Vorige week een test gedaan en eindelijk zijn we zwanger na 2,5 jaar en 2 IUI pogingen Sinds we een test hebben gedaan is mijn vriend anders Hij heeft er nog niet echt over gesproken, ik praat en hij luisterd terwijl hij eerder dan ik toe was aan kinderen Ik weet na die test niet hoe hij zich voelt en hoe wat hij denkt Ik zou graag willen weten of meer meiden dit gemerkt hebben en hoe ze hiermee omgingen...
Heb je hem er naar gevraagd? Wij waren een stuk sneller zwanger dan verwacht en de eerste reactie van manlief was "gaaf!" (al kwam dat er net wat anders uit, omdat ik 'm wakker maakte met de uitslag ). Meteen erna dacht 'ie aan alles dat gedaan zou moeten worden (babykamer etc.). Ondertussen maakt 'ie grapjes dat de kleine de eerste 4jaar voor mij is, maar ondertussen merk ik dat 'ie alles wel hartstikke leuk vind Enige wat ik je kan zeggen: praat erover. Vraag gewoon wat hem dwars zit. Wie weet keek hij wel heel erg uit naar kinderen, maar komt het nu ineens wel erg dichtbij (de verantwoordelijkheden etc.) en heeft hij gewoon tijd nodig om er aan te wennen.
bij ons was het voor mij ook anders dan voor mijn man, dit is mijn 2e zwangerschap en nu zijn we er allebei rustiger onder. Wellicht dat het bij jullie ook meetelt dat het wat minder makkelijk ging. Misschien is hij nog wel bang dat het misgaat, of kan hij het nog niet goed geloven?
Mijn man was wel blij maar het was nog een beetje onwerkelijk voor hem. Ik merkte dus ook niet zo veel aan hem. Na de eerste echo is dat helemaal veranderd. Hij heeft nu gezien dat er écht een kindje in m'n buik groeit en was daarna helemaal in de wolken. Hij vond het nog specialer om te zien dan ik volgens mij. Ik denk dat het voor mannen ook wel lastig is, wij voelen vanalles maar voor hun is het nog helemaal niet tastbaar.
Mijn man reageerde ook anders dan ik verwacht had. Toen heb ik op een avond gevraagd hoe hij zich voelde nu we een kleintje krijgen want hij zei niet veel erover. Het bleek dat hij heel erg blij is maar dat hij het ook wel eng vind. Dat hij straks papa wordt, de verantwoordelijk voor zo'n kleintje en wat er allemaal op ons af gaat komen.
aan mijn reactie heb je niet veel. mijn vriend vond het doodeng tot ik positief testte. vanaf dat moment was hij een papa en helemaal in de wolken. maar ik lees hier wel vaker dat mannen heel erg moeten wennen, maar dat ze vanzelf bijtrekken!
mijn vriend reageerde ook in t begin heel anders dan ik had verwacht. hij kon pas blij zijn toen de eerste 3 maanden voorbij waren en echo gehad hadden... nu is hij zowat blijer dn ik
Hier wel iemand die positief reageerde, maar toch door de hele zwangerschap (van de eerste vooral) angsten vertoonde. Achteraf zegt hij ook dat het heel onwerkelijk was voor hem en hij ook totaal niet wist wat hem te wachten stond ondanks dat hij graag papa wilde worden en dol was op kinderen. Pas vanaf het moment dat hij zijn dochter (en zoon) in handen had kon hij écht genieten, nu was het tastbaar! Van mijn dochter heb ik een foto dat hij voor het eerst zijn meisje vast had (ik lag helaas nog op de operatietafel dus heb dat niet zelf gezien) en ik zie de emoties op zijn gezicht, en nog kan ik tranen krijgen van dat beeld! Ik denk dus niet dat de reactie van zijn vriend te maken heeft met het niet willen, maar meer met het ontastbare.
Mijn man was blij, maar meteen ook erg bezorgd en onzeker....geen roze wolk iig.... Wat zou kunnen is dat je man een soort schakel had omgezet bij zichzelf dat hij er maar niet op durfde te hopen, en dat nu eht zo ver is hij het langaam laat doordringen? Missch. beste om het hem te vragen? Succes!
en o ja, vanaf de eerste seconde dat onze dochter er is is hij helemaal papa! Echt, ongelooflijk want tot dat moment was het toch allemaal meer mijn pakkie an, had hij er niet zo veel mee en moest ik heb aan zijn haren meesleuren naar de winkel. Nu, nu is hij echt gek op haar! dt had ik nooit verwacht! Groetjes, Sas
Ik denk dat hij even wat tijd nodig heeft om het tot zit door te laten dringen. Wij zijn voor Levi 3 jaar bezig geweest en toen ik eindelijk positief teste was hubbie ook dolblij. Maar daarna heb ik ook wel iets ander gedrag gezien. Misschien ook angst dat het alsnog fout gaat ect.. Ik zou iig met hem proberen te praten, en je zal zien dat hij straks na een goede echo overal de trotse aanstaande vader zal uithangen.
Ik denk dat hij toch even aan het idee moet wennen. was hier ook zo ondanks dat hij ook eerder klaar voor kinderen was. Hij dacht toen gelijk aan hoe moet dit en dat en wat moet er allemaal geregeld worden.....en daarnaast was het ook onwerkelijk omdat hij de eerste 3 maanden alleen aan mijn humeur merkte dat er iets aan het veranderen was, Na de echo zag hij dat er toch echt een kleintje in mijn buik zat en werd het zo wat echter voor hem en helemaal toen hij de baby kon voelen schoppen
Super bedankt voor al jullie reactie's Ik heb het erover gehad met hem en hij zei dat ie heel blij was en dat ik me niet zo druk moet maken over wat hij wel en niet denkt Ik ben bijna 4 weken zwanger en mn humeur is nu al niet normaal, hij vind het moeilijk hiermee om te gaan en alles wat hij op dat moment zegt is bij mij toch niet goed Gelukkig lees ik dat er meer mannen zijn die anders reageren zoals wij vrouwen hadden verwacht/gehoopt Ik heb hem gezegd dat we beide toch wel moeten wennen aan het idee dat het nu toch eindelijk gelukt is en dat ik hem de tijd zal geven. Nogmaals bedankt meiden!
mijn lieverd was erg blij met het nieuws dat we een kindje krijgen. Hij is erg lief voor me en ook erg voorzichtig. Aait mijn buik heel veel hihi. Hij heeft alleen al een zoontje dus alles al meegemaakt en dat merk je goed hoor. Zo ben ik helemaal enthousiast over de echo van vorige week ben dr helemaal vol van. Ja hem zegt t niet zoveel. Hij zei later ook van ja tis veel anders voor jou dan voor mij. Jij voelt dat je zwanger bent met kwaaltjes en ja ik voel me niet anders. Ze beleven alles zo anders dan dat wij als vrouwen dat doen. En dat vind ik dan weer het bijzondere van vrouw zijn dat je dit mag meemaken. Ach straks als het te zien valt aan me buik en dat hij t kan voelen is dat ook weer anders voor hem. en vooral als die kleine eruit is.
Hier ook een dolblije hubbie gelukkig.. Tuurlijk was het voor hem ook wennen, vooral aan het feit dat ik wel veranderde maar niks te zien was aan mn buik de eerste tijd.. Hij kan heel enthousiast vertelde (jaja tegen wildvreemde) hoe geweldig hij het toch vind dat er een kleintje komt Zo schattig... de hele buurt weet bij wijze van al hoe de babykamer eruitziet, hoe het met me gaat, weet precies hoever ik ben en dus nog moet.. Gelukkig een hele lieve trotse (aanstaande) vader...
Mijn man was eerst heel enthousiast en kon het niet geloven. We vonden het beiden best wel eng en gelijk zo definitief. Je kunt nu immers niet meer terug. Nu de tijd wat vordert merk ik aan 'm dat hij wat gestresst is. Vooral omdat we nog druk bezig zijn met het opknappen van de babykamer. Hij is bang dat het niet op tijd klaar komt. Hij maakt zich druk om z'n baan omdat dat nog wat onzeker is. De verantwoordelijkheid drukt volgens mij vrij zwaar op 'm. Hij vindt het ook best wel eng, zo'n grote verantwoordelijkheid. En hij vindt het soms moeilijk om het te bevatten dat we een kindje krijgen. 't is voor hem allemaal nog erg onwerkelijk. We hebben woensdag een 3d echo en dat hoefde niet voor hem zo nodig maar hij vindt het wel weer leuk voor mij. Overige echo's vond hij trouwens helemaal geweldig. Hij was erg onder de indruk. Net zoals het hartje horen enzo. Onze kleine uk is ook wat eigenwijs en schopt niet als hij z'n hand op m'n buik heeft. In totaal heeft hij het nog maar 3x gevoeld ofzo. Dat vindt hij wel lastig volgens mij. Vooral om een vriendin van mij de kleine afgelopen week wel gevoeld heeft.
De reactie van mijn man was letterlijk:" oh, hoe weet je dat?" Terwijl we het er voor wel vaak over hadden en hij aangaf dat hij het super leuk vond maar toen het moment daar was begonnen de zorgen!. Hij is ook al vader van twee jongetjes dus kan me voorstellen dat het voor hem anders is. Maar denk dat hij wel heel anders is als de ienie minie er ook echt is!. Kan niet wachten
Manlief is helemaal bijgedraaid hoor, gelukkig! Hij is heel zorgzaam, geduldig en lief Hij heeft al een van de dozen aangevraagd en vroeg of we samen naar de negenmaandenbeurs zouden gaan dus helemaal super Hij had inderdaad even nodig om t aan te laten komen en nu het ziekehuis heeft gebeld met; jullie zijn super duidelijk zwanger en dat we begin volgende maand de eerste echo hebben, is ie super blij en weer helemaal zich zelf!
zie je komt allemaal goed zie je wel, mijn vriend reageerde ook heel ingehouden, maar na het zien van de eerste echo toen was ie ook in de wolken, en nu als ik alleen al zeg hij schopt weet ie niet hoe snel dat ie zijn hand op mijn buik moet leggen. het wordt alleen maar leuker hihi.....