Mijn man en mijn dochter van 28 mnd zijn dikke matties. Ze hebben het altijd erg naar hun zin samen, gaan vaak met z'n tweetjes zwemmen, spelen veel wilde spelletjes en als ik druk ben met de jongste verzorgt hij ondertussen haar. Als ze ergens mee zit kan ze ook bij hem terecht. Helemaal leuk. Maaaarrrrr.... Als papa alleen is met de beide kinderen, verandert ze in een jaloers heksje dat koste wat kost papa's aandacht moet hebben, als het moet door aan hem te gaan hangen en de jongste (3,5 maand) proberen bij hem weg te halen. Bij mij alleen speelt dit totaal niet, maar het is zo erg dat papa nauwelijks alleen thuis durft te zijn met de beide kinderen, omdat ze echt het bloed onder zijn nagels vandaan haalt en voortdurend een bedreiging voor haar broertje is, zelfs als hij bv even in de box ligt! Zodra ik dan thuis kom is ze weer het stralende engeltje dat ik zo goed ken. Wie herkent dit en wat werkte bij jullie? Voor haar eerste jaloezie na de geboorte was het genoeg om haar gevoel te erkennen en te laten zien dat ze ook haar quality time met ons hield. Maar het benoemen is nu niet genoeg en aan de quality time komt mijn man dus niet eens toe! Manlief zegt nu dat ik voor een van de twee oppas moet regelen als ik er niet ben, maar met onregelmatige diensten vind ik dat geen doen, en geen oplossing van het probleem.
En andersom? Neemt papa ook wel eens de zorg voor de jongste op zich, dat jij op dat moment de zorg voor haar hebt. Anders is het ook niet heel vreemd dat ze papa helemaal voor zichzelf opeist. Papa is er dan immers alleen voor haar, jou moet ze delen met broertje.
Het voeden-verschonen is vooral mijn werk, papa douchet zoonlief en heeft hem regelmatig op schoot, ook als ik met haar bezig ben. Ze is wel altijd al veeleisend naar papa toe geweest, kan bv slecht alleen spelen als ze met hem is.
Wat ik bij ons veel zie is het dat mama degene is die communiceert en een lijn trekt, en waar dus meer bij geaccepteerd word. Papa's willen de kids blij houden, en geven een vagere lijn die ook nog eens sneller genegeerd word, ze pakken sneller de makkelijkere weg. Nu wil jouw man opzicht ook weer de makkelijke weg kiezen, een oppas voor als jij werkt, dat is natuurlijk geen doen. Jij moet dit ook mee gemaakt hebben, misschien in mindere mate dan jouw man, maar er moet iets geweest zijn en jij hebt een manier van omgaan gevonden. Zegt jouw man als jij weg bent wel duidelijk dat hij nu even voor beide kinderen zorgt, en zegt hij weleens ronduit nee (en blijft hij daarbij of legt hij alsnog de baby redelijk snel weg om van het gezeur af te zijn?)
Misschien eens beginnen met dat als papa alleen met haar is (zonder broertje) dat ze ook leert alleen te spelen? Al is het maar een minuut dat papa haar beloond? Of laat papa haar "verantwoordelijk" maken voor iets, laten aangeven van de luier, kleren oid? Het kan natuurlijk ook zijn dat papa in een circkeltje zit: hij vind het spannend alleen met ze te zijn en je dochter pikt dat op en vertoond daardoor die onrust. Dan misschien eens kijken hoe je man kan ontspannen (ontspanningsoefeingen) als hij alleen met ze is.