Zo ik heb een andere baan *spoelt band terug* Ik had afgelopen week een gesprek met een collega. Een open en eerlijk gesprek dat het werkplezier er voor mij nu echt niet meer in zit. Ze kon het zich goed voorstellen. Er gaan mails naar de teamleider waar ik niks vanaf weet, vervolgens moet ik op het matje komen. Teamleider: je weet waarom je hier bent? Ik heb een mail gekregen dat baarde mij zorgen. Ik: Oké vertel maar. Teamleider: er zijn collega's die hebben het gevoel dat als ze jou op iets aanspreken dat het niet bij je doordringt. Ik: Voorbeeld? Teamleider: die hebben ze niet gegeven Ik: dus ik moet het maar aannemen dan dat het zo is? Teamleider: kijkt verbaasd Ik: Luister, als zii zeggen dat ze mij op iets hebben aangesproken, wat ze vervolgens NIET hebben gedaan, en leggen het zogenaamde probleem bij jou neer, krijg ik op m'n klote dat ik het volgens hun niet goed doe. Dat vind ik toch niet zo eerlijk Collega's zeggen dus dat ze mij hebben aangesproken op bijv. een nat bed wat ik in de avond niet zou hebben verschoond. Ik geef vervolgens aan dat de nachtdienst ook nog bij die mevrouw had moeten kijken en dat het natte bed niet persé in mijn dienst is gebeurd. Vervolgens zegt de teamleider dat ik het allemaal probeer af te schuiven en dat ik mijn eigen verantwoording moet nemen. Niemand vind het prettig werken terwijl als ik het navraag heeft niemand ineens problemen met mij. Of ze zijn niet eerlijk of ik ben gek aan het worden... Vervolgens een waslijst aan uitspraken die ik mij niet kan herinneren. Ik zou liever depressief thuiszitten om geld te ontvangen dan te werken....:x Collega's met een vast contract surfen op facebook, zitten op marktplaats, luisteren YouTube filmpjes bij bewoners op de kamer. Ik heb dit gemeld maar nee, hun hebben een vast contract en het ging over mijn contract en mijn functioneren. Ik bel dus net de leidinggevende op dat ik een andere baan heb gevonden en dat ik per 1 dec opzeg. Nu hoef ik niet op te zeggen want hun ontbinden gewoon mijn contract. Ik zeg dat ik nog 175 uur heb staan en dat ik die, indien mogelijk graag wil opnemen. Zegt de teamleider: Dus jij zit er op te azen dat je met de feestdagen vrij wil?? Ik zeg: nee ik zit er niet op te azen, dat is mijn doel niet. Als het druk is op de afdeling met de feestdagen, vind ik het lullig om mijn collega's in de kou te laten staan. Dat is niet mijn insteek. Pfffff..... ik heb hoofdpijn. Bah wat ben ik blij zeg. En ik hoop echt dat ik per halverwege december weg kan. Heb nog zoveel uren staan dat ik per a.s. weekend al weg kan. Maar nee, mevrouw de teamleider is op vakantie dus moet ze het nog even uitzoeken of die uren wel kloppen. Maar de laatste weken wegen het zwaarst vrees ik...
nee joh....gewoon genieten van de laatste weken!! Ipv jezelf op te vreten geniet er gewoon van! En als je die uren nog hebt gebruik ze dan!! Ik snap wel wat je zegt over collega's hoor, maar dat zijn ook de collega's die over jou hebben 'geklaagd' dus laat ze lekker allemaal in de str*nt zakken en ga lekker genieten van je vrije dagen....straks moet je weer opnieuw beginnen met je vrije uren op te sparen dus kan je het er best even nu van nemen!
Oh wat zou ik dit ook graag willen!! Ik heb net zo'n ervaring op mijn werk met mijn collega's en leidinggevende.... Ik zit momenteel nog in mijn verlof, en moet 1 januari weer beginnen, maar daar zie ik zo tegen op! Ik wil helemaal niet terug Ik ben in de tijd van mijn zwangerschap meerdere malen zwaar beledigd en gekleineerd door mijn leidinggevende.. Ik zou me aanstellen, ik moest maar van 7:00-15:00 daar op bed komen liggen want dat kon ik thuis ook...( Ik had zware bekkeninstabiliteit) Nou ja, ga maar even door.. Ik ga dus absoluut niet met plezier naar mijn werk! Nu heb ik al rondgekeken voor een andere baan, maar durf gewoon niet te solliciteren.. Puur omdat ik nu een vast contract heb en deze niet zo maar durf op te zeggen aangezien mijn man nog geen vast contract heeft... Dus voor mijn gevoel zit ik klem.. Maar oh wat zou ik graag weg willen en lekker opnieuw willen beginnen bij een andere baan! Dus ik zeg, jouw actie is helemaal top! En geniet van je nieuwe baan!
Dat verhaal herinner ik me.. Hoe gaat het nu met je.. Maar ik zou toch gaan solliciteren hoor, met tegenzin naar je werk is ook niks.. En met een vast contract kunnen ze je ook ontslaan..
Wat voor contract heb jij trouwens..ook een vast contract? Waardoor heb je deze stap 'durven' nemen? Ik wil dus ook, maar durf niet goed
Het gaat nu redelijk met me.. Heb nog steeds last van mijn bekken maar gelukkig wel in mindere mate! Ik merk wel dat die periode tijdens mijn zwangerschap me echt heeft gekwetst en ik daardoor echt van slag ben (geweest). Ik besef me nu pas hoeveel invloed het heeft gehad op mijn 'genot' van de zwangerschap.. Het was zwaar, lichamelijk, maar al dat gezeik er om heen was misschien nog wel zwaarder! Ik heb daarom nu ook zo'n tegenzin Ik wil heel graag solliciteren, want inderdaad, met tegenzin naar je werk schiet ook niet op.. Maar toch.. Mijn man heeft nog geen vast contact, en ik ben bang dat als ik nu mijn baan op zou zeggen (ga er dan vanuit dat ik bij die andere wordt aangenomen), we allebei een tijdelijk contract hebben. En dan ga ik even van het slechtste scenario uit.. Maar wat als mijn man zijn contract niet wordt verlengd, en ik ook na een half jaar of jaar er uit wordt geschopt ivm bezuinigingen?! Dat maakt me zo bang Maar oh wat zou ik graag weg willen!
Een tip: ga gewoon solliciteren...en vanuit daar zie je weer verder. Je kunt altijd nog beslissen om het niet te doen, maar je kunt het in ieder geval proberen. Je zou ook aan kunnen geven dat je een vast contract hebt en dus alleen iets zoekt met ook een vast contract (na een korte proefperiode natuurlijk)
Ja dat is ook weer zo... Ik zit natuurlijk nog nergens aan vast.. En wie weet willen ze me niet al die ophef voor niks.... Nee ik acht de kans vrij groot dat ik daar kan beginnen.. Ik zal toch maar de stoute schoenen aantrekken en solliciteren, dan zie ik vanuit daar wel weer verder! Je hebt gelijk!
"Collega's zeggen dus dat ze mij hebben aangesproken op bijv. een nat bed wat ik in de avond niet zou hebben verschoond. Ik geef vervolgens aan dat de nachtdienst ook nog bij die mevrouw had moeten kijken en dat het natte bed niet persé in mijn dienst is gebeurd. Vervolgens zegt de teamleider dat ik het allemaal probeer af te schuiven en dat ik mijn eigen verantwoording moet nemen. " Maar dat doe je toch ook? Je schuift het af op de nachtdienst die het ook niet gezien heeft en geeft aan dat het misschien ook niet tijdens jouw dienst is gebeurd. Dat is toch ook afschuiven en geen verantwoordelijkheid nemen? Ik heb ook zo'n collega, ppfff erg vermoeiend om mee te werken. Sorry dat ik het zeg. Ik zou zeggen: 'als ik dat natte bed heb gemist, dan is dat een kwalijke zaak. Ik zal voortaan de bedden nog beter controleren'. I'm just saying. Het is wel goed als je ook verantwoordelijkheid bij jezelf zoekt. Als je dat niet doet, krijg je misschien weer dezelfde problemen op je nieuwe werk.
Tuurlijk maar dat was de druppel. Als collega's zulke acties uitvreten dan mag ik het ook. Maar dan is het ineens fout omdat ik het zeg Maar goed, ik ben op weg om van mezelf te leren en dat is de bedoeling.
Wat gij niet wil dat u geschiedt...doe dat ook een ander niet En gefeliciteerd met je nieuwe baan. Kan me voorstellen dat je blij bent dat je daar weg bent.
Nee hoor, als ze je weg willen hebben, lukt dat zo. Al is het maar door een 'verstoorde werkrelatie' ervan te maken. Of een reorganisatie. Bij mijn ex (ict) zijn ze heel makkelijk. Je krijgt een 'meeting', daar wordt je verteld dat je per direct weg kan/gaat, je zoveel geld meekrijgt (afhankelijk van je contract) en je hebt nog net tijd om je fotolijstjes en je koffiemok van je bureau mee te pakken, je laptop ben je al kwijt. Hoppetee. Maar daar moet je niet vanuit gaan he, maar om nou achterover te zitten van 'pfoe ik zit tenminste veilig want ik heb een vast contract' is denk ik, zeker in deze tijd, een beetje naief. (niet rot bedoeld )
Oh dat pak ik niet rot op hoor! Ben blij dat je me dat eigenlijk verteld..ben ik die zin wel naïef ik dacht eigenlijk wel veilig te zitten inderdaad.. Maar goed, de werkrelatie is dus niet bepaald gezellig te noemen... Hmmm.. Zet me toch wel aan het denken.. Ik zie mijn leidinggevende dit wel zo aanpakken.. (Mocht ze van me af willen)
Dankjewel.. Vind het nog wel een lastige keuze hoor! Maar ik wil natuurlijk wel met plezier naar mijn werk, en dat doe ik nu niet.. Ik zal eens gaan informeren bij die andere baan, en even afwachten hoe het verloopt als ik weer ga werken na mijn verlof.. Als het dan nog steeds zo bagger is, dan weet ik wat ik moet doen!