Dit is een andere account ivm herkenning. Ik weet niet wat ik met dit topic wil bereiken, maar het zit zo, ik heb een zware handicap aan mijn heup. Mijn heup is zo erg versleten dat het al vervangen moet worden. Elke dag heb ik enorm veel pijn eraan. Ik slikte het maximale (soms meer) aan ibuprofen, maar dit werkte niet. Nu slik ik morfine. Dit werkt iets beter, maar ook niet helemaal. Ik word er wel suf van. Daarnaast heb ik 2 kleine kinderen onder de 4 die de nodige aandacht nodig hebben. Bij beide zwangerschappen heb ik bekkeninstabiliteit gehad, bij de 2de zo erg dat ik vanaf 18 weken bijna niks meer kon. Hier heb ik nog veel last van. Mijn man werkt 5 dagen per week is is doodmoe als hij thuiskomt. Alles hier thuis rust dus op mijn schouders, maar ik sneeuw in. Ik heb naast dit heupprobleem ook erge eczeem aan mijn handen. Ik heb het overal maar op mijn handen heb ik er het ergste last van. Dit alles samen maakt dat ik het niet red thuis. Ik kan best stofzuigen en dweilen, maar doodnormaal het eten klaarhebben als mijn man thuis komt, red ik niet. Ik kan geen aardappels schillen omdat ik allergisch ben voor het sap van aardappels. Met handschoenen aan werkt dit ook niet want dan krijg ik zweethanden en nog ergere eczeem. Ik kan gewoon niet veel aan mijn handen verdragen. Kip snijden gaat ook niet, door het vocht. Je snapt wel dat dit met andere dingen zoals schoonmaken (handen in een sopje of een nat schoonmaakdoekje) een enorm probleem is. Als ik de luiers heb verschoont van mijn kinderen krijg ik weer een jeukaanval want ik kan niet tegen de doekjes, een nat washandje pakken ervoor werkt ook niet want dan moet ik mijn handen natmaken onder de kraan. Dit geeft ook weer problemen. Ik krijg voor mijn handen per jaar ongeveer 4-5x een prednison kuur omdat er weer een bacterie is ingeslopen. Daarnaast heb ik ook moeite om het huishouden te runnen, de trap stofzuigen red ik niet door de pijn en het steeds op en af de trap op gaan is ook eigenlijk al teveel. De was in de wasmachine doen kan prima, maar dan moet het er ook weer uit. Probleem nummer zoveel Simpel een wandeling maken kan ik niet door de pijn, een boodschap is daardoor ook bijna niet mogelijk en moet mijn man het doen. Ik kan het wel, maar dan kan ik savonds niks meer. Niet meer lopen en heb ik enorm veel pijn. Ik sneeuw echt in. Ik wil een net huis voor mijn kinderen en ik wil een net huis voor mijn man, maar ik red het niet. Ik wil een goede vrouw zijn zoals veel mensen om mij heen, en het eten op tafel hebben staan als hij thuis komt, maar hij moet me altijd helpen. De laatste tijd is hij vaak sacherijnig en moe en zoekt veel ruzie. Elke keer is het weer, ja ik werk me te pletter en dan moet ik hier ook nog zoveel doen. Hij heeft gelijk, maar ik kan er niks aan doen....ik weet het nu gewoon even niet meer. Ik heb al gekeken of ik hulp kan krijgen, maar dat is alleen als je man niks meer kan doen en dat kan hij wel. Een hulp inhuren kunnen we niet betalen...Pff ik voel me hier elke keer weer zo enorm klote om. Vaak denk ik, hij kan beter iemand anders zoeken waar hij wel dat soort dingen mee heeft....
hey meid Kun je ook niet via de gemeente het wmo huishoudelijke hulp aanvragen? Ik wens je in ieder geval veel sterkte!
@Lely: dat weet ik niet, ik heb via de gemeente wel een scootmobiel gekregen. Ik heb enorm veel moeite met dat ding gehad, want tja ik ben pas begin 20. Het hielp me wel veel, maar met 2 kids is dat ding niet goed te gebruiken. Maar ik heb wel veel moeite moeten doen om die te krijgen. Toen ik ging vragen bij het loket van de gemeente lachte ze me gewoon uit en zeiden joh je bent nog zo jong, ga maar lopen :x Maar is het met dat ook niet zo dat als je man gezond is dat je het niet krijgt? Dank je
Ja helaas, ik heb het een paar jaar geleden ook aangevraagd en omdat mijn man gezond is kreeg ik het niet. Ondanks dat hij zelfstandig ondernemer is en gewoon MOET werken om te overleven.. Heel veel sterkte, wat een nare situatie!
Helaas worden de regels voor de wmo nog strenger.... Heb geen advies voor je, maar wil je sterkte wensen!
Dat je geen goede vrouw bent omdat je dit allemaal niet kunt door lichamelijke klachten is natuurlijk bullshit. Dus weg met dat gevoel en probeer eens te kijken naar de dingen die je wel doet. Ik ken het gevoel helemaal hoor, heb er jaren mee geworsteld, maar vanaf een bepaalt moment heb ik echt de knop omgedraaid en ben ik begonnen met trots te zijn op de dingen die ik wel deed. En dat is toch nog meer dan ik zelf eigenlijk dacht. Daarnaast moet je ook even kijken of het echt wel zo belangrijk is om je huis zo schoon te willen hebben als jij zou willen. Is het gevaarlijk voor je kinderen zoals het er nu uitziet of valt het eigenlijk nog wel mee en zit het meer tussen jouw oren dat het niet schoon is. Hier was dat wel het geval dat het tussen mijn oren zat, want ik heb nog nooit iemand horen zeggen dat het hier vies is. Dat je man geen zin meer heeft om iets te doen als hij thuis komt, daar moet je het met hem over hebben. Vind hij het echt nodig dat jij eraan onderdoor gaat zodat hij zelf niks hoeft te doen. Is zijn antwoordt ja, dan zou ik nog maar eens goed nadenken of je met zo iemand wel oud wilt gaan worden. Mijn man vind het vreselijk om te zien dat ik 's avonds huilend op de bank zit omdat ik weer eens teveel van mezelf heb gevergd. Hij doet niks uit zichzelf, maar als ik het hem vraag doet hij het wel voor me. En sommige dingen zijn zelfs al een gewoonte aan het worden. In het begin moest ik hem steeds vragen de kinderen ook eens op bed te brengen en nu doet hij dat uit zichzelf als hij ziet dat ik het even niet meer trek. Wat je klachten betreft, misschien zou je daar nog eens verder naar moeten laten kijken. Neem niet zomaar genoegen met een zalfje of een pilletje, maar kijk naar een echte oplossing. Maar misschien heb je dat allemaal al gedaan, dan houd het op. Maar dan weet je man dat ook en kun jij er dus ook niks meer aan doen en vind ik dus dat hij wat meer begrip voor je op mag brengen. Heel veel succes, het is erg vervelend als je niet meer alles kunt doen wat je zou willen, maar zodra je dat accepteert wordt het wel een stukje makkelijker.
Moeilijk is dat zeg. Ik wil je even een hart onder de riem steken hoor meid...jouw kinderen herinneren zich later niet hoe schoon het huis was, wat ze zich wel herinneren...de liefde en aandacht die ze van je gekregen hebben! Doe alleen de hoognodige dingen. Even stoffen met zo'n swiffer duster, je vliegt ermee door je huis. Toch iets nat afdoen?...leg op je natte doek een droge handdoek. Misschien heb je familieleden of vriendinnen die af en toe eens wat van je over kunnen nemen? En eten...maak in grote hoeveelheden, dan hoef je het een keer daarna alleen maar op te warmen. Scheelt weer werk. Je kunt ook aardappels kant en klaar geschild kopen en de groenten al gesneden en de kip kun je ook in blokjes kopen. Plastic zakje om je handen als je je kindje verschoont, sluit je handen niet af en je kunt wel de doekjes vasthouden ('t is geen precisiewerk!) Concentreer je op wat je wel kunt en niet zozeer wat er niet lukt. En bij een ander ziet het er altijd zo perfect uit...nou ieder huisje heeft zijn kruisje. En ik heb ook niet altijd het eten op tijd klaar en mijn man moet mij soms ook helpen in het huishouden en ik heb soms ook wel eens weinig geduld met mijn kinderen (en man!) Bij mij is het zeker ook niet perfect al lijkt dat misschien voor anderen wel zo.
Meis kijk of je op de één of andere manier een huishoudelijke hulp kunt regelen evt voor eigen kosten. Het kost gemiddeld 10 euro per uur. Kan je het niet bekostigen bekijk dan of je ergens op kunt besparen zodat het elkaar compenseerd.
Kipjetok: Je zegt wat ik wil zeggen.. ik sluit me hier bij aan. Je kinderen herinneren zich de liefde en aandacht, niet een schoon huis. Natuurlijk wil je dat voor jezelf maar leg de lat niet te hoog hoor meid!
@WMO: Ik heb net net ingeschreven via de gemeente en digi id. Ik zie wel, nee heb je en ja kan je krijgen @Lin80: Zo voelt het gewoon wel. Ik hoor van vriendinnen en mijn familie altijd in gesprekken, tja ik werk niet dus als hij thuis komt kan hij lekker aanvallen. Want tja als hij nog moet koken na zo'n lange dag.....dat soort dingen. Het doet me zeer, want hier is dat dus wel zo... Ik ben vaak heel positief ingesteld want ik ben heel mijn leven al het kwakkelen met mijn gezondheid, maar soms word het me allemaal net even teveel. Ik kan slecht tegen ruzie, en nu is het al een paar weken steeds gedonder. En steeds omdat het huis een bende is, want zegt mijn man dan in zo'n ruzie, ik zit de hele dag thuis niks te doen, en hij werkt zich te pletter, ik werk niet, hij slaapt weinig, ik kan altijd de hele dag lekker slapen etc. Was het maar zo'n feest, maar ik kan echt niet rustig ff zitten met 2 kids. Ik vind dat helemaal niet erg, maar ik voel me wel onbegrepen, net alsof ik de hele dag op me kont zit niks te doen. Ons huis ziet er vaak gewoon redelijk netjes uit, omdat ik het opgeruimd hou voor het oog. Als ik visite krijg ziet het er niet spik en span uit, maar gewoon, het kan door de beugel. Boven is het vaak een bende, maar dan alleen onze kamer en de overloop. De kamers van de kinderen hou ik netjes want ik wil niet dat ze in een bende zitten. Maar er ligt bijvoorbeeld wel een berg schone was die opgevouwen moet worden. Dit kan ik niet omdat ik dan lang moet staan, en daar krijg ik veel last van door mijn bekkeninstabilieit van de zwangerschap en mijn heup. Zittend kan ook niet, want door die heup kan ik niet goed zitten. Dus die berg ligt er dus al een tijd. Ik heb het er steeds over met mijn man. Hij zegt dat hij het niet erg vind en het graag voor mij over heeft, maar idd hij doet niks uit zichzelf. Als ik het vraag, vaak wel maar de laatste tijd vaak wel met een enorme zucht en een gezicht wat op onweer staat. We moeten hierover dus nog even flink praten, ik wil alles doen echt waar, maar het lukt me gewoon niet alleen. Ik zit idd vaak ook savonds huilend op de bank omdat mijn heup weer is een keer op slot schiet en dan kan ik niet meer normaal zitten, staan of liggen en hem eruit halen doet ENORM veel pijn. Maar hij reageert er niet eens meer op...dat maakt me ook zo verdrietig... Ik heb al veel gedaan om te kijken wat ik eraan kan doen, ik ben nu bezig met afvallen, want door de zwangerschappen ben ik zwaarder geworden. Daarnaast liep ik al bij een orthopeed in verschillende ziekenhuizen. Ik laat binnenkort weer een foto maken van mijn heup en heb een gesprek over een eventuele nieuwe heup want ik ga kapot van de pijn. Ik heb ook al steunzolen, want heb door dit heupprobleem een flink beenlengte verschil. @Kipjetok: Daar heb je gelijk in, maar het is moeilijk om het te accepteren. Vooral omdat het vaak bij andere mensen zo enorm schoon is. Niet dat mijn huis een zwijnenstal is, maar je ziet wel dat er geleefd word zeg maar. @Vivianbraak: Dat lukt echt niet, maar ik ga eens rekenen. We hebben het krap. We kunnen rondkomen maar we moeten dan al zuinig doen. Ik wil best werken, maar door mijn lichamelijke problemen blijft er weinig werk over. Daarnaast is hier weinig werk te vinden. @Cocko: Bedankt voor je lieve woorden @de rest en ook hierboven: Enorm bedankt voor jullie lieve woorden en tips. Doet me goed
ja ben t er wel mee eens. ook hier veel rug en bekken problemen al 12jaar. en dat was voor hubby soms moeilijk te geloven/accepteren. nu staat hij volledig achter me en idd ook hij doet ook niet echt veel uit zichzelf maar als hij ziet dat ik savonds ben ingestort dan word ie boos dat ik weer eens teveel heb gedaan en dan neemt hij zo goed als alles van me over. 5dagen werken is zwaar, maar buiten zijn werk heeft je man ook nog een gezin die hij moet onderhouden. zijn werk stopt niet na 18.00. die gaat door tot hij op zn bed ligt want zijn kids hebben ook aandacht en verzorging nodig. je man even flink wakker schudden dat het voor jou belachelijk zwaar is (en dan bedoel ik dus ook mentaal) en dat hij zo nu en dan gewoon even extra op zn kiezen moet bijten en de bezem erin zetten. tja tis zwaar voor een man als zijn vrouw niet helemaal gezond is, maar voor de vrouw is het minstens zo zwaar, al niet zwaarder. succes!!!
Sowieso sluit ik me compleet bij Kipjetok aan. Ik heb het niet aan mijn heupen etc maar wat betreft je handen, dat heb ik dan dus weer wel. Maar er zijn inderdaad manieren om het allemaal wat draagbaarder te maken. En die beschrijft Kipjetok heel erg goed. Ik heb ook al alle vormen van medicijnen, zalfjes etc gehad maar niks helpt dus dan maar iets ingewikkelder. Verder wordt in mijn huis ook geleefd en das maar goed ook!! Ik ruim pas echt goed op als mijn zoontje lekker in zijn bedje ligt te slapen. Hij mag eerst lekker spelen en kind zijn, wat maken mij die paar rommel dingen dan uit zodra je dat lachende snoetje ziet? En wat eventueel bezoek denkt: je moet maar zo denken, als ze voor jou op bezoek komen dan kijken ze er wel doorheen. Als ze willen komen om het huis te bezichtigen dan kunnen ze een afspraak met me maken......snap je wat ik bedoel? Ik hoop dat je hulp / een oplossing kunt vinden meis. Heel veel succes!!
Ik kan je verder niet helpen maar heb wellicht nog wel een tip wbt je handen. Ik heb ik ook eczeem aan mijn handen en voor mijn werk moet ik veel handschoenen dragen. Als ik veel last heb doe ik een katoenen verbandhandschoen met afgknipte vingertoppen onder mijn plastic handschoenen. Ik hoop dat dit voor jou ook helpt.
Pfff meid, ik snap dat je je gefrustreerd voelt! Lijkt me erg moeilijk allemaal! Maar er staan hier al goede tips tussen. Idd eten in grote hoeveelheden maken, swiffer duster gebruiken enz. Kan er niet eens iemand van vrienden of familie komen helpen? Om bijv. het natte werk te doen? Ik zou dat graag eens willen doen hoor voor je. Weet niet waar je woont? Je zit nu in een negatieve spiraal, en er moeten oplossingenkomen om het wat gemakkelijker voor jou/jullie te maken. Daar mag je man ook in meedenken, en niet alleen door te zuchten. Ik snap dat je je af en toe flink waardeloos voelt, maar hey: jij hebt hierom niet gevraagd hè! Je bent vast een fantastische moeder, en meer dan je best kun je niet doen! Ik wens je heel veel sterkte, als ik lees wat voor pijn je iedere dag hebt, dan heb ik enorm veel respect voor je!
Jeetje meid, het zit je niet mee. Ik heb al heel veel goede tips voorbij zien komen. Inderdaad dacht ik ook al aan katoenen handschoenen onder je handschoenen dragen, die trekken het vocht van je handen dan weer aan. En heb je weleens paardenmelk geprobeert? Ik heb een collega die ook erge exceem had en die met paardenmelk ervan af is gekomen. Ik weet alleen niet goed hoe het dieet eruit zag hoor, maar het had goed resultaat en het zal vast op internet te vinden zijn. Sterkte.
Ik vind het erg lomp van je man om daarover te mopperen in jouw bijzijn. Het is nu eenmaal niet anders en daar zal hij het mee moeten doen. Ik zou met koken misschien meer voor gesneden producten kopen. Kant-en-klaar aard appeltjes en zo. Is misschien wel duurder, maar dat zijn je zorgkosten ook en als het beter met je gaat wordt dat ook minder. Of meer rijst en pasta producten. Sterkte.
Ach meid al die stress helpt ook niet mee met je handen. Ik weet precies wat het is, ook ik heb veel last van mijn handen. Ook exceem soms verschrikkelijk erg. Mijn man moet hierdoor ook meer doen, de frustratie begrijp ik helemaal. Hij doet het met liefde hoor. Maar ik zag ook dat het hem op begon te breken. Hij doet meestal de meiden badderen, aardappels schillen etc etc. Ik heb nu sinds een paar maanden iemand die hier twee uurtjes in de week komt en die de bovenverdieping voor me doet. Dit scheelt voor mij enorm veel stress en het is beter voor mijn handen. Soms haal ik kant en klaar geschilde aardappelen en maak hier gewoon een lekker stampot van. Hoef je niet met je handen in het water en hij kan na het werk lekker aanschuiven. Zo heb ik nog meer dingetjes bedacht wat verzacht. Je mag me altijd een berichtje sturen. Sterkte!!
Hey meid Bij ons was het dan wel een iets andere situatie. Ons dochtertje was erg ziek en had 24 uur per dag zorg nodig en omdat ik zelf het niet voor mekaar kreeg om het huishouden te doen en mijn man fulltime werkte hebben wij huishoudelijke zorg kunnen krijgen. Eigenlijk zonder moeite hier. En zoals ik wel vaak hoor dat het dan ook nog per gemeente verschillend is. Hun regels en wetjes dan he. Het is al belachelijk dat ze zo moeten reageren toen je om een scootmobiel ging vragen. Maar ook dit heb ik vaker gehoord. Zouden ze moeten aanpakken.
Ik vind het eigenlijk best erg dat jij geen hulp kunt krijgen. Ik wist dat eigenlijk helemaal niet! Je zou toch zeggen, dat een gezin in jullie situatie, dat gewoon nodig heeft.