Daar had ik het net toevallig met mijn man over en inderdaad daar is mijn antwoord ja op. Nog iets anders dat ik mij afvroeg, iedereen heeft het over de vaccinatie nemen uit naastenliefde, maar als er nu helemaal geen beperkingen waren en je alles mocht wie was er dan bereid om de vaccinatie te nemen? Hoeft niet iedereen hier neer te zetten, maar wel heel eerlijk voor zichzelf over nadenken en dan kijken of het echt naastenliefde is of misschien toch meer voor jezelf omdat je zo'n last heb van de maatregelen.
Ik heb hem genomen om niet weer zo ziek te worden. Dus ja, ik zou hem zeker nemen. Ik heb van de maatregelen geen last gehad in bv de zomerperiode.
Ik had dat dan alsnog gedaan. Zoals ik ook kies om de griepprik te nemen, vanwege mijn werk waarbij ik contact heb met mensen met een zwakke gezondheid. De vaccinatie vanwege Covid19 heb ik vanwege bovenstaande reden gedaan én vanwege mijn vader én schoonmoeder die allebei op leeftijd zijn. Het gaat mij namelijk niet om de restricties, het gaat mij om wat over hebben voor een ander, lees: mensen met een zwakke gezondheid en dus ook mensen die vanwege hun gezondheid geen vaccin kunnen nemen of waarbij een vaccin niet (voldoende) helpt.
ik heb pfeiffer gehad toen ik 13 was. Ben maanden ziek geweest, doodvermoeid, kon ook amper de trap op, dat duurde ook lang en sindsdien heb ik weinig uithoudingsvermogen met fietsen. Ik vind dit nu niet het einde van de wereld. Heb een prima leven verder.
Nou, ik! Haha, ik moet er om lachen een beetje, want zoals jij het schrijft met “naastenliefde”, zie ik zo’n vrouw in zo’n witte jurk, zo’n heilige, voor me. Maar dat ben ik echt niet haha. Maar ik wilde echt niet gevaccineerd worden. Net als een aantal hier was ik huiverig voor lange termijn gevolgen, en sowieso ben ik gezond, goede conditie, de kans dat ik echt ziek zou worden…niet groot schatte ik in. Om mij heen ging het virus echter heel erg rond. En ik heb gezien hoe de maatschappij, de zorg en de economie leden onder de druk. Ik heb me laten vaccineren omdat er mensen om mij heen dat niet deden (vanwege geloof, of andere redenen). En zij wel een risico lopen. Ik geloofde nooit zo dat afstand houden altijd helemaal helpt. En, ik heb al kinderen, dus daar hoef ik het ook niet voor te laten. Maar ik heb het dus echt niet voor mezelf gedaan. Heb ook geen moeite met testen, al moet het 5 keer in de week. Dus dat zou mij niet tegengehouden hebben als ik echt niet had willen vaccineren. Dan had ik wel getest.
Ook als je nu onderliggende ziekte zou hebben waar je prima 90 mee kan worden, maar icm COVID het anders kan aflopen? Anyway, ik doe het voor naastenliefde, en als het long Covid/ ziekenhuis kan voorkomen voor mijzelf is dat een fijne bijkomstigheid.
Dat weet ik niet Dit is nu mijn antwoord in mijn omstandigheden nu. Doorgemaakte infectie, geen risicoleeftijd en andere risicofactoren. Ook in combinatie met hoe ik erin sta qua geloofsovertuiging. Als ik andere omstandigheden had, was mijn antwoord wellicht ook anders.
Eigenlijk weet ik zelf niet zo goed waarom. Maar ik heb er eigenlijk spijt van dat ik 'm dus wel genomen heb. En waarom? Omdat ik op vakantie wou en niet beperkt wou worden. Ik ben nogal gevoelig voor de mening van anderen en wou niet tot het "uitschot" van de maatschapij behoren. Eigenlijk super egoitisch dus. Toen ik m'n prik kreeg vroeg de ggd medewerker: blij dat je eindelijk mag? Eh nee, eigenlijk wil ik het helemaal niet. Maar gooi 'm d'r maar in dan ben ik er vanaf. De arme man wist toen niets meer te zeggen. Ondertussen krijg ik er echt buikpijn van als ik zie wat er nu gebeurd en snap ik niet dat er mensen zijn die het goed praten.
Wat jammer dat je zo'n druk hebt gevoeld. Dat is zo ziekelijk van dit gedoe nu. Dat je niet meer zelf kunt kiezen voor wel of geen medische behandeling omdat je je anders schuldig moet voelen of niet mee kunt doen aan het sociale leven.
Ik vroeg me onlangs ook af wat er met Pfeiffer (of zoals het in mijn tijd ook nog 'the kissing disease' heette) is gebeurd. Heb het op mijn 14e gehad (mid-eighties) en kan me eigenlijk niet herinneren dat ik sindsdien ooit zieker ben geweest van een virus. Ik heb zelf gelukkig geen nasleep gehad maar ken genoeg leeftijdsgenoten die minstens een jaar uit de running waren toen.
hier dus echt lang restverschijnselen, zeker langer dan een jaar en met fietsen is het nooit helemaal goed gekomen.
Ik beg gevaccineerd toen mijn jaartal aan de beurt was. Er zong toen wel rond dat een Q-code mogelijk nodig zou zijn om naar het buitenland te kunnen. Maar dat is voor mij geen must. Dus daar heb ik het ècht niet voor gedaan. Waarom dan wel? De kans om besmet te raken is toch weer kleiner. En daarmee ook de kans dat je het doorgeeft. Dat vind ik een belangrijke reden. Deels dus voor mezelf en deels voor een ander.
Waar ligt de grens? Goede vraag, maar wat komt dan daarna? Er worden grenzen aangegeven, wat betekent dit voor ieders handelen? Je kunt zeggen dat de grens bereikt is, en dan?
https://www.zwembadbranche.nl/nieuwe-maatregelen-coronatoegangsbewijs-in-alle-binnen-en-buitensportlocaties/ zie hier. Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat welke organisatie dan ook eerder uitspraken doet over wat te doen dan voor de persconferentie. En nu blijkt dus ook weer hoe dom het is om dat te doen. @tuc: jij zei toch dat het al verre van tevoren bekend was en dat ik naïef ben om te denken dat het anders is? Als de ongevaccineerde fanatiekelingen nou echt zo netjes zouden zijn, zouden ze nu ook zeggen dat ze ernaast zitten met hun extreme beweringen.
Mijn beweringen zijn niet extreem, ik ben er nog steeds van overtuigd dat alle beslissingen allang vast liggen. En ook wat ze vooraf de media inslingeren. Net als dat praatje over kijken hoe het volgende week gaat. Ze weten nu allamg of ze de dreigementen van volgende week gaan uitvoeren. En ook of de qr app tot diep in 2022 blijft.
Ik heb van Pfeifer ook lang last gehad. Echt doodmoe als ik halverwege de trap was. Fijn toen op een een middelbare school met 3 bouwlagen. Dat heeft minstens een jaar geduurd voordat ik weer wat waard was. Twee jaar terug had ik een evenwichtsstoornis waarbij ook ernstige vermoeidheidsklachten had, ook maanden mee gelopen. Wat dat soort klachten betreft, heb ik dus al 2 keer mijn portie gehad. Oh ja, en drie keer tijdens zwangerschappen. Jezelf uit bed slepen, werken, naar huis, slapen. Wakker worden om even wat te eten en weer slapen. Voor mij echt wel een reden om covid graag te vermijden. Paar dagen ziek is vervelend, zeker benauwdheid lijkt me naar. Maar goed, soms ben je een paar dagen ziek. Balen, maar dat overkomt je soms nu eenmaal. Maar die nasleep van weken / maanden moe zijn. Dat is na een paar weken zó deprimerend! Die wil ik heel graag vermijden. Ook die verhalen van mensen die weken hun smaak kwijt zijn. Dat grijpt ook behoorlijk op je leefplezier in! (Hoewel, misschien helpt het ook wel versneld wat extra kilootjes kwijt te raken ) Nee, dat meen ik niet hoor. Ik ben 2 keer in mijn leven héél beroerd geweest van griep. Nou ja, heel beroerd. Geen ziekenhuisopname ofzo, maar wel kermend in bed omdat zelfs Netflix niet meer leuk is. Dus dan ben ik echt heel ziek Maar ondanks dat ik daar óók niet op zit te wachten en wel bepaalde voorzorgsmaatregelen neem als het heerst, ben ik daar toch minder mee bezig. Die voelt voor mij toch meer als 'hoort erbij'. Week ziek, daarna nog 2 weken bijkomen en klaar. Ik weet dat griep niet voor iedereen zo verloopt, maar voor mij (gezond en redelijk jong) wel. Terwijl covid gewoon 2 kanten op kan. Van 'ik merk er niks van' tot maanden met de ellende zitten. En aangezien je dat vooraf gewoon niet weet, vermijd ik hem liever.