Pfoe... Heb niet zo'n moeite met spullen weggooien. Maar waar ik echt geen afstand van WIL doen zijn: *fotoboeken *het 1ste geschreven briefje van mijn man (toen vriend)
Oh, heel veel... Ik kom uit een groot gezin, hebben in het buitenland gewoond en mijn vader en broers reisden veel. Ik kreeg altijd armbandjes en kettinkjes als ze terugkwamen. Ik heb een hele doos vol. Daarnaast: - een koektrommel die iemand uit Nederland had meegenomen. Ik mocht de lege trommel houden, en die rook zo lekker naar speculaas. Heel soms mocht ik van mezelf hem openmaken en eventjes ruiken. - festival bandjes en voetbalkaartjes waar ik alleen heen ging om mijn crush te zien. - de roos die ik kreeg bij het afscheid van de middelbare school. - een klein vlechtje van mijn haar. - 6 euromunten die ik van een crush kreeg omdat ik had voorgeschoten voor hem. - een flesje zonder dop met een klein bodempje parfum. Was van mijn vriend en dan was hij toch soort van mij me. - een trui van mijn vriend, die heeft jarenlang in mijn bed gelegen als 'knuffel' (lange afstandsrelatie ). - de eerste foto's van mij en mijn vriend. - lieve briefjes van mijn moeder en zus. - een neushoornknuffel die ik ooit van mijn vader kreeg. - buskaartjes en geld uit verschillende landen waar ik geweest ben. En zo nog veeeeel meer. Ik kan er echt geen afstand van doen, zulke dingen hebben zo veel waarde voor me En het voelt soort van slecht om ze weg te gooien. Alsof er iets met die personen zal gebeuren, waardoor ik ze nooit meer zal zien. Maar het gaat bij mij best wel ver In de logeerkamer staan nog half afgemaakte puzzels en spellen klaar, alles exact zoals het achtergelaten is... Dat ligt er allemaal nog van mijn neefjes en nichtjes die nu heel ver weg wonen. Ik heb ze niet meer gezien sinds die tijd dat ze bij mij logeerden. Elke keer als ik die kamer binnenkom, dan lijkt het alsof ze nog maar net weg zijn. Of dat ze zo weer naar binnen komen rennen om hun spelletje af te maken. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om het weg te halen... Het is zo fysiek, zo dichtbij...
Spulletjes waar emotionele herinneringen aanzitten. Die mij herinneren aan de geboorte van mijn zoon. Knutselwerkjes van hem van school. En een dekentje van mijn eerste kindje die tijdens de zwangerschap is overleden. Spulletjes van mijn overleden vriend. Briefjes die hij voor me schreef. Een blikje cola light wat hij voor me had gekocht. De twee roze tandenborstels die we allebei hadden. Fotoos etc. De roos die ik van mijn huidige partner heb gekregen toen we elkaar voor t eerst zagen. Die heb ik laten drogen.
mijn eerste bedelarmbandje mijn eerste knuffel eerste kleertjes van de kinderen en meer eerste dingen van de kinderen
Een kerstkaart van mijn beste vriendin die ze vergat te schrijven. 3 maanden later is ze plotseling overleden door een medische misser.
Een tijdje geleden een vest toch weggedaan, omdat het echt niet meer kon. Het herinnerde me aan de mooiste tijd van mijn leven. Verder wat spulletjes van mijn zoon en stiekem het hangertje wat ik van mijn ex kreeg nadat zoon geboren was. Ik wil dat gevowl van 'gezin' wat ik toen had, gewoon niet wggooien. Het heeft ook maar heel kort geduurd.
Ik denk als het puntje bij het paaltje komt kan ik afstand doen van al mijn spullen. Ben ontzettend wispelturig.. kan vandaag nog denken och.. wat mooi dat kastje gekregen van een familielid, de volgende ochtend wakker worden en denken.. wat een gedrocht. Best raar. Maar ben ook best raar. Foto’s zou ik het meest moeite mee hebben. De rest maakt me uiteindelijk dus niet zoveel uit.
Bijna lege tube klovenzalf van mijn vader. Kreeg hem van mijn na zijn plotselinge overlijden voor mijn voeten en het laatste restje gebruik ik niet maar ruik er af en toe nog aan.
-Het seksknuffeltje van m'n overleden konijn... Hij was er zo dol op. -Mijn meer dan 100(niet overdreven) tabbladen die ik standaard open heb voor het geval ik ooit tijd neem om ze te lezen. - oude broeken (zelfs nog van de basisschool) in de hoop dat ik ze ooit weer pas - het zand dat ik ooit uit m'n schoen gooide na een strandwandeling met mijn eerste vriendje - enz enz
Ik heb een doos op zolder staan met mijn oude knuffel, mijn eerste schoentje, de ring die ik van mijn oma heb gekregen, mijn poëzie album en wat spullen van school van vroeger. Daar zit nu bij in, de eerste kleertjes van mijn kinderen, hun eerste schoentjes, eerste tekeningen en geschreven woordjes en nog een paar dierbare dingen. Ik stop in deze doos alles wat ik wil bewaren voor later. Oh ja, en de ring die ik draag met de namen van mijn kinderen die ik van hen voor mijn verjaardag heb gekregen.
Ik heb een T-shirt van tweety. Ik heb die gekocht toen ik een jaar of 18 was. Hij is nu 21 jaar oud haha. Ik ben er zelfs in bevallen