Vooral hoop ik op een gezond kindje. We hadden (vanuit onze eigen situatie - mijn vriend en ik hebben beide geen zussen) lichte "voorkeur" voor een meisje, maar nu het 100% een jongetje wordt, heeft het voor mij ook wel weer voordelen. Wij hebben vanuit mijn broer al een neefje, en ik ben persoonlijk niet zo'n "tut type" (make up op, haar netjes in de plooi, altijd rokken aan, etc.), dus een zoon voor mij is dan wel handiger. Ik vind een stoere broek leuker dan een strik in het haar.
Wat een lief berichtje! Ik had het onderschrift nog niet gelezen (sla het vaak over), maar snap het nu ook wel idd. Ik hoop hetzelfde.
Het maakt me écht niets uit. Mijn vriend kan zijn voorkeur voor een kleine jongen moeilijk verbergen. Toen hij me echter laatst verkeerd begreep en uit mijn woorden opmaakte dat het een meisje was, was hij door het dolle heen. Komende donderdag horen we het hopelijk. Can't wait.
Toen we aan het oefenen waren zei ik steeds tegen mijn man.. Nu wil ik een meisje hoor.. goed naar het voorbeeld kijken (we hebben al een prachtige zoon) Toen ik opeens zwanger bleek te zijn verdween dat gevoel van een meisje willen hebben meteen en maakt het me niets meer uit! En nu nog niet... Tuurlijk lijkt het me super om nu een dochter te mogen krijgen... Maar nog een knul erbij lijkt me ook helemaal leuk.. Nog even wachten op de 20 weken echo ben benieuwd. Mijn gevoel zegt trouwens dat het weer een knul is...
Ik heb deze keer totaal geen voorgevoel wat het is... ben heel erg nieuwsgierig, al maakt het me niet uit wat het word Ik denk dat ts nu wel weet dat het niet handig was om het op deze manier te verwoorden. Hopelijk heeft ze er iets van geleerd. Ik wil iedereen sterkte wensen die nog kinderloos zijn en heel graag een kindje zouden willen. En ook degenen die in spanning zitten voor een evt. gehandicapt kindje en degenen die een kindje hebben moeten verliezen wil ik heel veel sterkte wensen! idd, als je dat meemaakt wil je alleen nog maar een gezond kindje en de rest maakt dan niet uit.
Je gevoelens zoals jij ze omschrijft herken ik niet. Bij mijn eerste zoon had ik geen voorkeur en geen voorgevoel. Nu had ik het voorgevoel dat het een meisje zou zijn en daar hoopte ik ook op. Maar mijn hoop was puur praktisch en niet psychisch Ik vind het namelijk best lastig om met een beperkt budget jongenskleding te kopen vanaf maat 92. Ik vind alles net niet leuk genoeg, zeeman en wibra voor jongens vind ik walgelijk. Scandinavische merken vind ik geweldig, maar is 3 x zo duur als de h&m Terwijl ik mijn vriendin voor 60 euro de zeeman uit zie wandelen met twee tassen voor geweldig leuke meidenkleertjes dat wil ik ook!! Maar het is toch echt weer een jongen, en afgezien van het kleertjesverhaal, vind ik dit helemaal geweldig moest even wennen aan het idee, omdat ik een voorgevoel voor meisje had, maar ben nu helemaal in de wolken met mijn tweede zoon op komst Alleen is dit waarwchijnlijk de laatste, dus ik moet even soort van verwerken dat ik nooit een moeder-dochter band als moeder zal meemaken Wat betreft de kleertjes. Wellicht koop ik nu voor mijn oudste wel wat vaker iets duurders met het oog op dat de jongste het dan ook weer aankan, in de 'tussenmaanden' zoals maart/april en september/oktober kan dat, verder zijn ze contra wat betreft maten in de seizoenen
Ik had altijd voorkeur voor een meisje , en niet eens echt omdat ik een meisje leuker vind maar ik vind al dat roze gewoon super haha. En na twee miskramen was ik zwanger van jongen !! Toen ik mijn vriend zijn gezicht zag was ik om (hij heeft met zijn ex een dood geboren jongentje gehad bij 40 weken ). Ik vergat spontaan al dat roze en was helemaal blij met mijn jochie. Ik zou het heel leuk vinden om nog een jongentje te krijgen , lijkt me zo gezellig. Maar een meisje lijkt me ook leuk idd weer voor de kleertjes hahaha. Stiefdochter was altijd meisjes , meisje . Kon haar aankleden zoals ik wilden. Tot vorig jaar nu is ze een stoere meid die absoluut geen jurkjes , rokjes , roze aan wil Ach we gaan het wel zien of het voor ons nog weg gelegd is over een tijdje
Geen voorkeur nooit gehad!! Belachelijk als je dit heb.. echt waar.. ik ben blik dat ik een gezond kindje hen en super blij als ik er nog een zou krijgen. Je mag blij zijn als je überhaupt een kindje mag dragen & krijgen..
Er is niets mis met een voorkeur..... Bewoording van de TS is wel wat heftig en snap dat dat dames die al lang überhaupt zwanger willen worden, enorm raken.... Na een zoontje had ik ook een voorkeur voor een meisje. Dat wordt deze baby ook. Maar met een 2e jongen was ik ook dolgelukkig geweest. Desalniettemin vind ik het nu heerlijk om me in 'meidenkleding' te verdiepen.
Bij mijn eerste wilde ik dolgraag een meisje, ik riep steeds 'wat moet ik met een jongen?'. Ik kreeg een jongen. En daarna nog een. En weet je wat? Ik ben echt dolblij met mijn mannetjes, zou echt niet anders willen. Het was dus toch wel even slikken toen nr 3 verdacht veel op een meisje leek... Nu heb ik zoiets van 'wat moet ik met een meisje?' Ik zie mezelf niet tutten of staartjes maken, ik ben een echte jongensmama geworden. Maar ik merk bij mezelf dat dit vooral angst voor het onbekende is. Jongens voelen vertrouwd, ik weet dat ik dat (aan) kan. Meisjes zijn weer heel anders. En in mijn hoofd heb ik dat verschil zo groot gemaakt, dat het bijna onoverkomelijk lijkt. Maar ik realiseer me dat het vooral in mijn hoofd zit en vertrouw erop dat het goed komt als mijn (zeer welkome) meisje er straks is. Ik irriteer me trouwens wel mateloos aan de reacties uit mijn omgeving, als ik vertel dat we dit keer een meisje krijgen. Bij mijn tweede jongen kon er nauwelijks een beetje enthousiasme worden opgebracht (iemand zei zelfs letterlijk: "Weer een jongen? Oh, dat geeft niet hoor.") en nu wordt ik van alle kanten gefeliciteerd en bejubeld. Echt bizar! Waarom is dat? Alsof een meisje het hoogst haalbare is ofzo, wat een onzin. Een derde jongen was hier net zo welkom geweest!
Verschrikkelijk topic, wat een uitspraken. En altijd maar het excuus van hormonen, blijkbaar is dat een vrijkaart om zulke dingen te zeggen/typen.
Nog even een aandeel namens mij in dit topic: Toen ik jarenlang zwanger wilde worden en dat niet werd, dacht ik vaak 'waarom ik niet?'. Dat is heel anders dan denken 'waarom zij wel?'. Zelfde categorie vind ik 'ik heb een kleine voorkeur voor een meisje' tov 'ik hoop maar dat het geen jongen is!' nuances... Verder wil je een kind en geen geslacht. Als je perse geen jongen wil, neem dan het risico van 50% dat je die krijgt niet en zorg ervoor dat je niet zwanger wordt. Een meisje had ik super handig gevonden, omdat we daar een naam voor hadden, omdat ik kleertjes kon krijgen van vriendin met dochter uit zelfde seizoen, omdat mijn jongenskledingsmaak erg duur is en ik geen geldboom heb Maar ik was trots als een pauw en ontzettend blij met het piemeltje op de echo twee kleine jochies! Wat een prachtig toekomstbeeld! En de tweede ons nog spontaan, zonder mmm, gegeven ook! En goedgekeurd tijdens de 20 weken echo! Wat is er nu om niet dankbaar voor te zijn? Hij heeft voor ons inmiddels al een naam ook, alle praktische onhandigheden zijn er om op te lossen. Groetjes van een trotse jongensmama
zo als door meerdere mensen hier is gezegd. verschrikkelijke topic! een kind krijg je! dat heb je niet voor het uit zoeken! anders moet je gewoon niet zwanger worden! Het maakt mij niks uit wat het word en we willen het ook niet weten. Zolang het maar gezond is!!!!!!!!! Er zijn mensen die er alles voor over hebben om een kindje te willen krijgen en dan kom jij met dit topic aan! verschrikkelijk! Heb hier geen woorden voor...
Er word wel erg veel veroordeeld in dit topic zeg. Ik schrok ook wel even van de post maar misschien post ze dat hier juist wel omdat ze moeite heeft met dat gevoel? Ik vind het nog meer schrikwekkend om te zien hoe snel mensen haar naar beneden halen om wat ze zegt ipv het gevoel te bespreken en netjes hun mening te geven. Mijn maakt het niet uit wat ik krijg. Allebei geweldig. Ik merk wel dat ik bij elk een ander voordeel/makkelijkheid zie. Meisjesnaam bedenken vind ik makkelijker, jongenskleren vind ik makkelijker. Als het maar gezond is
Jeetje, wat kunnen mensen toch hard oordelen. Waarom zou iemand niets mogen schrijven over dit onderwerp? Als het je niet aanstaat, open het dan niet! Je hoeft het niet te lezen. Ts heeft niets aan deze veroordelende posts. Ts heeft meer aan bv opbouwende kritiek of tips. Ik snap dat wanneer je in de mmm zit, dat een topic als dit tenenkrommend is. Maar als je geen ouders hebt, dan kan een topic over "zal ik mijn moeder wel of niet bij de bevalling vragen?" ook zeer doen. Probeer dit dan gewoon langs je neer te leggen en probeer TS niet te schofferen met je ongezoute mening.
Ik heb geen hormonen hoor Daarbij, dit is de zoveelste al die zo'n topic opent en zodra er de discussie begint niet meer reageert.