Sorry voor de rare titel maar kon niks beters bedenken om het te omschrijven. In ieder geval alsvast mijn excuus voor het gezeur maar moet het echt even van me afschrijven. Ik ben er nu sinds een ruime week achter dat ik zwanger ben, maar ben heel erg bang dat het misgaat en op de een of andere manier wil het ook nog niet doordringen dat het echt zo is. Heb echt het gevoel dat iemand het zo weer van me af zou kunnen pakken of zo. Zo van haha grapje hebben we je toch even goed voor de gek gehouden he. Heb nu al 4 testen gedaan die allemaal duidelijk positief zijn en het ontbreekt me ook zeer zeker niet aan de nodige kwaaltjes zoals misselijk, vergeetachtig, vaker naar toilet en allerlei rare krampen. Zijn er meer dames die hier last van hebben of zou dit mijn onderbewustzijn zijn die zegt geniet er maar niet teveel van want het gaat toch fout. Heb er echt geen reden voor om dit te denken, maar het maakt me wel angstig. Ook als ik bijv. aan onze vakantie denk of aan de feestdagen dan duurt het echt een hele tijd tot ik besef oja dan ben ik zolang zwanger en ga ik al bijna met verlof. Op de een of andere manier is dat besef er nog niet. Denk wel dat dat gaat komen na de echo, maar dat duurt nog zo lang en ik maak me eigenlijk best wel druk erom. Dus ben ik de enige ( en dus een beetje raar 8) ) of zijn er meer dames met dit "probleem".
Hej meis, je zeurt echt niet hoor daar is het forum voor om je verhaal kwijt te kunnen Ik kan begrijpen dat je bang bent, maar je moet je eigen niet te druk gaan maken hoor. maar indd na de echo zal het echt goed tot je doordringen en zul je super trots zijn op het ukkie in je buik
Wat je beschrijft heeft iedereen denk ik wel, die eerste 3 maanden duren zo lang en als je dan een keer niets voelt of bruinverlies hebt gehad enz enz dan word je erg onzeker. Ik vond het ook een vreselijke tijd, maar meid je zeurt niet bijna iedereen is bang in het begin. De zorgen om je kindje beginnen al tijdens de zwangerschap en niet pas als het er is. Welkom mama Majel!
Het is heel herkenbaar hoor. Ik had het ook in het begin. Steeds weer naar de wc om te controleren, constant het idee hebben dat er iets mis kan gaan. Na de eerste echo, die kregen wij met 12 weken ik weet niet wanneer jij m krijgt, viel er wel een soort last van mn schouders af. Maar maak je maar geen zorgen hoor, zolang je maar niet gaat lopen stressen. Jouw verhaal doet me aan mezelf denken en kijk ik hoef nog maar 2 weken. Voor je het weet ben je al 20 weken en daarna gaat het ook ontzettend hard. Dan wordt je zenuwachtig voor de bevalling! Liefs, Duveldraakje
Ja hoor, heel herkenbaar. Had ik ook best wel (nu heel soms ook nog wel). Wat voor mij hielp was te bedenken dat 9 van de 10 zwangerschappen prima de 12 wkn doorkomen in plaats van dat 1 op de 10 misgaat. Daarnaast hielpen gedachten als: "Ik kan er toch geen invloed op uitoefenen. De natuur heeft het voor het zeggen of het beebje goed groeit of niet." "Ben nog jong en heb geen enkele reden om aan te nemen dat ik in de groep zal zitten waarbij het misgaat. (ook al is dat dus geen garantie)" Kortom, just relax and enjoy the ride
Hoi iedereen kent dat gevoel wel denk ik.Het is gewoon normaal.Maar niet te druk om maken is ook niet goed.Als je wat verder bent kan je de vk bellen om een afspraak te maken ik kreeg mijn eerste echo met 9 wk om te kijken hoe ver ik was.Nou meid geoon lekker genieten en niet te veel piekeren.Makkelijk gezegt heb het ook wel gedaan maar het komt vast allemaal goed. Groetjes Sonja
He meis, Ook ik snap je gevoel heel goed, heb zelf ook topic hierover! De eerste maanden zijn heel spannend en onzeker, je hebt hier totaal geen controle over. Probeer het iets los te laten en toch als het kan te genieten. Dat probeer ik ook! Liefs bd
Ik herken het en ben ook sinds ik het weet steeds bang. En maar controleren zodra ik weer op de wc zit (en dat is nu rdelijk vaak) Ik zou moeten genieten maar die angst blijft. Wachten duurt nu zo lang. Probeer te genieten want hoe dan ook het is en blijft een wonder om zwanger te zijn. (zinnetje dat 9 van de 10 goed gaan doet mij erg goed! )
Volgens mij is dit voor de meesten wel herkenbaar. De eerste (3) weken was ik ook alleen maar bezig met "als het maar goed gaat" " oh jee wat voel ik nou is dit wel normaal". Inmiddels ben ik echt van mening dat je niets anders kan doen dan goed voor jezelf zorgen en hopen dat de natuur zijn werk goed doet. Gewoon duimen en genieten hoe moeilijk ook
Tja, mensen vergeten vaak dat soort statistische uitspraken om te draaien. Op de een of andere manier horen we vaak alleen de gevarenkant. Is niet nodig, want de meerderheid gaat wel goed. Waarom zou jij daar niet bij horen? Na de 12 weken zijn het trouwens 97 van de 100 zwangerschappen die goed worden voldragen!
Ik heb dat ook heel erg gehad een paar weken geleden. Bij alles wat ik voelde, dacht ik meteen het ergste. Nu is dat bij mij weer over. Ik voel me nu juist heel zeker!
Ik ben ook nog maar net zwanger en ik herken je helemaal. Gelukkig mag ik morgen naar de verloskundige (intake dus nog geen echo) en dan lijkt het ook weer wat echter.Zaterdag gaan we het ook onze ouders vertellen en dan komt het weer wat dichterbij. Ik leef ook echt met de dag Zo van weer een dag erbij.
Ik had het aan het begin ook heel erg. Ook mede omdat ik me super goed voelde, net als voorheen zeg maar (het was zo onwerkelijk). Ik vroeg me echt af waar die beruchtte roze wolk bleef, en nu moet ik zeggen gaat het veels te hard (straks zal ik wel anders praten zo op het laatst). Mij kon ook iedereen zeggen komt wel goed joh, maar dat gevoel raak je niet zomaar kwijt. i.i.g veel succes en gefeliciteerd.
Ik probeer dus ook positief te denken en dat heel wat wel goed gaan maar toch blijf ik bang en het zal wel minder worden maar ach het hoort er zo te lezen allemaal bij
Heeeeeeel herkenbaar hoor. Ik zit al weken in de zenuwen. Hoopte ook eerder een echo te mogen krijgen, maar daar doen ze hier niet aan. Toen ze vroeg in week 11 of 12 heb ik heel hard geroepen in week 11! Ik kan echt niet meer langer wachten hoor! Heb af en toe zelfs nachtmerries ervan dat ze niks zouden kunnen vinden op de echo. Nee, had de zwangerschap tot nu toe veel mooier in gedachten. Denk ook wel dat er een last van me afvalt na de eerste echo. Gelukkig gaan 9 op de 10 zwangerschappen goed en ga ik er maar vanuit dat ik daar bij mag horen!
heeeeeeel herkenbaar hoor heb het geluk dat ik een achterliggende placenta heb en dus met 14 weken al kleine plopjes begon te voelen en zeker wist dat dat niet mijn darmen waren anders had ik er toch wel veel langer last van gehad. was niet misselijk, at gewoon normaal, geel last van geuren die ik vies vond koffie zetten en vlees maken helemaal geen problemen mee nu voel ik af en toe wel eens een steek of heb ik een krampje hier of daar maar voor de rest loopt het als een zonnetje natuurlijk hardstikke lekker en mag geprezen zijn met zo'n kwaalloze zwangerschap maar in het begin had ik toch wel wat graag boven de pot willen hangen oid... raar he
Ik krijg met 9 weken een echo en intake... En dat duurd ook nog zo lang... Ik herken het heel erg goed. Maar denk maar zo ik kan er toch niks aan doen. Ik leef gezond dus ik ga er maar vanuit dat het goed gaat!
heel herkenbaar hoor! ik heb zelf ook 4 test gedaan voor ik het een beetje dufde te geloven. Daarna iedere keer als ik naar de wc ging toch bang ongestelt te zijn. Ik durfde er pas na de echo van te genieten. Als je het hartje ziet kloppen dringt het pas echt tot je door denk ik.
Wow wat een reacties zeg. Echt super dames voel me een heel stuk geruster! Kon me ook al niet voorstellen dat ik de enige was maar het is toch wel even fijn om te lezen. Ik leef ook inderdaad met de dag zovan hehe weer een dag voorbij, maar als ik niet constant zo misselijk was zou ik er ook niet zo veel aan hoeven denken. Voor mijn man is het ook nog heel erg onwerkelijk en vind het ook wel spannend, maar is er natuurlijk nog lang niet zo druk mee als ik en begrijpt me dan soms ook niet echt. Kan ik me ook wel voorstellen aangezien hij alleen een plastic dingetje met daarop 2 streepjes heeft gezien, maar ik krijg soms het gevoel dat het hem niet zo veel kan schelen. Is absoluut niet zo hoor hij verheugd zich er ook heel erg op maar hij wil ook niet elk ogenblik van de dag over al mijn onzekerheden hierover horen 8) .
Hoi Majel 24, Nee, je bent niet de enige... Ik maak me ook drukof het nu wel allemaal goed zal gaan en durf het ook nog niet te geloven dat het allemaal goed is totdat we een goede echo in handen hebben. Ik snap je dus helemaal. Toch moeten we proberen ons niet zo druk te maken (is niet goed voor de kleine..!) en er vertrouwen in proberen te hebben. Succes! Groetjes Marie