Ja die ijsberen komen me bekend voor. Ik zie de mogelijkheden en de beperkingen, maar als ik de beperkingen benoem, dan lijkt het alsof ik niet opensta voor verandering.
Waar ik ook geen geduld voor heb is om op een zomerdag aan het strand te liggen. Ik word daar zo onrustig van. Op een handdoek zitten, overal zand en die plakkerige zonnecreme op je lijf. Gatver. Ik blijf wel thuis. Met de hond loop ik gerust van Kijkduin naar Scheveningen en weer terug want dan doe ik tenminste iets
Ja dat zijn hardnekkige misvattingen die me bekend voorkomen. Terwijl t helemaal niet waar is maar het wel iets is waar je rekening mee moet houden en t tig keer goedkoper is om dat alvast mee te nemen in t plan.
Op de snelweg of een 2 baans weg rechts rijden. Als ik dan mensen onder de maximale snelheid zie rijden op hun gemakje dan denk ik hoe dan. Dus ja ik rij altijd links waar kan, liefst niemand voor mij. Verder geen geduld voor spelletjes, of samen met dochter met de Lego etc. Ik zie dan altijd andere dingen om te doen. En een boek lezen, ik kan het gewoon niet meer. Alleen op vakantie lukt het redelijk
Zo is mijn man ook Vooral bij punt 2. Ik moest typen van mijn man: Ik kan het wel met je eens zijn maar dan hebben we allebei ongelijk. Zijn uitspraak. Nog 1 wat hij dan zegt. Ik heb niet de tijd of genoeg krijtjes om het je uit te leggen. Als ze de eerste niet begrijpen
Wat m'n dochter betreft: haar eet-tempo. Of beter gezegd: haar gebrek aan tempo Wat m'n zoon betreft: z'n mega luie aard En ook z'n gebrek aan tempo als we naar school fietsen. Om te janken (en woest op te worden, ook al heeft dat geen zin). En op sommige dagen: langzaamrijders in het verkeer. Maar op andere dagen heb ik daar weer minder moeite mee. O, en die spaarzame keren dat ik in de auto van m'n man rij en het dus weer moet doen met de autoradio (bij mij staat er altijd dezelfde CD op ): die ellenlange klere reclames en dat geouwehoer op de radio! Dat heb ik dus met m'n kinderen al Niet efficient en ze hebben mij al weer op de kast Wij hebben het dan (nog) niet bij huiswerk, maar herken het wel. Onze zoon heeft een hekel aan ''de moetjes'': naar de wc moeten, opruimen, schoenen aantrekken, dat soort dingen.. en wil graag het liefst alleen maar spelen. En het is ook een mega eigenwijze drammer, die het liefst net zo lang doordramt totdat ie z'n zin krijgt. Wat er bij hem nogsteeds niet in gaat is dat als hij nou ipv. gaat lopen drammen, z'n schoenen aan doet/ naar de wc gaat of wat ie dan ook ''moet'' doen, hij al lang en breed klaar had kunnen zijn en dus al lang en breed had kunnen spelen. Tsja zoon, sorry, maar de belangrijke dingen gaan vOOr.
Ik schaar dit zelf niet echt onder ''geen geduld ervoor'' hebben. Maar ik herken het zeker wel. Hier ligt, op 1 maand na, al 2 jaar een nieuwe telefoon op mij te wachten. Die heb ik sinds een week of 3 ein-de-lijk min of meer in gebruik. Maar m'n sim-kaart zit nog in m'n oude dus ik doe nu al 3 weken deels dingen op m'n oude, en deels dingen op m'n nieuwe telefoon. En m'n oude telefoon staat dus zodanig vol dat ie niet meer geleegd kan worden en ik kan dus ook niks updaten nu. Super onhandig. En toch stel ik het ''over gaan'' uit, want ik stap dan over van Android naar Iphone en bahhh.. al die knopjes en functies die weer ergens anders zitten/ net even anders werken... Niet aan mij besteed. Herkenning alom beide stukken! Dat onderste stuk over mijn kleuterzoon dan weliswaar (alleen te laat thuiskomen dan niet ).
Hierdoor weet ik er nog 1 waar ik het geduld niet voor heb: vergaderen. Traaaaaaaaag dat dat altijd gaat! Kan toch ook in 5-10 minuten klaar zijn denk ik dan altijd. Hup, pak de actiepunten erbij, de teamleider wijst iedereen een taak en een tijdsspanne toe, en KLAAAAAR! Maar nee, zeker met vrouwen moet er op de 1 of andere manier altijd nog minimaal een uur lang geouwehoerd worden over niks. En alles moet 10duizend keer worden overlegd. Slaapverwekkend. Ook dit is herkenbaar.
Dat is mijn vrees voor deelnemen aan een MR op school dan ook...Man hoor ik ook wel eens vergaderen en dat ellenlange gezaag van ieders plasje... Hij staat op zijn beurt dan weer met open mond bij onze vergaderingen...ja schat, welkom bij de IT waar de developers een bloedhekel hebben aan dingen die niet gelijk zijn aan bouwen...
Ik heb geen geduld voor maar 1 ding tegelijk doen, ik moet altijd tegelijkertijd bezig zijn met meerdere dingen .
Wat erg, ik herken bijna alles . Maar met stip op 1 staat bij mij dingen uitleggen. Ik heb op werk ook aangegeven niemand in te werken, dat is voor niemand leuk als ik dat moet doen hahaha. Ook zoiets, als ik eenmaal klaar sta om weg te gaan en ik moet nog op iemand wachten (meestal mijn man). Ik wil gewoon weg, meteen!
Je zal het bijna niet geloven maar ik kan echt niks bedenken. Ik werk met zeer moeilijk lerende kinderen. Dus daar moet je heeeeeeel veel geduld voor hebben anders kun je dat werk niet doen. Vergeleken bij hun is mijn zoon dus met alles snel haha. Heel soms doucht hij erg lang en heb ik al drie keer gezegd dat het tijd is om te stoppen. Dat doet hij dan ook braaf. Maar ik zie dat hij dan zo geniet dus kan het ook wel begrijpen. Het gevoel van ergeren, geen geduld ofzo heb ik dus niet.
Tijdens het koken ruim ik ook de vaatwasser uit en weer in, maak het aanrecht schoon, dek de tafel. Ik ga echt niet naar een pan staren en wachten tot het kookt. Mijn man kan dat wel trouwens, die gaat rustig in een pan staan roeren.
Ik heb jarenlang met dementerenden en kinderen gewerkt en daar ook eindeloos geduld tot in de treure. Maar met mn éigen kinderen..... Toch echt een andere tak van sport.
Dat doet mijn man inderdaad ook. Continu vlees omdraaien, even roeren in een sausje, deksel openen om te kijken of het goed gaat met de pasta, etc. Hij wordt dan weer dood nerveus van mij, als ik in de tussentijd 10 andere dingen aan het doen ben. Wij staan dus nooit samen in de keuken
Mijn man ook. Maar die kan ook naast de jongste staan te wachten tot ze klaar is met wassen/aankleden/haren kammen/tanden poetsen. Ik denk dan: haal dan meteen ff een doekje over de wastafel en/of wc, leeg het prullenbakje een keer ofzo..
Mensen die met 100 km per uur inhalen op de snelweg.... Met mooi weer binnen zitten. Daar word ik zo onrustig van. .... en dat zwanger worden duurt me ook veel te lang inmiddels.
Haha herkenbaar! God wat kan die man roeren maar ondertussen wat nuttigs doen (vaatwasser, aanrecht opruimen, e.d.) ho maar!