Ik weet echt niet meer wat ik er mee aan moet... Zoon (wordt in januari 3) is altijd al een slechte slaper geweest. Het aantal nachten dat hij heeft doorgeslapen sinds zijn geboorte is op één hand te tellen. Vaak werd hij een paar keer per nacht wakker, maar dan was de speen teruggeven en een aai over z'n bol voldoende om hem weer in slaap te krijgen. De laatste weken echter niet meer. Hij gaat rond 7 uur naar bed, is vaak binnen 5 minuten vertrokken om vervolgens na 1,5 a 2 uur gillend en krijsend weer wakker te worden. Als ik dan z'n kamer binnenkom moet ik eerst tot hem door proberen te dringen dat ik er ben. Als dat gelukt is wijst hij altijd naar een plek in z'n kamer (niet steeds dezelfde) en huilt dan 'kijk mama, daar!'. Ik kijk en ik zie dan niks. Hij kan mij niet uitleggen wat hij precies ziet, want daarvoor praat hij nog niet goed genoeg. Als hij weer rustig is en weer in slaap aan het dommelen is, loop ik de kamer weer uit, maar na 5 minuten begint het hele verhaal weer opnieuw dan. Uiteindelijk leg ik hem dan maar op ons bed, want daar gaat het wél goed. Hij hoeft dan ook niet mij of mijn vriend erbij te hebben, wij mogen gewoon weggaan en hij gaat rustig slapen. Een paar weken geleden zijn we een paar nachten bij mijn ouders geweest en ook daar was er geen probleem. Ik weet niet meer hoe ik het moet aanpakken. Ik krijg van alle kanten (goedbedoelde) adviezen. Zo zegt mijn vriendin: 'kinderen horen te slapen in hun eigen bed, je moet duidelijk zijn. Geen gezeur en gewoon slapen nu.' Zij is er van overtuigd dat hij me in de maling neemt. Ik zie dat anders. Hij is écht bang, anders zou het me toch niet zoveel moeite kosten om hem weer een beetje 'op aarde' te krijgen als hij gillend wakker wordt? Iemand misschien herkenning en/of tips?
Als hij specifiek van één plekje bang is, kun je de kamer dan niet iets anders inrichten dat dat plekje er anders uit gaat zien? Als een kleuter zich eenmaal voorstelt dat een schaduw van een bepaalde lamp of een stuk gordijn (etc.) iets engs voorstelt is dit nou eenmaal moeilijk uit het hoofdje te krijgen. Of misschien helpt het om hem iets heel leuks uit te laten kiezen dat bij hem in bed mag liggen naast zn standaard knuffel (niet te leuk natuurlijk, geen i-pads ). Misschien voelt hij zich dan al wat minder alleen en helpt dit? Succes!
Dankjulliewel voor de reacties. Van kamer ruilen wordt erg krap, zo groot is zijn kamertje niet en we hebben zijn babyzusje ook nog bij ons op de kamer ivm nachtvoedingen. Het is niet specifiek één plek waar hij naar wijst, maar z'n kamer herindelen is zeker de moeite van het proberen waard. Baadt het niet dan schaadt het niet. Hem iets mee naar bed laten nemen hebben we ook al geprobeerd. Hij wou graag z'n favoriete vrachtauto mee naar bed Leek mij niet erg comfortabel, maar het mocht van mij. Hij slaapt dan wel iets beter, maar het is nog niet dé oplossing helaas.
Hier rond die tijd ook een aantal weken gerommel met slapen. Bleek het schaduwen te zijn. Daar hebben we een verhaal omheen verzonnen zodat het leuk werd ipv eng en toen was het zo weg. Misschien dat je dat eens kunt doen. Dus lamp aan en dan met je handen dieren maken die leuke verhalen vertellen. Succes