December afgelopen jaar hebben de vader van mn kinderen en ik een punt achter de relatie gezet. Dit kwam van beide kanten. Op dat moment was ik zwanger van de jongste. Natuurlijk eerst door een diep dal gegaan, vooral met kerst en oud en nieuw, maar eigenlijk na 2-3 weken al helemaal mijn draai gevonden en het voelde als een opluchting, eindelijk tijd voor mezelf zonder al die extra stress en zorgen. Het ging namelijk niet goed omdat hij verslaafd was geraakt aan wiet en daarnaast opeens weer veel uit ging en dan echt door dronk tot ie niet eens meer thuis kon komen. Mooi niet dat ik daar mee wil leven en als voorbeeld voor mijn kinderen zou willen. Maar goed, we bleven goed contact houden en hij ging helemaal los in die maanden, prima, niet meer mijn pakkie-aan. Hij wilde ons al wel snel terug enzo, maar ja ik accepteerde al die dingen niet meer en het beviel me eigenlijk wel alleen. In juni is hij naar mijn ouders gegaan, hij wilde stoppen met blowen en drinken en er helemaal voor gaan. Mijn ouders hebben hem gesteund. Hij heeft professionele hulp gezocht en hij was écht helemaal gestopt!!! De maanden juli en augustus gingen voorbij en hij leek een ander persoon te worden... we groeiden weer naar elkaar toe en we hadden zelfs weer toekomstplannen!!!! Tot afgelopen week... het voelde al weer sinds 2-3 weken weer anders, maar ik wilde het niet geloven.... Eergister kwam ik spullen van jointjes tegen en hij kon niet anders dan toegeven dat hij laatste 2 weken weer had geblowd!!! Ik heb van te voren gezegd, als je weer gaat blowen kan ik niet meer met je verder.. en ik wist nu ook echt even niet wat ik er mee moest. Hij heeft afgelopen 2 avonden hier met vrienden zitten drinken tot diep in de nacht.. en net is het hier tot een ontploffing van mijn kant gekomen. Ik heb hem weggestuurd en ik heb mijn sleutel terug geeisd. Jayro lag al wel in bed maar heeft toch wel wat van onze ruzie meegekregen en moest huilen toen zn vader weg was... Uiteindelijk was het "mama, ik ga papa doodmaken hoor, hij mag jou niet verdrietig maken"...en dat zegt dan een kind van net 2,5 :S Mijn hart brak. Wat vind ik dit moeilijk zeg, niet eens zozeer voor mijzelf, maar mijn zoontje was al weer helemaal gewend dat zijn vader er was. We waren eigenlijk weer een echt gezinnetje geworden en nu zo abrupt... Ik weet echt niet wat ik moet doen, ik heb deze week ook nog een sollicitatie voor een baan want ik zit binnenkort misschien al zonder werk en heb gewoon weer even veel aan mijn hoofd. Ik kan veel hebben hoor, dat is niet eens het probleem, maar mijn zoontje... pff.. dat gedeelte vind ik echt verschrikkelijk.. Nou ja ik heb het in ieder geval even van me af geschreven dat scheelt al...
Hè bah meid, wat een vervelende situatie voor jou en je kindjes! Drank en drugs maken zo veel kapot! Ik begrijp heel goed dat je hem er uit zet. Ik wil je iig heel veel sterkte wensen!
Ben ook een beetje geschokt door de woorden van je zoontje. Dat is echt niet goed... Zou de vader van je kindjes even op afstand houden. Laat hem maar langer dan 2-3 maandjes bewijzen dat hij zonder wiet en alcohol kan. Als de liefde echt zo diep zit bij hem gaat hij er echt voor. Je zult hem ook duidelijk moeten maken dat dit geen goed voorbeeld voor je zoontje is. Misschien dat dat hem wakker laat schrikken...
Van tv denk ik, of kinderdagverblijf. Dat zijn geen dingen die hij hier vandaan heeft. Maar ik heb er ook met hem over gepraat, hij bedoelt dat hij erg boos is op papa. Dus ik denk zelf dat hij nog niet de échte betekenis door heeft hoor. Ik heb ook gezegd dat hij best boos mag zijn, ik ben ook boos, maar dat doodmaken wel iets heel ergs is etc. "nee is goed mama, dat mag ik zeker niet doen he?" was zijn reactie.
Ach jeetje wat verdrietig zeg Wat ik dacht is dat mensen met zo'n verslaving vaak een terugval krijgen. Dus misschien goed met hem in gesprek gaan en eissen dat hij een afkickcursus/therapie (of zo) gaat doen? Ik heb er verder geen verstand van hoor. Maar in mijn gedachte kun je zoiets helaas verwachten en dan moet je zelf kijken wat je ermee doet! Sterkte!
Wat verdrietig dat het toch niet werkt. Ik vind je in je posts hier erg verstandig overkomen en ben ervan overtuigd dat je hier ook goed mee om weet te gaan,vooral in het belang van je kindjes. Sterkte!
Och,wat een verdrietige situatie! Ook voor je kleine mannetje, dat hij er ,blijkbaar, ook erg verdrietig van wordt! Ik vind je er verstandig overkomen! Veel sterkte met deze situatie!
ik zou volgende keer als je hem kans wilt geven niet te snel bij jou kinderen laten ..het is mischien wel zijn kinderen maar wanneer kinderen gehecht zijn of gewend zijn geraakt aan iets en dan weer weggaan is heel erg... baby-steps en gewoon voorgaan met dat soliciatiewerk! jou toekomst en je doet het beste voor jou kind ook !
Bedankt voor alle lieve reacties. Doet me echt even goed. Dat we zo snel weer er voor gingen kwam grotendeels door mijn ouders, die wilden al vrij snel dat ik hem gewoon echt weer een kans gaf etc. Zelf had ik liever wat langer gewacht. Geen goed excuus maar toch. Ook was hij écht veranderd, hij werd liever en zorgzamer en veel emotioneler, maar op een hele positieve manier. Hij werd opeens een echt mens zoals mijn ouders dat zeiden Over een terugval dat klopt wel.. maar dan blow je per ongeluk 1-2 keer en geef je het toen en vertel je het ook bij de psycholoog waar je komt meteen. Hij heeft 2-3 weken waarschijnlijk dagelijks geblowt, dat vind ik wel wat meer dan een terugval. Hij bleef er over liegen en begon die avonden ook weer te drinken. Jayro is een echt moederskindje. We zijn natuurlijk al een tijd alleen geweest en nog steeds wilde hij vooral dat ik alles voor hem deed enzo. Nu ben ik daar wel blij om. Vanochtend was het "Is papa niet meer bij jou" Ik was zo perplex over zijn vraag dat ik "Nee" zei en nog voor dat ik uitleg wilde geven was het "Ok, gaan we nu naar beneden?" Hij wilde wel vervolgens geen afscheid nemen bij de oppas, ik moest blijven van hem. Dat heeft hij normaal nooit. Natuurlijk uitgelegd dat ik weer terug kom etc.. maar ik zal hem vanavond nog eens goed uitleggen dat ik altijd terug kom en nooit bij hem weg zal gaan Pff.. mn wederom ex blijft zielig doen dat hij dit zo niet wilt enzo.. maar ja... Ik trap er niet meer in!!! En nu moet ik over 2 weken in mn eentje met de kinderen op vakantie :S Pff aan de ene kant wel zin in, aan de andere kant.. wat zal ik daar eenzaam zijn 's avonds in zo'n vakantiehuisje.. Nou ja, ik ga er voor de kinderen gewoon een feest van maken
Je komt op mij over als een hele sterke vrouw die het allerbeste voorheeft met haar kinderen. Shapoo!!! (uh, schrijf je dat zo????)
Chapeau Geniet lekker van je vakantie met je kids! Lekker alletijd voor jullie 3tjes, lekker rust! Het zal je goed doen en de kids ook. I know!