Poeh heb je ff?…. Waarschijnlijk niet haha Ik ben heel ongeduldig met vrijwel alles. Wat jij beschrijft herken ik ook heel erg. Waar ik vooral geen geduld voor heb is mensen die lang van stof zijn, gaap. Come to the point man! Trage mensen die alle tijd van de wereld lijken te hebben. ( logisch natuurlijk want ik ben tegenover gestelde)
Inderdaad gebruiksaanwijzingen lezen. Het begint al met 6 pagina's moeten omslaan om de Nederlandse versie te vinden en dan zijn die lettertjes zo klein dat ik weer mijn leesbril moet zoeken Inderdaad een nieuwe tel instellen, Afgelopen mei van Samsung naar Apple man man wat een hel was dat, hier de komende 10 jaar geen andere tel meer En momenteel is mijn geduld ook wel een beetje op met mijn puberdochter. Te vaak de grenzen opzoeken, grote monden, te laat thuiskomen, komende weekend dus voor haar even geen feestjes. Ze zit nu continue te pleasen omdat ze denkt dat ik wel weer overstag zal gaan maar ik hou mijn poot echt goed stijf
1. RECLAME. Ik haat het zo intens dat ik de radio een paar minuten uitzet als het reclameblok begint. TV kijk ik niet en op al mijn computers heb ik adblockers geïnstalleerd 2. Mezelf moeten herhalen. Mensen presenteren hun probleem, ik geef niet de gewenste reactie en ze beginnen hun verhaal opnieuw te vertellen, alsof ik dan mijn mening ga aanpassen ofzo. Dan moet ik ze onderbreken om te zeggen dat ik ze de eerste keer ook al begreep en dan ben ík zogenaamd degene die onbeleefd is 3. Verhalen over medische drama's/kinderen/ruzies/etc. van mensen die niet mijn allerbeste vrienden zijn.
Oh ja! Niet efficiënte mensen. Van die mensen die dan pas als de caissière zegt dat wordt dan zoveel euro hun portemonnee gaan zoeken. (Terwijl ze daarvoor al 10 minuten in de rij staan) Of mensen die pas als ze geholpen worden in de snackbar gaan nadenken wat ze gaan eten. Nou ja zo kan ik dus lang doorgaan.
Om eerlijk te zijn helemaal nergens voor Ik zit dan ook vaak met mezelf in de knoop om mijn mond te houden bijvoorbeeld en een ander zelf iets te laten doen of uitzoeken oid. Heel lastig en irritant. Nu we een kind hebben, gaat het iets beter, maar oh oh wat duurt het allemaal lang Kind heeft zelf ook totaal geen geduld. Heeft hij niet van een vreemde zullen we maar zeggen.
Mensen die geen nee accepteren en door vragen/drammen Vraag aan mijn man of hij iets wil doen, hij wil het wel maar het tempo Langzame rijders (fietsers en automobilisten) en als mensen winkelen het hele gangpad benutten Iets uitleggen aan iemand en na tig keer uitleg het nog niet begrijpt, laat maar ik doe het wel.
Ik heb best veel geduld maar als de kinderen zelf iets moeten doen omdat ze het moeten leren, dan denk ik kom maar hier dan doe ik het wel, gaat een stuk sneller
Vooral als je wat haast hebt, en er een landbouwvoertuig op de openbare weg rijdt met een rits van auto's achter zich die niet durven in te halen. ARRGGG zo geen geduld voor
Hangt er vanaf hoe snel je denkt...momenteel ligt mijn tempo daarin ook een stuk lager, irriteer me dan ook duidelijk minder aan anderen maar des te meer aan mezelf. In bad gaan is een horror. Op t niveautje bodempje voor mn dochter ben ik er zelf wel weer van genezen. Douchen daarentegen kan ik eeuwig volhouden (zittend welliswaar, staan wordt m ff niet). Alles wat tegen zit op t moment dat ik nog andere dingen te doen heb is overigens een garantie voor explosie. Ook dat ene knoopje in dat ene touwtje terwijl je aardappels opstaan ofzo. Of iets wat op zo'n moment dan aan elkaar blijft kleven statische onderzetters bijv, een mepal beker die ik weer eens niet opengedraaid krijg ofzo. Echt comoleet lullige dingen die helemaal nergens over gaan eigenlijk.
Hulp nodig met wiskunde? Vinden we hier leuk! (man is docent rekenen op t MBO maar wiskunde lukt ons ook wel)
Zoon heeft hulp nodig ik ben de wiskunde nerd hier in het gezin. Alle exacte vakken zijn mijn ding omdat het in mijn ogen zo simpel is mis ik misschien een stukje uitleg die hij nodig heeft. Hij ging nu via YouTube filmpjes van zijn docent kijken misschien dat die het fijner uitlegt. Het zijn stomme fouten die hij maakt die hij door narekenen op een andere manier kan voorkomen en daar stoor ik me aan. Komt vast wel goed Edit. En wat zoon misschien heel irritant vind is dat ik laaiend enthousiast word van die wiskunde boeken, het voelt als puzzelen, zoek de oplossing stap voor stap. Ik zit dus met een big smile ernaast terwijl hij het ziet als abracadabra
Doet me denken aan vroeger: als echte alpha had ik moeite met wiskunde op de middelbare school. Mijn vader was een bèta, maar hij kreeg het mij echt niet uitgelegd. Onze denkwijzen verschilden teveel, hij snapte niet dat ik het niet "gewoon" snapte Mijn moeder daarentegen is net zo'n alfa als ik, en kreeg het me wél uitgelegd, al kostte het haar dan eerst de nodige hoofdbrekens om het zelf te snappen
Ik denk best snel en ben ook altijd al tig stappen verder dan anderen. Dan heb ik iets in mijn hoofd alles al uitgewerkt, maar zijn anderen nog bij stap 1. Kom op, de vaart erin denk ik.
Stuur anders PM waar hij tegenaan loopt (wat vaak fout gaat) allicht dat mn man nog een methode heeft voor m. Die had van de week een leerling die iets na 20 jaar EINDELIJK begreep. Beter laat dan nooit zeggen we dan maar.
Ja ik normaliter ook, zij zijn nog bij t idee en ik bij de uitvoering, de problemen in t systeem en hoe de gaten te dichten etc. Dus ik zit al een heeeeeel eind verder de ijsberen vast te zoeken.