Zit ik de film "Komt een vrouw bij de dokter" te kijken en dan denk je weer eens na.... Verschrikkelijk lijkt me dat als je zoiets overkomt, dat je hoort dat je borstkanker hebt en je hebt kinderen. Ik vindt ouder worden wat dat betreft soms moeilijk. Je denkt steeds meer na over dingen...toen ik jonger was wist ik dit ook wel maar ach...het zal wel, dacht je dan. Maar nu? Nu heb ik kinderen en een lieve vriend, stel je voor er gebeurt mij iets? Echt soms vindt ik het moeilijk om een balans te vinden en hier niet te veel over na te denken. Niet dat ik nu deprssief ben he maar ik heb zoveel om voor te leven Bah soms is ouder worden echt niet leuk!
Tja, daar moet ik inderdaad ook niet aan denken. Toevallig heb ik morgen een afspraak bij de ha ivm een knobbeltje. Het zal vast niks zijn maar toch.. Soms bekruipt me ook de angst dat mijn kinderen iets overkomt, daar kan ik me echt heel naar over voelen. mijn man ook trouwens, die zat laatst naast mij op de bank een traantje weg te pinken bij een programma over een overleden kindje.
daarom kijk ik 'm maar niet nog een keer, brrrrr..., heb precies hetzelfde als jij! @puppy78: sterkte morgen!
Je wordt je bewuster van de dingen die om je heen gebeuren dan toen je "jong" was. Ik denk ook wel eens wat als ik weg val of wat als mijn man weg valt of wat als een van de meisjes iets overkomt. Vreselijke gedachten, die gelukkig maar af en toe door mijn hoofd schieten, maar wel gedachten die me soms ook wel bang maken. Maar kan het ook van me af zetten en leven in het nu. Moet er bijv. niet aan denken om mijn ouders te verlizen, maar dat is nog veel reeeler dan bovenstaande, ook zij worden ouder. Het hoort bij het leven, maar dat is iets wat ik niet wil accepteren
Ik heb het boek niet gelezen en de film ga ik ook niet kijken.Vind het te confronterend. Heb me altijd afgevraagd wanneer mijn vader ziek zou worden. Zijn vader, 1 broer en 3 zussen waren hem al voorgegaan. Alle overleden aan de gevolgen van kanker. Mijn vader werd uiteindelijk in 2008 ziek maar mag zijn inmiddels wel genezen noemen. In 2010 werd onze wereld weer op zijn kop gezet toen mijn broer ziek bleek. Terwijl mijn broer zo ziek was is zijn schoonmoeder ook nog overleden aan borstkanker. Hij was zo gek met zijn schoonmoeder. Hoeveel kan een mens hebben? Echt hardverscheurend om hem en zijn vriendin zoveel verdriet te zien hebben. Zelf heb ik nog geen kinderen maar heb wel gevoel te moeten opschieten. Vraag me wel eens af wanneer het "mijn beurt" is.
ik vind het een verschrikkelijk mooie maar confronterende film in mijn familie veel kanker en dan word je toch wel geconfronteerd met wat als mij wat overkomt, ben van de week langs de ha geweest voor een knobbeltje voor zover niks kwaadaardigs maar goed tis wel gewoon eng..
Heb ik ook, ik vind het ook veel en veel erger om te bedenken dat mij iets zou overkomen waardoor ik zou te komen overlijden en Thirza moederloos achter zou blijven, dan andersom. Ik zou echt nog 100 keer liever zelf Thirza verliezen, dan haar achter te moeten laten!
Klopt, ik heb er zelf ook vaak 'last' van.. Van zulke momenten. En ik zeg ook altijd: Het is geweldig mooi om kinderen te krijgen, maar je kan jezelf met NIKS méér kwetsbaar maken dan met kinderen. Ben nu veel emotioneler en denk over alles veel verder na. Alle narigheid van tegenwoordig.... je mag hopen dat je oud word en een fijn leven mag hebben!
Mijn schoon moeder heeft borstkanker gehad inm. bijna 20 jaar geleden. 4 jaar geleden was het terug, ze wist het meteen. Ze had een knobbeltje in haar nek en toen zei ze al tegen me dat ze zeker wist dat het terug was. En idd een uitzaaiing na 15 jaar!! Onze wereld stond op dat moment stil, we waren bezig met de aankoop van een huis maar op dat moment kan alles je gestolen worden. Gelukkig was ze er heel snel bij en is ze er met bestraling weer helemaal bovenop gekomen. Maar het zet je aan het denken hoor, hoe fijn het is om gezond te zij, om je kinderen en kleinkinderen te zien opgroeien. Geniet van elke dag!! Dat doen wij ook!
ik heb het boek ook gelezen en ik vond het erg mooi. Mijn stiefvader is overleden aan kanker en mijn echte vader aan een hartinfarct. mijn vader heeft nooit afscheid kunnen nemen en mijn stiefvader wel. ik ben er ook een beetje hard in geworden en heb zoiets van iedereen gaat een keer dood. aan wat dan ook. maar dood gaan als je jong bent is gewoon vreselijk,ook door een ongeluk o.i.d. Maar je moet er niet teveel bij stilstaan denk ik... anyway,het blijft een beladen onderwerp en moet er niet aan denken dat ik eerder dood ga dan mijn kinderen.
Ik kijk er ook bewust niet naar... Ik werd al naar van de reclame de hele week.. Ik weet dat het -hoe hard het ook is- bij het leven hoort, maar ik kijk gewoon niet naar de film, dat vind ik te confronterend.
Ik denk daar ook steeds vaker over na, over de mogelijkheid van kanker. Ik ben daar nog niet zo vaak mee geconfronteerd. Mijn neef heeft op vrij jonge leeftijd lymfeklierkanker gehad (hij was 16 geloof ik), maar verder komt het helemaal niet in de familie voor. Mijn schoonvader is wel aan longkanker overleden, maar ik heb hem helaas nooit gekend. Mijn man is er daardoor wel bang voor, dat hij ooit kanker krijgt. Niemand wil het natuurlijk meemaken, maar nu met jonge kinderen lijkt het me zo hartverscheurend.
Mijn moeder is in 2007 overleden aan een longembolie op 42 jarige leeftijd. Ben zo bang geworden om ook vroeg te overlijden dat ik eigenlijk voor elk kwaaltje naar de huisarts ren... Moet er niet aan denken mn mooie mannen niet te zien opgroeien! Of hun bruiloft of mn kleinkinderen te moeten missen wat bij mijn moeder dus het geval was...
Weet niet helemaal zeker hoe je dit bedoeld maar zoals ik het lees komt het over alsof je liever hebt dat je dochter 'iets overkomt' dan andersom en ze dus zonder jou verder zou moeten? Misschien begrijp ik het wel helemaal verkeerd hoor Ik heb die zorgen ook, vooral omdat ik alleenstaande moeder ben. Toch zou ik nooit maar dan ook nooit mijn dochter willen overleven. De gedachte alleen al maakt me gek! Ik zou het heel erg vinden als mij iets zou overkomen en ze dus zonder mij verder zou moeten, maar gelukkig weet ik dat ik hele lieve ouders heb en een hele lieve broer en schoonzus die haar heel liefdevol op zouden nemen en gelukkig zouden laten opgroeien. Om maar niet te spreken over haar vader, want hoewel we niet samen zijn is het een schat van een vader.
Dit heb ik dus niet. Ik ga nog 100 keer liever zelf dood dan dat ik 1 van mijn dochters zou moeten verliezen. Ik "laat ze wel achter" maar wel bij een super liefhebbende papa en een opa en oma die direct alle zorg zouden overnemen met net zoveel liefde als dat nodig zou zijn waardoor ze echt wel in een liefdevolle omgeving zullen opgroeien. Natuurlijk verschrikkelijk dat ze geen moeder meer hebben, maar zelfs zonder mij komen ze er uiteindelijk wel. Je hoort je kinderen niet te overleven, dus ik hoop ook echt dat dat mij niet gebeurt.
Wow.... sorry!! MAar hier breekt me het zweet echt van uit..... Meen je dat nou serieus??????? Ik ga nog liever zelf op dit moment dood, dan dat mijn dochter zou komen te overlijden. Vind het ook heel egoistisch overkomen. Voor een kind is het heel moeilijk, ongetwijfeld, maar in mijn omgeving heb ik wel geleerd dat ze wel een heel mooi en prachtig leven kunnen leiden. Maar van jou reactie krijg ik het gewoon koud!!!
ik heb zowel het boek gelezen als de film gezien en het boek is duizend keer mooier als de film!! (ik vind de film te gericht op zijn vreemdgaan) het confronterende is mij overkomen: ik heb het meegemaakt met mijn moeder (2004-2007).. ik was toen 7 maanden zwanger van mijn 1e zoontje maar gelukkig heeft zij bijna 2 jaar kunnen genieten van hem.. en nu maakt ik hetzelfde mee met mijn schoonmoeder... op 4 mei kregen we het bericht dat ze uitbehandeld is en op 8 mei ben ik bevallen van mijn 2e zoontje.... we hopen dat zij nog lang van ons en haar kleinkinderen kan genieten!!