Waar loop je als thuisblijfmoeder tegenaan?

Ik zit al jaren thuis, afgekeurd, dus dat ben ik op zich wel gewend en mijn omgeving ook en ipv commentaar krijg ik juist complimenten ...maar als thuisblijfmoeder denk ik dat ik ook de meeste moeite heb met het feit dat je niet echt kan zeggen dat je weekend hebt en dat je niet zomaar de deur uit kan stappen. Iets wat man bijvoorbeeld in het begin nog wel kon en ook deed, op zaterdag was het bijvoorbeeld 'ik ga even naar de Karwei' of weet ik veel waarheen en weg was ie. Nu neemt ie zoontje vaak mee als ie ergens heen gaat en soms is dat al genoeg om me even op te laden zeg maar en hun hebben het ook leuk samen...en dat is ook belangrijk want doordeweeks zien ze elkaar niet veel.

 

Dat herken ik ook wel, dat mijn man opeens dingen ging doen en dat ik dus thuis moest blijven. Daar was ik snel klaar mee. Nu hebben we beurten ingevoerd en dat is niet zo ongezellig als het klinkt. Een beurt duurt ongeveer 2 uur (de huidige wakkertijd) en diegene wiens beurt het is is eindverantwoordelijk. Als mijn man de beurt heeft en de was gaat doen neemt hij ons kindje mee. De ander mag dus gewoon opeens weggaan of juist erbij blijven. In de praktijk doen we veel samen, maar soms heb je gewoon even geen zin en als het dan niet jouw beurt is kan je wat voor jezelf gaan doen. Ideaal!

 

Je kan later altijd nog beslissen om toch te gaan werken (of iets anders buitenshuis). Ik denk dat je achteraf nooit spijt zal krijgen van de aandacht die je aan je kindjes hebt kunnen geven. Thuisblijfmoeder klinkt voor mij als een ideaalbeeld, maar in de praktijk word ik gillend gek helaas.

 

Ik mag misschien wel niet reageren omdat ik een voltijd studie doe; maar met een voltijd studie heb je toch zeker wel 2 maanden per jaar vakantie - en op dat moment ben ik een thuisblijfmoeder.

En om eerlijk te zijn; het is niks voor mij. Je bent net zo niet-vrij als dat je een fulltime baan/studie hebt. Je kunt nog steeds niet alles doen wat je wil doen want er kleeft een kind aan je been waar je de zorg over draagt. Waar ik het liefst 56 uur in een week wil Netflix-bingen en uitslapen tot een uur of elf, sta ik om half acht 's ochtends een broodje leverpastei te smeren en de melodie van Mike de Ridder te neuriën.

Verder dat iedereen inderdaad denkt dat je tijd zat hebt en nooit wat te doen - dat steekt ontzettend. Maar dat doet men hier helaas ook als ik zeg dat ik bij een voltijd studie 'slechts' 3 dagen naar school moet. Over die andere 2 dagen zelfstudie en huiswerk denkt ook niemand na - en dat ik dan nog een kereltje rond heb huppelen en tegelijkertijd dus die dingen moet doen komt ook bij niemand op.

Verder komt vrijwel het hele huishouden altijd op mij neer. Als er *insert-boodschap* niet is, dan moet ik het gaan halen. Als er gestofzuigd moet worden, moet IK stofzuigen. Ondanks dat ik een schoonmaakster heb (die mij ook misgunt wordt overigens omdat ik dat best wel zelf zou kunnen doen - maar niet doe ) moet er nog genoeg gebeuren. En mijn partner hoeft dat naar eigen zeggen allemaal niet te doen. En ook het koken niet. Je hebt ook gewoon nooit vrij, want zodra partner thuis komt, wil hij ontspannen - want hij heeft er recht op. Dus is het als nog jouw leeuwendeel. En 's avonds als hij per ongeluk tussendoor wakker wordt. En 's nachts moet je er uit - als je eruit moet - want jij hoeft toch niet te werken. Etc.

Kortom; als ik zogenaamd 'vakantie' heb, voel ik mij degraderen tot de gemiddelde huisslaaf van man & kind die zich naar elke nukken moet draaien. Daar word ik zelf diep ongelukkig van. Ook mis ik de sociale contacten; want ja, bijna iedereen werkt of doet wat. Terwijl ik thuis zit te verven/knutselen/knippen/met zand spelen of weetikhet. Geloof me; na 2 maanden ben ik stiekem wel blij dat mijn kind weer naar de opvang gaat !!!

 

Ik ga ML dadelijk nog maar weer eens een dikke zoen geven!

Want ondanks dat ik thuisblijfmoeder ben (zonder enig bijzondere andere verplichting) hier een ML die, ondanks full time werken, studie etc. gewoon een handje meehelpt, omdat hij beseft dat ik er anders 24/7 alleen voorsta.
Dus die niet te beroerd is om mij lekker op de bank te laten hangen, en zelf even gaat afwassen / stofzuigen etc.
Dat gebeurd heus niet elke dag en 't is niet zo dat hij "zoveel" doet, dat zou ik ook niet willen (want ja, de hele dag thuis) maar juist dat af en toe spontane aanbod "ga jij maar lekker zetten, je ziet er moe uit, of enige andere variatie op dit thema" waardeer ik heel bijzonder.

 

Ja. Nou, dat gaat hier in huis heel anders. Sowieso het 'spontane' is er niet. Mijn kerel is niet zo van het spontane. Dat vind ik niet erg, want dat ben ik ook niet altijd. Als ik vraag of hij wil stofzuigen begint hij te "pfffffffffffffffffffffffffff'-en, of als ik vraag of hij ons kind wil verschonen of weetikveel dan zegt hij "Ja, zo". En dan moet ik een half uur wachten Dus dan doe ik het zelf maar. Of hij komt met veel zuchten/steunen/kreunen overeind met een boze blik alsof ik hem gedwongen heb om de wereld te tillen en alles zo zwaar is

 

Ik ben wel blij dat mijn man en ik nu gewoon heldere afspraken maken. Ik heb nu gewoon wel weer echt weekend, we doen dingen samen in het weekend, maar we hebben ook ieder tijd om iets voor onszelf te doen. Ik vind die onderbreking echt heel fijn! Even de verantwoordelijkheid bij hem leggen en met volle focus een boek lezen. Een paar uur lang. Hemels!

Ook kookt hij 2 a 3x per week, dat scheelt ook al zo veel! Ik vind koken heel leuk, maar 7x per week met ondertussen twee kindjes die van alles van me willen...

 

Dat is wel een hele goeie!

Ik merk dat ik alles in het huishouden doe, en ik kook 7 dagen per week, en daarnaast bijna alle zorg voor m'n dochters. Maar ik probeer wel doordeweeks bijvoorbeeld het huishouden voor het grootste deel af te hebben zodat ik met m'n man en kinderen wel echt weekend heb. Vaak moet er nog een wasje gedraaid worden, en ja het verschonen/flesjes/eten etc gaat ook gewoon door, maar geen huishouden en in het weekend echt de tijd nemen om wat leuks te gaan doen (middagje met z'n allen de hort op ofzo) geeft me wel een weekendgevoel.

ML doet niet uit zichzelf dingen, maar als ik 'm iets vraag om te doen is ie gelukkig de beroerdste niet , en we hebben beide ook een of twee avonden in de week dat we zelf iets gaan doen en dat de ander bij de kids is. Zoals een avondje sporten ofzo. Of met vriendinnen afspreken.

 

Ik vind het best prettig thuisblijfmoeder te zijn. Toch is het jammer dat je bij niemand een vakantie-brieftje in kunt leveren
Soms zet ik bij mijn man even een joker is, als het mama-niveau te hoog wordt. Soms vraag ik me af of ze het woord Papa niet geleerd hebben

Verder kom ik never nooit niet onder een kinderverjaardag uit, haha. En snapt mijn zoontje niet meer dat er ook meisjes-werk is, buitenhuis.

Nee, zonder gekheid. Het is fijn om thuis te zijn, gezien mijn man dat niet veel kan zijn doordeweeks. Dus dit is nu de beste oplossing.
Maar soms denken andere mensen wel eens dat je veel tijd hebt, genoeg bijvoorbeeld om dingen te doen op de school van je kinderen. Luizenpluizen oid. En wordt je uiteindelijk schuin aangekeken omdat je na een jaar luizenpluizen mee mag op schoolreisje

Vervelend vind ik dat ik 2 uur per dag bezig ben om mijn kinderen van en naar school te brengen.

 

Oja, want in het weekend doe ik niets in het huishouden en verwaarloos ik mijn kinderen

Vrouwen die een baan hebben naast het moederschap en het huishouden, hebben dan dus 2 banen, zoals jij het omschrijft? Hoezo hebben wij dan wel vrij en jullie niet?

 

Die discussie zal er altijd blijven en sommige argumenten komen op een andere manier over dan bedoeld.
De thuisblijfmoederers vinden het vaak geen vrij/weekend omdat ze nog steeds in dezelfde omgeving blijven, ze kunnen er niet aan ontsnappen. De werkende moeders komen in een andere omgeving, waardoor dit gevoel er wel zou kunnen zijn. Ondanks dat ze naast hun baan nog keihard in huis en met de kids aan de slag moeten, denk ik dat het mentaal minder zwaar zal vallen dan dat je dit dag in dag uit hebt. Het zit hem dan in de afwisseling van (werk)omgeving.
Hoewel ik me heel goed kan voorstellen dat werkende moeders dit lang niet altijd zo zullen ervaren...

Ik heb ervoor gekozen om vrijwilligerswerk te doen naast dat ik thuisblijfmoeder ben. Dit gaat dan om slechts 1 middag per week en dan ben ik er even tussenuit! Mijn moeder past dan op en als ze niet kan, is het mogelijk om de kids mee te nemen. Heerlijk om met volwassenen te kunnen praten en even niet druk te zijn met luiers, huiltjes en andere kinderzaken.
Hier in ons gezin werkt het trouwens goed om thuisblijfmoeder te zijn, mijn man werkt 6 lange dagen per week en is ook regelmatig 's avonds weg ivm werk. Hij kan dan met een gerust gevoel gaan, omdat hij weet dat het thuis wel geregeld wordt. En ondertussen (door zware 2e zwangerschap) heeft hij wel door hoeveel gedoe je soms op zo'n dag hebt en nergens aan toe komt. Dus als het huis een keer niet op orde is, ach...

Ik denk trouwens wel dat je als thuisblijfmoeder sneller leert zaken los te laten en de boel de boel te laten dan dat je werkende moeder bent... Toen ik nog werkte, wilde ik daarnaast alles opgeruimd en schoon hebben, alsof alles perfect moest zijn. Maar nu als thuisblijfmoeder denk ik wat vaker: ach, morgen is het toch weer een troep! Maar misschien schat ik dat wel verkeerd in?

 

Ik snap dat je dat denkt, maar er zit echt een verschil in. Sinds ik thuisblijfmoeder ben heb ik ook het gevoel dat ik 24/7 in mijn werk zit, dat had ik nooit toen ik vorig jaar nog werkte. Weet ook niet precies hoe het komt, maar het is wél zo.

 

Ik ben nu zo'n 3,5 jaar thuisblijfmoeder en geniet maar vind het ook best zwaar.
Sommige dingen heb je zelf in de hand en andere dingen niet.
Ik ben geen geboren huisvrouw, ik doe mijn best, probeer me aan mijn schema te houden maar het gaat niet vanzelf. Dat is voor mij een moeilijk punt.

Als je werk hebt krijg je normaal gezien waardering voor de dingen die je doet.
Dat kan zijn zijn door complimenten van je collegae, leidinggevende je bonus etc.
dat geeft je een fijn gevoel, daar groei je van.
Als thuisblijfmoeder worden veel dingen als vanzelfsprekend gezien want je hebt de tijd dus doe je het gewoon.
Persoonlijk mis ik soms een stuk waardering.
Er zijn weinig mensen die zeggen, jemig wat blinkt je keuken en zien je kinderen er ook nog verzorgd uit. Je bent creatief, speelt met ze en hebt de tijd. Wat knap dat je alles zo geregeld krijgt.
Het lijkt niet veel maar dat stukje waardering is erg belangrijk (voor mij in ieder geval).
Daarnaast denk je de hele dag voor je kinderen en ook nog eens voor jezelf. Soms is dat best vermoeiend . Dat had ik veel minder dan toen ik werkte en ook verantwoordelijk was voor anderen.
En ja je bent nooit weg van je werkplek, niet in de weekenden ook niet in de vakanties. Maar daar ligt ook een stukje voor jezelf, dat kan je op eisen.
Nu mijn jongste ook naar school gaat merk ik dat ik veel meer tijd heb. Ik ben nog aan bekijken hoe ik dat wil invullen.

 

Oke bedankt voor je uitleg!

Bolkje, sorry, het was niet bedoeld om een discussie te starten. Ik was gewoon oprecht benieuwd hoe dat voor jullie dan zit. En ik zei al eerder dat ik het heel knap vind dat er mensen zijn die het kunnen