Ik trek het echt even niet meer... Ik ben een haar verwijderd van het gillend gek worden en doordraaien! Door persoonlijke omstandigheden zit ik momenteel helemaal niet lekker in mijn vel. Ben snel geirriteerd en word boos. Eerder kon ik mij naar Vigo toe, redelijk tot goed inhouden, maar ik kan het niet meer. Alles lijkt wel te veel op dit moment en loop eigenlijk alleen nog maar de hele dag te mopperen. Mijn arme ventje kan er toch ook allemaal niks aan doen... Het begint in de ochtend al als ik hem uit bed haal en hem een schone luier wil geven. Hij trapt zo hard van zich af, draait alle kanten op en het wordt gewoon onmogelijk om hem de luier te verschonen. Ik voel me dan al helemaal gespannen worden en het huilen staat me nader dan het lachen. Bij elke luierwissel is het trouwens feest. Zie er gewoon tegen op om hem zijn luier te verschonen... Voel me gewoon zo'n waardelose moeder op dit moment. Kan écht helemaal niks hebben, en alles irriteert me. Wie heeft tips voor mij? Wil me graag wat rustiger voelen. Hoe doen jullie dat? En hoe kan ik op dit moment het beste met Vigo omgaan? Ik zie door de bomen het bos niet meer.
Wil je even een knuf geven.. goed dat je het erkend en het durft te delen met ons. Zeg hem dat mama niet lekker in haar vel zit en soms wat vaker moppert. Hij zal het niet echt snappen maar je benoemd het wel. Kun je hem een dagje uitbesteden zodat je een dagje IK tijd hebt? Even helemaal opladen! Ook al ben je nu meer mopperig dan normaal, hij weet heus wel dat je van hem houd hoor meid en het is echt niet erg om je emoties te laten zien. Succes meid!
Dank jullie wel... Een dagje uitbesteden zou een goed idee zijn. Kan zo wel eens even mijn moeder bellen Het is natuurlijk ook nog eens zo, dat hoe rotter ik mij voel, hoe meer 'dwars' Vigo gaat liggen. Hij verneemt ook duidelijk wel dat ik niet lekker in mijn vel zit. Plus nog eens die peuterpubertijd... wordt me gewoon allemaal even te veel... Iemand nog tips voor ontspanning? Hoe ik het beste rustig kan blijven? Ik kan mezelf namelijk niet meer tot de orde roepen
Vaker IK tijd nemen. Als t kan moet je dat gewoon doen. En dingen opzoeken die je dan voor Vigo er was altijd deed. Die je graag deed maar die nu niet meer kunnen omdat je kleine mannetje niet mee kan oid. OF gewoon juist niks doen. Gewoon helemaal lekker niksen. Hoe vaak krijg je daar nu nog de kans voor? Dus gewoon doen als dat je aanstaat. Niet denken van ik heb nu de tijd dus ik MOET er iets waardevols mee doen. Want t is waardevol als jij er even helemaal mee tot rust komt. En dan maakt t niet uit wat je doet. Voor mij part blijf je de helft vd dag in bed en zit je de andere helft in bad. Als jij je dr goed bij voelt, je ontspant en daarna weer opgeladen bent dan was het de tijd waard En dit is n moeilijke tijd hoor...die peuterpuberteit. Je kan niet met ze redeneren maar dat zou t wel n stuk makkelijker maken. En ze zijn je gewoon aan t uitproberen. "Hoe ver kan ik gaan tot mama boos word" Komt vanzelf ook weer n einde aan. En hoe blijf je dan kalm...tja.... Je in blijven denken dat hij t niet expres doet om jou te pesten. Even verstand op nul, net doen of je gek bent en lekker aan klooien ondanks dat hij draait en nog eens draait en dan ineens de andere kant op draait en de luier scheef zit er door en waarschijnljk door zal lekken. Of als je t op kan brengen, net doen of je gek bent en er hartelijk erom lachen. Weet niet wat bij jou helpt. maareuh...succes! En denk aan jezelf!
Als je Vigo een dagje uitbesteed hebt, dan hoef je je niet meer rustig te houden, raas lekker uit! Ga flink fietsen of sporten. Dat is nu waarschijnlijk het meest ontspannend voor je. Grote kans dat je je hopelooos alleen voelt zodra Vigo een uurtje weg is trouwens. Kijk of je Vigo een paar dagen later nog eens bij je moeder kan laten en ga dan eens lekker de stad in of iets anders ontspannends. Even een verwenmomentje voor jezelf. Om je nu een beetje rustig te maken... als het moeilijk gaat, maak af waar je mee bezig bent, zorg dat Vigo even twee minuten veilig is, , trek stevige schoenen aan, loop naar buiten en schop bv tegen een boom. Verheug je alvast op dit kleine momentje van baldadig gedrag. Dan ga je terug en geeft Vigo die heerlijke knuffel die je hem het liefst wil geven. Misschien hoef je helemaal niet naar buiten, de gedachte om een boom te schoppen kan zeer ontspannend zijn, is ook beter voor je voeten en de boom.
hoi weet geen goede raad, wil je alleen maar zeggen dat je niet de enige bent, ik voel me ook zo........ dikke knuf twinny
Ik herken het ook, hoor! Die peuterpuberteit is niet zo gezellie en het kan wel twee jaar duren, hoorde ik! Maar dat betekent natuurlijk ook dat het niet alleen aan jou ligt hoor! Natuurlijk kun je eens wat minder geduld hebben als je niet lekker in je vel zit, maar ook Vigo is nu niet altijd heel erg leuk natuurlijk! Dat gedoe met de luier, ik heb ook vaak de neiging om te ontploffen. En dat terwijl ik ondanks mijn ongeduldige karakter altijd heel veel geduld met hem had! Ze kunnen je gewoon het bloed onder de nagels vandaan halen! Doe hem eens lekker een dagje naar opa en oma, of laat hem er eens logeren, even rust in de tent...