Ik zat net even terug te lezen naar wat ik gister heb geplaatst in een ander topic namelijk: -Zei nog gister tegen mn man dat ik soms zo baal van mezelf, dat ik vroeger school zo verkloot heb door veel te gaan spijbelen enz echt mega spijt van maarja dat is nu en achteraf.. anders had ik zoveel meer kunnen bereiken nu wel bezig met een studie maar tis nu zo anders dan toen wat dat betreft ben ik echt stom bezig geweest, wist ik toen maar wat ik nu wist dan had ik braaf elke les gevolgd- En toen kwam me dus de vraag op: Waar heb jij ‘spijt’ van?
Dat we geen bouwkundige keuring hebben laten doen bij de aankoop van ons huis. Nu zitten we met een slechte fundering en een hoop extra kosten.
Dat ik nooit stage heb gelopen,directeur van de masteropleiding was daar sterk op tegen want dat was geen zuiver onderzoek zoals experiment en dat kwam niet ten goede aan de wetenschap en geen student kon op steun rekenen. Dus zat ik alsnog op de faculteit.... een keurig gecontroleerd experiment als onderzoek zoals hij wenste te doen... ipv ervaring op te doen in het werkveld Ik had misschien beter andere studie kunnen doen achteraf, rechten of economie
Van een tatoeage die ik heb laten zetten toen ik 15 jaar was. (Veel te jong en in verkeerd vaarwater)
Dat ik pas eind vorig jaar het traject in durfde voor een adhd diagnose. Ik moest eerst volledig vastlopen voordat ik het durfde te accepteren. Als ik het 15 jaar eerder gedaan had het mijn zelfvertrouwen beter gedaan. Niet weet ik hoeveel opleidingen verkloot, en was ik de eerste jaren een leukere moeder geweest. Maar als puber wilde ik geen label.
Ik wilde juist zeggen dat ik spijt van mijn rechtenstudie. Ik wilde eigenlijk juf worden en de Pabo gaan doen of wiskunde gaan studeren, maar ik heb me om laten praten door mijn mentor in de 6e. Hij vond het echt "zonde van mijn intelligentie" om juf te worden. Ik vond mijn studie op zich wel leuk/interessant hoor, maar het was voor mij al vrij snel duidelijk dat ik er toch niks mee zou gaan doen.
Dat ik niet eerder het huis uit ben gegaan. Te beschermend opgevoed, niet sterk genoeg om eigen keuzes te maken.
Spijt vind ik een te groot woord. Maar als ik het over had kunnen doen was ik na de middelbare school niet meteen door gaan studeren maar eerst gaan reizen. Om vervolgens een andere opleiding te gaan doen. Spijt heb ik niet omdat ik er niet slechter van geworden ben en tevreden ben met hoe mijn leven nu is.
Dat we niet toch de adoptie procedure voortgezet hebben. We hebben destijds ervoor gekozen omdat het ons teveel om het geld ging. Duizenden euro 's betalen voordat je überhaupt weet waar je aan toe bent voelde toen niet goed. Nu soms, bij vlagen, toch wel spijt. En niet meer de leeftijd om alsnog op te starten.
Dit had ik ook. Ik heb mijn tatoeage laten verwijderen. Door zwangerschap niet eens mn behandelingen afgemaakt , en toch is hij nu écht weg. In de zwangerschap is hij met de tijd namelijk nog helemaal verder weg gevaagd. Dus echt het overwegen waard hoor!
Dat ik niet doorgeleerd heb (ik wist simpelweg niet wat ik verder kon leren. En daar werd je toentertijd ook niet over ingelicht) en dat ik mijn ex voor een 2e keer in mijn leven heb gelaten.
Ik heb spijt dat ik niet doorgezet heb met acrobatiek. Zat op hoog niveau, maar nadat de lerares verhuisde en het te ver rijden was, ben ik er mee gestopt. Ik ben nog steeds lenig, maar had het graag willen onderhouden. Verder, spijt is misschien een groot woord, maar ik vind het jammer dat ik me niet meer heb ingezet voor het leren spelen van een instrument (en ik kom uit een hele muzikale familie, dus mogelijkheden genoeg!), begonnen aan drum, piano en gitaar. Nu speel ik van alles een beetje, maar niks doorgezet. Ik ben blij dat ik snel een baan had nadat ik mijn opleiding had afgerond, maar vind het toch jammer dat ik niet eerst de tijd genomen heb om te reizen en mezelf beter te leren kennen. Dat had mijn onzekere kant wel goed gedaan, denk ik.
Van alle dingen die ik niet durfde te doen. Ik heb mij teveel laten leiden door angst. Het is zoveel leuker geworden sinds ik dat niet meer doe! Maar het was wel een flinke stap.
Dat ik toch weer heb gereageerd in het corona nieuws topic. Zo zinloos om steeds weer hetzelfde te antwoorden op dezelfde onnozelheid
Ik heb nergens spijt van, maar had sommige dingen wel anders gewild. - Had liever eerder een ADHD diagnose, dat had eerdere inzichten gegeven en ik had minder vast gelopen. I - Ik had graag veel willen reizen maar mijn vriend heeft die interesse niet. - Ooit hoop ik moeder te worden. En had liever minder snel aan de bel getrokken om een traject in te gaan, maar je laat je snel leiden door artsen en voor je het weet is het zover.
Ik heb momenteel vooral spijt van mn inkopen, ik heb zin in pizza maar niet in huis en geen zin om in de auto te stappen