Na aanleiding van mijn vorige topic (uit hoeveel kinderen bestaat jouw (droom) gezin?) Kwam er weer een vraag opborrelen. Het viel mij op dat veel mensen naar het financiële plaatje kijken bij de 'planning' van hun gezin. Ik redeneer dan even, kort door de bocht, dat zij beslissingen nemen met hun verstand. Ik gebruik mijn verstand ook maar volg vooral mijn gevoel. Mijn vraag is dus; hoe neem jij beslissingen? met je verstand of met je gevoel? Ik doel dan niet alleen op het 'plannen' van je gezin maar ook op andere levensvragen. Werk, liefde, etc... Ik ben benieuwd!
Meestal vanuit gevoel, maar alleen als verstand er niet lijnrecht tegenoverstaat. In het geval van een derde kindje bijvoorbeeld dus
Ik neem die beslissing dus puur op gevoel. Ik kijk niet eens naar financiële gevolgen.... naïef? misschien wel. Maar ik wil geen spijt hebben van de dingen die ik niet heb gedaan. En ik geloof dat er altijd wel weer een oplossing is
We gingen eerst voor het verstand, er achter gekomen dat het leven toch nooit gaat hoe je wilt, nu achter ons gevoel aan, met als gevolg dat we al 34 en 38 jr zijn. Niet te oud maar was er liever wat eeder aan begonnen.
Meestal geeft mijn verstand toch de doorslag, zeker bij de hele belangrijke vraagstukken zoals (aantal) kinderen, financiën en zaken op mijn werk. Ik gebruik zeer zeker ook wel mijn intuïtie dus het is niet zo zwart-wit, maar verstand overheerst (gelukkig) meestal. Verstandelijk kunnen redeneren onderscheidt ons van de andere levende wezens, dus ik denk dat het een nóg groter zooitje zou worden op deze aardkloot als mensen altijd maar hun gevoel zouden volgen. Als ik eerlijk ben, zijn de grote foute beslissingen die ik gemaakt heb in mijn leven ook ingegeven door mijn gevoel en niet mijn verstand.....pijnlijk maar waar.
Helemaal mee eens, als je iets echt wil....dan kan het Voorbeeld;al zo vaak aangegeven, als je echt echt veel kinderen wil past dat zo goed als altijd in je financiele plaatje, alleen dan geef je dus andere dingen op die je minder belangrijk vind. Misschien grote koopwoning, lange all incl vakanties, twee autos voor de deur, 3 sportschool bezoeken per week, merkkleding goor het hele gezin en ga zo maar door. Je moet geen spijt hebben van de dingen die je doet, spijt heb je van de dingen die je niet gedaan hebt.
Mijn verstand laat ook nog wel eens de wensen over dus altijd met gevoel. Als ik mij niet prettig erbij voel doe ik het ook niet.
Moeilijk! Ons droomgezin bestaat uit papa mama en twee kindjes. De financiën zijn hier het probleem niet voor deze keuze. De Icsi behandelingen wel.... Onze dochter is gekomen na de vierde behandeling, we hebben nu net de eerste achter de rug voor een tweede, helaas een miskraam. Er komt nu een tweede icsi, maar of er een derde of een vierde komt? (Hopelijk niet nodig natuurlijk) nee waarschijnlijk niet, en dit is op verstand... Je lichaam, je relatie, je werk, de omgeving... Ivf/icsi is zwaar. Heel zwaar. Maar zouden wij het financieel slecht hebben, denk ik dat er toch ook met verstand naar gekeken wordt... Denk ik
Het is natuurlijk niet dat ik mijn verstand niet gebruik maar bij echt belangrijke vraagstukken vaar ik op mijn gevoel. Dat heeft het, tot nu toe, altijd juist.
Dat lijkt mij zeker een moeilijk vraagstuk. Hoe ver ga je? Ik begrijp zeker dat je niet eindeloos icsi kan doen. Heel veel succes
Ik denkdat ik vooral inderdaad handel met verstand... Zou het graag allemaal met gevoel doen..Maar ik kan me heel veel zorgen maken in of als er onvoorziene omstandigheden zich voordoen. En kom er ook vaak achter dat ik in sommige situaties weinig keus heb. Tuurlijk komt er ook gevoel bij kijken want als iets niet goed voelt, doe ik het ook niet..maar laat me zeker niet leiden door me gevoel alleen dat vindt ik zelf te riskie
Ik doe veel op gevoel maar in geval van gezinsgrootte zal ik toch realistisch moeten blijven. Of je nou op je gevoel afgaat of niet, de realiteit schiet er later bij in. Dus indien je het financieel bijv. erg moeilijk hebt en elke maand elke euro moet omdraaien, moet je je wel realiseren dat het er alleen maar moeilijker mee zal worden. En of je in dat geval bereid bent nog een kind in die situatie groot te brengen. Als je dan nog je ideaal na wilt streven prima, maar ik geloof dat iedereen op een bepaalde manier wel even zijn verstand gebruikt bij het plannen van een kind.
Als ik alleen maar naar m'n gevoel luister gaat het niet goed, maar puur verstand is het ook niet. Bijv mijn werk. Ik zou diep in m'n hart willen stoppen, tijdelijk. Maar hè, alleenstaande moeder, dus das niet verstandig . Maar ik ben wel van baan gewisseld, een vast contract geruild voor een jaarcontract omdat ik het op m'n vorige werkplek niet zo naar m'n zin had. Dat was gevoel. Gelukkig goed uitgepakt.
Beide. Ik heb 3 kinderen en als ik puur mijn gevoel volg, kreeg ik er nog wel een paar bij. Maar dat vind ik egoïstisch. Dan moet ik al die kids in de slaapkamers proppen en kunnen ze straks níet studeren.
Altijd op gevoel... Gelukkig heb ik een vriend die alles op verstand doet, brengt het mooi in balans.
Verstand wint het bij mij altijd als het gaat om grote dingen. Doordat mijn gevoel het er soms niet mee eens is, is het wel lastig loslaten.
Ik een mix van beide maar meestal meer mijn gevoel . Mijn man meer vanuit verstand die beredeneerd alles eerst
Beide. Ik denk dat er niemand is die hele grote beslissingen alleen maar op gevoel maakt, of alleen maar op verstand. Het is een combinatie waarbij één van de twee de overhand krijgt, en meestal is dat stukje hetgeen waar je karakter bij komt kijken. De één is meer een gevoelsmens en de ander handelt meer vanuit verstand. Ik ben vaak wat realistischer/negatiever/behoudend ingesteld dus meer een "verstandsmens", mijn man is altijd wat positiever/naïever, wij vullen elkaar dus perfect aan.