Doemdenken

Ik herken het totaal niet. Vind het echt zo zonde van mijn tijd en energie om te denken in het '' Wat als ''

Als je zo gaat leven dat je overal over gaat doem denken dan vraag ik mij echt af of je wel van het leven kan genieten. Naar mijn inziens dus niet.

Maar als je er zelf last van hebt dat je zo denkt, probeer jezelf dan eens positieve antwoorden te geven op je eigen vragen. '' Wat als mijn man zijn baan verliest '' dan zeg je tegen jezelf '' Dat zou heel vervelend zijn maar wij kunnen er op dat moment niets aan doen, laten wij op dat moment al onze energie er in steken om een nieuwe baan te vinden. Het gaat ons lukken! ''

Wij zijn een gezin met 1 inkomen en als dat werk zou weg vallen tja dan zitten we even met de gebakken peren maar als ik mij daar nu al druk over zou moeten gaan maken dan word ik gek.

 

Af en toe wel, maar wat heeft het voor zin. We leven nu, wat gister was was gister en de toekomst is hoe dan ook onzeker.

 

Ik ben een echte doemdenker, mijn glas is dan ook eerder half leeg dan half vol.
9 van de 10 keer lossen problemen zich van zelf op, maar dan vind ik wel weer een nieuw probleem.
Ik vind het verschrikkelijk zo te moeten denken en zou het liefst met de dag leven, maar dat is helaas niet de aard van het beestje.

 

Nee, gelukkig niet. Wij doen het met 1 inkomen...en ja als mijn man zonder werk zit hebben we echt een probleem. Ik ga daar alleen echt niet over piekeren...zien we dan wel!
Zonde van je energie.

 

Ik herken het helemaal niet. Ik leef vandaag, geniet daarvan, en maak me geen zorgen over morgen. Ik zou ook doodongelukkig worden van al dat doemdenken. Geloof ook dat je daarmee dingen op je af kunt roepen doordat het je in een negatief spiraal trekt.
En vooral maak Je niet druk om dingen waar Je toch geen invloed op hebt. Dat heeft helemaal geen zin en kost zoveel energie. Energie die je veel beter in leuke positieve dingen kunt steken waar je met een lach op terug kunt kijken!

 

Dit. Ik kan het snel relativeren. Zeker omdat ik vooralsnog altijd beter uit een dieptepunt ben gekomen als ooit tevoren (relatie uit maar een veeeeel leukere vent ontmoet, zwanger baan kwijt maar nu mijn droombaan en vast contract, geboden op een tof huis, werd het niet, uiteindelijk veel gaver huis gevonden..)

Het komt meestal wel goed en zo niet dan toch!

 

Sommige periodes wel, soms juist weer niet. Sinds mijn vader uit t niets ineens ongeneeslijk ziek bleek te zijn heb ik wel een soort angst ontwikkeld. Als ik iets bij mezelf of een dierbare voel of merk, denk ik meteen aan het ergste. Ik ben heel erg bang voor ziektes of iemand kwijt te raken

 

Ik had dit wel altijd. Tot ik beide ouders ben verloren na een kort ziektebed op jonge leeftijd. Nu probeer ik vooral te genieten van het hier en nu ipv te denken 'wat als...'. En dat lukt zeker nog niet altijd maar gaat me steeds beter af. Eigenlijk het tegenovergestelde van veera dus. Juist Door de ziekte en overlijden van mn ouders ben ik vrijer en positiever geworden.

 

Jep helaas ben ik daar goed in. Kan mij al zorgen maken of ik wel de auto makkelijk kan parkeren als ik ergens heen ga. Doodmoe word ik soms van mijzelf! Daar in tegen maak ik mij weer minder zorgen om belangrijke dingen zoals geldzaken of de toekomst. Pessimisme heb ik helaas geerft van mijn vader.

 

Toen ik me constant zorgen maakte werkte mijn schildklier veel te snel. Mijn lichaam stond gewoon altijd in stressmodus waardoor mijn geest mee ging doen.

Het kan dus ook echt een fysieke oorzaak hebben. Misschien kun je die eerst uitsluiten?

 

Ja ik heb het ook, zo erg dat ik helemaal blokkeerde omdat ik overal beren op de weg zag. Heb nu cognitieve gedragstherapie en dat helpt ontzettend goed

 

Misschien heb je wat aan een cursus mindfulnes. Dan leer je meer te leven ik het nu. Ik heb er zelf baat bij in gehad.

 

Mindfulness kan idd ook helpen maar dat ligt eraan hoe erg het doemdenken is. Als je daar echt heel veel last van hebt is mindfullness niet genoeg omdat je je gedachten ermee negeert of wegduwt. Bij cgt buig je ze om waardoor ze verdwijnen. Dus hangt er vanaf wat het meest effectief is. Mindfullness is wel laagdrempeliger.

 

Met gezond verstand nadenken over de toekomst vind ik wel gezond. Ja en wel een beetje wat als.... Dus voordat zorgen voor een 'oplossing', sparen dus! En zorg dat die spaarrekening je een paar maanden verder kan helpen.
Je kunt nu ook al om je heen kijken.
Wij denken ook na over de toekomst, dat is niet zozeer doemdenken hoor, maar we houden wel rekening met verschillende scenario's.

 

Dat sowieso youtan! Maar een echte doemdenker lost het één op en zoekt dan gewoon iets nieuws om over te piekeren dus dat lost het doemdenken niet op helaas

 

Helemaal mee eens! Zonde van de energie om zo te denken. En vaak gebeuren die dingen van 'wat als' niet eens. Zonde van de tijd die je erin stopt dan.

 

Ik denk altijd zo; Wie dan leeft, wie dan zorgt!

Ik denk wel over dingen in de toekomst na, dat is ook helemaal niet verkeerd. Alleen maak ik me niet te druk over dingen als 'wat als'.

Dat heb je toch niet in de hand en geeft misschien alleen maar belemmeringen voor je leven nu.

 

Wij zorgen er voor dat altijd een van ons een vast contract heeft. En dat de vaste lasten ook door mij alleen opgebracht kunnen worden, indien nodig. Dat geeft veel vrijheid. Vl heeft in het verleden met rustig gevoel carriereswitch kunnen maken, ik er een tijd tussenuit etc.

 

Ik herken dat niet en ben misschien weleens iets te nuchter.
Ik ben echt het type van wie dan leeft die dan zorgt en komt mede ook door alles wat ik heb meegemaakt in mijn leven.
Mocht mijn man zijn baan verliezen wat niet waarschijnlijk is dan ga ik fulltime time werken want zou in mijn functie mogelijk zijn en dan redden we het ook wel.
Kan hij voor de kinderen zorgen.