weet je dit is mijn derde zwangerschap en ik w8 nog steeds op die roze wolk, weet niet wat dat is maakt het krijgen van kinderen niet minder bijzonder, mooi, leuk spannend enz. hoor
Ook hier een bekend fenomeen. Wij hebben IVF ondergaan en dat vond ik doodeng, wat als we er met lege handen uit zouden komen? Toen bleek ik na de eerste poging al zwanger... en ik besefte het maar half! De eerste weken heb ik af en toe wakker gelegen in bed met precies dezelfde vragen: overleeft onze relatie dit (ook nog geen 3 jaar bij elkaar op dat moment), kan ik nog mijn hobby's uitvoeren? Word ik wel een goede moeder? Maar je leeft er echt naar toe. Die 9 maanden heb je niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk nodig. Soms zijn er nog dagen dat ik een beetje bang word van wat komen gaat. Ik moet dan zo denken aan Claudia de Breij in haar boek, 'krijg nou tieten!'. Iedere keer als ze iets gelezen had over de bevalling, dronk ze een kop thee. En ze dronk veel thee in die tijd. En dat geeft mij wel troost, dat zij het ook gedaan heeft en ook helemaal weg is van haar kind. Juist die openhartigheid mis ik zo in mijn omgeving, waarbij je dus gaat denken dat die roze wolk er echt constant moet zijn, waar je niet vanaf komt, en van geniet, en straalt en je nooit slecht voelt. Ja, niets van waar dus. De mensen die je vertellen dat het zowel leuk als zwaar, maar de moeite waard is, zijn de moeite om naar te luisteren. En ja, het is ook eng, maar het gaat ook echt te gek zijn (en ik ben nog geen moeder, maar daar van overtuigd ben ik wel)! Maar er komt ook een tijd dat je er meer van gaat genieten hoor, en niet omdat je 'moet' voor je gevoel. Die 20 weken echo, wanneer je het geslacht komt te weten (als je dat wil) is echt prachtig. En dat je dan de eerste kleertjes koopt is ook weer echt geweldig. Je komt dan in die stroom terecht en ziet dan de wat leukere, concretere dingen. Nu voel je je slap, misselijk en je ziet nog niets aan je lijf, wat dan ook niet meewerkt in het gevoel. Maar dat komt wel hoor, mits je het toelaat. Ga niet verkrampen in dit gevoel, dat is wel iets wat ik je mee wilt geven. Succes en veel plezier meid, en gefeliciteerd!
Bedankt voor de nieuwe reacties! Zo fijn om te lezen!!! Volgens mij spelen hormonen ook een rol. Ik wil niet te snel iets op de zwangerschap gooien, sommige dingen had ik vooraf ook al alleen lijkt het nu wat uitvergroot. Maar gisteren was ik wel even heel erg verbaasd over wat er gebeurde. Ik zat op het toilet en had een heel klein beetje bruine afscheiding. Voor ik het wist liepen de tranen over mijn wangen en zei ik huilend tegen het frummeltje in mijn buik dat het moest blijven zitten! Dat we nu al van 'm houden en we alles zullen doen wat we kunnen om te zorgen dat het gelukkig wordt..! Daarna meteen op dit forum gaan zoeken en ik was weer gerustgesteld. Ik moest naderhand wel lachen om mijn reactie, duidelijk gevalletje van hormoontranen