-functies en ik vervul nu al een jaar een uitzendfunctie waar ik geen drol mee verdien en mijn spaargeld zo goed als op is. Ik voel me af en toe een ontzettende mislukking. Zo, dat lucht op.