Opeens weet ik het, ik ben overspannen, heb een burnout of iets dergelijks. Ongeveer 2 maanden terug werd ik niet lekker met een knallende koppijn en ik voelde me zo beroerd dat ik mijn man met de auto liet stoppen bij de eerste hulp. Daar werd gedacht aan migraine maar kreeg ik wel een vervolgafspraak bij de neoroloog. Thuis hield ik klachten van vermoeidheid, misselijkheid, hoofdpijn, last van prikkels (zon, geluid, beelden) De neuroloog kon niets vinden en ik werd daarom na anderhalve maand terug verwezen naar de huisarts omdat ik verder onderzoek wil. Bijvoorbeeld bloedonderzoek. Inmiddels zijn de klachten wel verbetert maar zeker nog niet weg. Ik werk weer een paar uur en ga morgen de huisarts bellen. Niet voor bloedonderzoek maar voor psychische hulp. Opeens valt alles op zijn plaats; Stress sinds dag 1 na de bevalling. Slaapt hij wel? Eet hij goed? Heel zachtjes doen in huis omdat je bang bent dat hij wakker wordt. (we hebben een moeilijke start gehad, denk dat ik daarom zo reageer) Fulltime werken ivn financien, partner zonder baan. Borstvoeding gegeven tot een maand geleden. Waardoor veel "zorg" op mij neer kwam. Onregelmatige cyclus van de laatste maanden / half jaar. Stress? Veel in huis gedaan mbt verven en opknappen. Geen vakantie gehad na verlof. (vanaf okt 2013 weer aan het werk) Druk op het werk, het idee dat je het alleen moet doen. Het ook niet meer naar mijn zin hebben op het werk. Snel huilen en geprikkeld reageren. Zo stom dat ik niet eerder gedacht heb dat dit het kon zijn. In het ziekenhuis hebben ze er nog wel een paar maal naar gevraagd. Zijn er hier die soortgelijk hebben meegemaakt. Hoe ben jij er weer uitgekomen?
Ik heb zelf een angststoornis ontwikkeld na mijn bevalling. Op 31 maart begon het en werd pas geholpen eind mei door een psychiater. Ik slik anti depressiva. En heb gesprekken met een therapeut. Bij mij kwam het doordat ik overmoeid was al voor mn bevalling. En ik me heel veel zorgen maakte om mn dochter. Terwijl dit niet nodig was. Ik dacht constant dat ik het niet goed deed. Ik wil je succes wensen en heel veel kracht.
Ik herken het. Ik ben in 2008 gestopt met werken ( kon niet anders) Angstig Moe Geprikkeld Rust nemen en therapie heeft mij geholpen.. Ik ben inmiddels weer mezelf Sterkte
Ik heb tien-twaalf jaar geleden een burnout gehad. Ik had veel baat bij gesprekken met een psycholoog, de rust van de beslissing om een andere baan te gaan nemen. Helaas kreeg ik er nog eens pfeiffer overheen, dus fikse terugslag gehad. Ook hier lang gedacht "dat gebeurt mij niet", maar door gesprekken met de psycholoog... waar ik bij de intake al het etiketje "tegen fikse overspannenheid aan" mee kreeg. En drie maanden later stortte ik zo ongeveer in. Al met al ben ik totaal wel een dik jaar "zoet" geweest. Waarin ik deels volledig in de ZW zat en deels parttime werkte.
Wat ontzettend vervelend voor je zeg. Ik herken het ook. Mijn therapie is net afgerond, het gaat alweer een stuk beter met me, maar ik ben er nog niet. Ik heb de laatste weken zelfs weer meer klachten, die grotendeels weg waren. Hier veel zorgen en stress gehad rondom de jongste (vanaf haar geboorte). Nog steeds slaapgedoe met de jongste. Gedoe met schoonouders, werk onzekerheden, financiële stress, onprettig werk, relatie die door dit alles ook niet lekker liep. Ik werd steeds vermoeider, kon het niet meer aan. Ik gaf het allemaal op slaapgebrek. Mijn moeder en mijn man hadden al een aantal keren een toespeling gedaan over gestrest zijn. En toen een vriendin ook nog eens het woord burn out liet vallen, ben ik op internet gaan kijken. Ik kwam op Online therapie met je eigen online psycholoog - Interapy terecht en las een stukje over burn out. Ik moest enorm huilen en had het gevoel dat dit echt over mij ging. Verwijzing via de huisarts en bij interapy in therapie gegaan. Erg prettige manier! Het heeft me echt geholpen. Je moet echt met jezelf bezig en dat is niet makkelijk. Maar als je dan ineens toch wel enig resultaat merkt, dan is dat echt fijn. Ik ben met ruzie de zw in gegaan. Ik ben erg slecht in nee zeggen (mede een oorzaak van de burn out). Maar ik moest stoppen van mezelf. Ik wist dat ik geen andere keuze meer had. (Nu een andere baan). Ik ben er echt nog niet, dat merk ik aan een terugval van een dag of paar dagen of zelfs wat mindere weken. Maar ik kom er wel. Oja, mijn schildklier blijkt ook niet goed te werken en daar kunnen deze klachten deels ook vandaan komen. Ik ben daar in het alternatieve wereldje mee bezig. En sinds een maand of 3 gestopt met de pil. Ik wil gewoon niets meer wat kan zorgen voor een andere ik. Die komt er niet meer in! Ik hoop dat jij ook een fijne start met de juiste hulp kunt maken en er weer snel uit komt. Het is niet niks. Hoeveel begrip anderen ook kunnen hebben, als ze niets zien aan je is het gewoon erg lastig. Veel sterkte! Wil je meer weten of iets anders, dan pb me gerust!
Hier ook een burnout gehad. Inderdaad maandenlang last van allerlei fysieke klachten, zoals overgeven, hartkloppingen, misselijk etc. Ook erg prikkelgevoelig en snel geïrriteerd. Ik vond het ontzettend heftig dat je psychische gesteldheid zo invloed heeft op je lijf! Bij mij bleken trauma's uit het verleden voor een groot deel mijn gedrag van nu te verklaren. Altijd maar in de 'vechtmodus' staan en stoer doen. Ik heb een jaar lang bij een psycholoog gelopen. Ik heb EMDR in combinatie met cognitieve gedragstherapie gevolgd. Onlangs heb ik een cursus mindfulness gevolgd. Pas sinds een paar maanden heb ik het gevoel dat ik weer goed in mijn vel zit. Ik wil je vooral heel veel kracht en sterkte wensen en ik hoop dat je goede hulp kan krijgen.
Astre, dat mindfullness, was dat prettig? Ik zit te denken om dat ook nog te gaan doen. Mijn eigen risico is toch al op nu..... Waar heb je dat gedaan, als ik vragen mag? (Desnoods via pb)
Ik heb een individuele cursus gedaan van 8x. Het kan ook in een groep, maar ik voelde me daar nog te kwetsbaar voor. Mindfulness is vooral heel veel thuis oefenen en het duurde zeker 4 sessies voordat mijn hoofd/lijf het concept leek te snappen. Het wordt inderdaad vergoed als je aanvullend verzekerd bent. Ik stuur je even een pb met waar ik het heb gedaan.
Hè meis ik herken het helaas ook. Uitte zich bij mij ook met hoofdpijn en moe , prikkelbaar etc. Ik ben op mijn 17e mijn vader verloren , heb daarna het gezin draaiend moeten houden , ook een deel financieel. Ik ging maar door was er voor iedereen. Kreeg een relatie met mijn huidige vriend wat het eerste jaar niet helemaal goed ging ( aan-uit , bedrogen , liegen , verslaving etc). En toch maar door gaan en niks door hebben. Alles ging 'goed'. Wij gingen samenwonen relatie ging echt heel goed zijn er helemaal uit gekomen. Bij mijn stiefmoeder thuis (waar ik altijd heb gewoond voor ik uit huis ging en voor en na mijn vaders overlijden) liep alles weer op rolletjes. En ineens werd ik ziek. Heel erg ziek. Steeds moe en onwijze hoofdpijn. Lag jankend op de bank/bed. Kon niet functioneren meer. Uiteindelijk opgenomen geweest voor die hoofdpijn zodat ze allemaal testen konden doen maar kwam ook niks uit. Hele tijd alleen ochtenden gewerkt en dan hele middagen in bed liggen. Ineens had ik het moeilijk met de dood van me vader en ik begon te rouwen. Toen kwam alles er uit voor mij gevoel. Al die tijd (ruim 2 jaar) heb ik mezelf weg gecijferd was er voor iedereen. Liep mezelf voorbij. Ik Had zelf ook 'geen' verdriet , teminsten zo voelde het want ik was zo druk met leven en overleven dat ik mijn gevoel helemaal op slot had gezet. Nu achteraf denk ik , nou weet ik wel zeker dat toen ik al die hoofdpijnen kreeg en zo moe was dat alles er uit kwam. Uiteindelijk nog gesprekken gehad met therapeut en die heeft het ook over een burn out gehad. Best stom op zo een moment merk je het niet of wil je het niet zien. Nu achteraf was het zo duidelijk als wat. Schroom je inderdaad niet om hulp te zoeken , helpt echt !! Wil je veel sterkte wensen. Als je nog vragen heb of je verhaal kwijt wil kan je altijd pb'en.
Wat mij heeft geholpen om voor een deel van de lichamelijke klachten af te komen is een combinatie van magnesiumcitraat en hoge doseringen vitamine D. Deze tip kreeg ik van de psycholoog. Door de stresshormormonen (cortisol) in je lijf verbruik je erg veel magnesium. Hierdoor kun je last krijgen van een gespannen gevoel, hartkloppingen, angstig gevoel, slecht slapen, vermoeidheid etc. Magnesium helpt juist je zenuwstelsel ontspannen. Ik voelde binnen een paar dagen al effect doordat ik beter sliep en de hartkloppingen helemaal verdwenen waren. Tekort aan vitamine D verhoogt de kans op een depressie. Vitamine D heeft ook magnesium nodig om goed door het lijf te worden opgenomen. Vriend google heeft hier wel heel veel informatie over . Belangrijk is de dosering en de juiste vorm magnesium. De gemiddelde drogist verkoopt dit niet.