Klinkt een beetje depri, maar eigenlijk nergens voor. Ik ben geboren en dat was niet mijn keuze Ik geloof ook niet dat we hier met een ' reden' zijn. Ik geloof dat we hier door een toevallige samenloop van omstandigheden zijn. Nu ik er eenmaal ben, wil ik er wel het beste van maken en genieten van alles wat op mijn pad komt. Dus dat doe ik.
Ik vind dat je er wel gelijk in hebt. Ik heb ook niet iets waar ik voor leef. Maar ik doe leuke dingen (vaak). Vind het antwoord dat mensen leven voor vrouw/man en kinderen ook een beetje apart. Hoe ben je de voorgaande jaren dan doorgekomen, voor je partner en voor je kinderen? Ik heb altijd iets onthouden uit een film: Mensen zeggen (over de partner) dar ze niet meer zonder ze kunnen leven; ik kan zonder je leven, het leven gaat door. Ik wil het alleen niet..
Mijn zoontje! Ik ben wel 'gelukkig' hoor. Maar ik hoefde nooit zo oud te worden en had er vrede mee als ik bijv morgen zou overlijden. Zonder mijn zoontje had ik heel anders in het leven gestaan. Nu heb ik sterker de wil om te blijven leven voor hem. Ik wil hem zien opgroeien. Hem zien lachen enzo. En andersom. Ik wil dat hij een moeder heeft waar hij alles (nja bijna alles) mee kan delen en die we altijd voor hem is.
Ik heb genoeg momenten gehad waarop ik me ook af vroeg waarom ik leefde en door bleef gaan, maar het antwoord was voor mij altijd heel dicht bij: M'n geloof, de zon op m'n huid, een regenboog, een vlinder, een glimlach, muziek. Het leven heeft zoveel moois te bieden, we staan er alleen vaak niet open voor, we letten er niet genoeg op. En sinds een aantal jaar natuurlijk m'n man en sinds kort natuurlijk ook m'n zoon.
Ik leef voor God, mijn geloof en mijn gezin! Met de reden dat ik hier op aarde ben met een reden, de genade heb gekregen om te leven en ervan geniet.
Wat zeggen veel mensen dat ze voor anderen leven! Is het raar als ik zeg dat ik voor mezelf leef? Uiteindelijk probeer ik alles wat ik doe, te doen omdat IK er gelukkig van word. Ja, ik doe ook heel veel voor anderen maar dat doe ik omdat IK het fijn vind om wat voor anderen te betekenen. Waarom heb ik een vriend? Omdat ik gelukkiger ben als ik met hem ben. Waarom heb ik een kind? Omdat ik graag mama wilde worden. Ik leef voor mezelf, zou eraan onderdoor gaan als ik alleen voor een ander leefde.
Sjonge, wat bijzonder om jullie reacties te lezen! Heel divers! Als ons (innerlijke) hart een motor was geweest, dan is mijn vraag dus: wat is jouw brandstof? Wat zorgt ervoor dat jouw hart blijft kloppen (afgezien van dat fysieke kloppende hart...). Ik vind het niet raar dat velen noemen dat het gezin een belangrijke drijfveer is. Ik las eens een artikel van een geestelijk verzorger die in een hospice werkte. Wanneer de dood heel dichtbij was zag ze steeds weer dat een betekenisvol leven steeds gelinkt werd aan relaties. M.a.w. de persoon wilde niets liever dan zijn/haar geliefden om zich heen.. De geestelijk verzorgster noemde dat van betekenis zijn en erkend worden voor ons mensen erg belangrijk is. Voor je gezin/relaties kun je veel betekenen. En daar haal je dus ook voldoening uit. Voor mij persoonlijk heb ik eerst zélf een goede 'brandstof' nodig en kan ik vervolgens ook meer voor mijn gezin betekenen. En ik weet nog niet goed wat mij die betekenis geeft. Overigens geloof ik wel in God, maar worstel ik nog met hoe ik dit concreet invulling kan/mag geven.. Respect voor jullie reacties, mooi om zo ook over 't leven zelf na te denken (en niet alleen (de wens om) het leven door te geven..).