De vragen zijn best zwart wit. Als dat niet zo was zou hij hoger uitkomen bij zowel het huishouden als in de mentale last. Ik hou het overzicht. En hij regelt dingen die voor mij zwaarder zijn dan voor hem. In het weekend zorgt hij ervoor dat ik tijd heb om mijn hoofd een beetje leger te maken. Ik doe de dingen die voor mij makkelijker zijn en hij de dingen die hem beter liggen. En dan werkt hij nog veel uren terwijl ik tbm ben.
De mentale last lag bij mij vroeger op 100% maar dat hebben we toch al wat aangepast naar 85% voor mij en 15% voor mijn partner. Dat kan nog evenwichtiger maar ik zorg er zelf ook wel voor dat ik zo hoog scoor. Als het moet dan kunnen we de % in een vingerknip wisselen (hebben we ervaren) en dat is het belangrijkste. Onze meest voorkomende discussie is dat mijn man zo rustig is, dat ik er nerveus van kan worden. Hij doet 0 voorstellen voor vakantie,uitstapjes, feestjes,...
Nee, het is idd nogal wat, en had ik 2 neurotypische kinderen gehad, dan was het waarschijnlijk wat makkelijker geweest.
Dat denk ik ook ja. Slikt je man medicatie? Geen wondermiddel zoals je weet, maar het kan echt verschil maken! (zoals je ook weet ) Hopelijk worden je zorgen en de mentale last snel minder voor je!
Best een beetje zwart/ wit. Ik doe wel doorgaans alle boodschappen maar mijn man regelt het altijd in het weekend maar voor de rest klopt het aardig. Hij doet echt best wel wat in het huis qua klussen. Rijdt zonder problemen naar het grofvuil met een zooi afval, loopt echt veel met onze hond. Lijkt nu echt alsof het een flapdrol is met deze cijfers haha Ben toch best wel blij met hem
Nee, hij heeft nooit een officiële diagnose gehad. Wel gesprekken vanwege de kinderen toen die getest werden en heel veel herkenning voor hem. Maar hij heeft zn weg erin gevonden zo, dus dat maakt het lastig.
Ook maar de test gedaan Nu werk ik ook minder dus opzich niet heel raar dat de verdeling ongelijk is, maar soms zou ik wel een stukje mentale last willen afgeven. Daar hebben we ook vaak woorden over.. partner lijkt het niet altijd te begrijpen dat ik vaak zo moe ben door die last (want werk toch maar 3 dagen). Maar juist het denken om alle afspraken etc. is voor mij heel vermoeiend.
En aan de andere kant vind ik het ook fijn om zelf de controle te hebben over een aantal dingen, dus zal ook deels aan mezelf liggen. Maar man kan nogal chaotisch en vergeetachtig zijn dus veel dingen regel ik liever zelf.
Ik kan het ook moeilijk uit handen geven. Ik weet dat als ik iets regel of doe het goed gaat en als iemand anders het doet dan heb ik continu stress en blijf ik controleren. Dat is ook wel mijn valkuil want ook al zouden we alles verdelen denk ik dat ik die mental load nog niet kwijt raak of ik krijg stress omdat het uit mijn zicht is. En dat is thuis zo maar ook met vriendenvakanties. Elk jaar met kerst regel ik het eten voor de hele ploeg voor alle dagen, zorg ik dat er voor alle kinderen kadotjes zijn, zorg ik voor de hapjes en drankjes voor alle dagen. Ik klaag dat ik altijd alles alleen doe maar kan ondertussen niets uit handen geven. 1 jaar gedaan en iemand anders gevraagd het brood te regelen voor de kerstvakantie had diegene 3 volkoren broden bij de supermarkt gehaald en ik zorg juist altijd voor afbakbroodjes, croissantjes, gewoon brood. Konden we alsnog op vakantie naar de supermarkt, dan denk ik direct nu weet ik waarom ik het altijd liever zelf doe.
Hierover. Tel daarbij op dat ik fulltime werk en mijn man tot voor kort niet werkte en momenteel 20-24 uur werkt en we 3 kinderen hebben die om verschillende redenen extra begeleiding nodig hebben en er dus gedurende elke periode van school voor minimaal 1 kind wekelijks contact is met school, hulpverlening of iets anders. Dus ik loop compleet over, zeker omdat het op het werk ook al een tijd heel moeilijk gaat. Maar als ik dan aangeeft dat ik echt niet meer kan en inmiddels regelmatig hartkloppingen heb van de stress, dan zegt hij doodsimpel: ik doe toch mijn best. En dan ben ik dus weer de zeikerd.
Emoties, aandacht & tijd Over het huishouden niet echt. Ik deed de test ook even en onze verdeling operationeel is 54 / 46 in mijn ‘nadeel’. Mentaal is het 67 voor mij en 33 voor hem. Nu werk ik heel weinig, gemiddeld 1,5 dag per week en hij fulltime dus dat is dan alles bij elkaar opgeteld netjes verdeeld. Zijn mentale last ligt bij het werk/ ondernemerschap
Hier met stip met mijn nu ex steeds ruzie over mijn gewicht. Dat hij toendertijd niet gekozen had voor een dik iemand en dus niet kon aanvaarden dat ik zoveel bijgekomen was. Dat ik minstens 4 keer per week moest gaan sporten. Dat ik me maar moest laten opereren,… Waren steeds urenlange monologen van zijn kant naar mij toe, maanden en jaren aan een stuk. Verder ook mijn werk en de uren die ik klopte.
dat is geen ruzie maar mishandeling! meis, wat verschrikkelijk! ontzettend goed dat je van die vreselijk man af bent!
Telefoon gebruik, Mijn man vind het soms heel lastig dat ik veel online ben, zowel facebook als whatsapp terwijl het ook deels ivm werk is, Of als ik wat later reageer op hem terwijl ik dis online sta, maar ja dan kan ik dus ook net even bezig zijn met een ander, Hij is heel onzeker van zichzelf door een negatieve vorige relatie waarin hij enorm gekleineerd is en zijn ex contacten had met andere mannen etc, en dat staat ons nog steeds regelmatig in de weg helaas
Hmm dan denk ik toch wel over de opvoeding. Mijn man is meer van zwart wit en doen wat je zegt. Ik ben meer van aanklooien en ik vind alles wel best. Hij vindt dat dan weer te makkelijk van mij en ik vind dat hij soms wel iets relaxter mag zijn. Hier hebben we regelmatig een discussie over. Bekijk bijlage 750891 Ik vind deze uitslag dan weer best netjes. Ik werk bewust niet maar toch verdelen we aardig wat taken. Het huishouden komt volledig op mij neer maar hij helpt altijd met de kinderen. Vakanties en auto’s zoeken we samen uit, tandarts doen we altijd samen. Ik ben ook wel iemand die hier graag aan vast wil houden zodat hij wel betrokken blijft. Hij stort zich steeds meer op zijn werk, dat is prima maar ik trek hem af en toe wel een beetje aan zijn haren terug
Ik zie het bovenste over je gewicht niet als ruzie of menings verschil maar als psychische mishandeling. En dat vind ik heel erg voor je, want ook al is het ex, zulke woorden blijven spoken.
Vanuit zijn kant over het huishouden: ik ben heel chaotisch en rommelig en daarmee kan ik zelf prima leven, maar mijn man vindt het vreselijk als er overal dingen slingeren. Hij is opgegroeid met een moeder die altijd aan het schoonmaken was en ik ben juist meer van: eerste leuke dingen en dan het huishouden. Dat botst wel eens, maar echt ruzie hebben we daar niet over. We hebben nu wel onlangs afgesproken dat hij als hij zich ergens aan ergert of iets ziet wat gedaan moet worden, hij dat 's ochtends tegen mij zegt en ik dat die dag dan doe. Hij mag er dan de hele dag niet meer over zeuren en ik mag het niet langer dan die dag uitstellen. Dat werkt voor ons heel goed. En vanuit mijn kant over zijn korte lontje, als hij moe / druk / etc. is wordt hij snel chagrijnig en dat reageert hij dan meestal op de kinderen af door over alle kleine dingen te zeuren en zich bijvoorbeeld met hun huiswerk te bemoeien, terwijl ze dat prima zelf kunnen. Ik vind dan dat hij beter even tot 10 kan tellen of dat hij zich even terug moet trekken uit de situatie.. Als ik hem daar op aanspreek, doet hij dat ook wel, maar uit zichzelf denkt hij daar niet aan.
Dingen uit hangen geven kan ik ook niet Bv een cadeautje voor een kinderfeestje koop ik Liever zelf dan dat ik hem op pad stuur