Onze zoon van 3 jaar heeft sinds 1,5 jaar een slaap probleem (inmiddels gediagnosticeerd door een slaap kliniek). We zijn bezig medicatie op te bouwen, vooralsnog slaat het niet aan. Door een tekort aan een bepaalde stof kan hij de schakeling naar een volgend slaap cyclus niet maken. Elke 40 min is hij in paniek wakker, zowel snachts als overdag. Inmiddels slaapt hij overdag niet meer, snachts ongeveer 5 uur, onderbroken. Hij is overdag ook enorm driftig. Om ALLES. Dat ik zijn boterham in 6 stukjes heb gesneden, dat hij zelf zijn schoenen uit wil doen, dat hij linksaf wil, maar we rechts moeten. En eerst dacht ik.. Dit is het slaap tekort. Maar ik twijfel of er niet meer mee speelt. De kinderarts zegt dat je op zo'n jonge leeftijd nog niet kunt spreken van syndromen of andere dingen. Vandaag zeiden mijn schoonouders ook dat ze zijn driftige gedrag stress extremer vinden worden. Als hij een goede nacht heeft, en dus 6 a 7 uur slaapt (onderbroken uiteraard) dan gaat het overdag wel iets beter. Hij heeft een hele lieve sociale, zachte kant. Maar momenteel terorriseert hij de boel . Met een schroenendraaier (die manlief heeft laten slingeren) in de ogen van de baby prikken, de haren van zijn zus uit het hoofd trekken, bijten, opzettelijk dingen kapot maken/ gooien, liegen en heel veel huilen. Ik weet echt niet wat we hier mee aan moeten. Hij praat nog niet zoveel dus ik krijg het er ook echt niet uit. We zijn met een pedagoog ook bezig om alles in rust en structuur te doen, voldoend beweging... maar hij blijft zo bezig. Herkent iemand dit?
Je kunt op die leeftijd al wel spreken van syndromen en dergelijke, maar een jeugd psychiater zal heel terughoudend zijn met het diagnosticeren hiervan. Mijn oudste zoon had met 2 jaar al een diagnose van klassiek autisme, en hij is niet de enige. Wat zegt de pedagoog? Ziet hij al een reden om verder te kijken? Hij kan natuurlijk geen diagnose geven, maar hij kan waarschijnlijk wel aangeven of een verwijzing naar een jeugd psychiater zinvol is. Sterkte, volg je gevoel, als je het niet vertrouwt, laat je dan doorverwijzen door de huisarts/kinderarts. Edit: werken jullie al met picto's? dat helpt mijn zoons heel erg om grip te krijgen op de dag.
Wat rot dat de dagen op t moment zo lastig zijn! Nog niet te spreken over de nachten.. mijn zoon had ook een hele 'lastige' periode maar dit was meer tussen anderhalf en tweeenhalf jaar.. ik kan wel zeggen dat het sinds zijn zusje is geboren alleen maar de goede kant op is gegaan.. hij had ook enorme driftbuien en ook omdat hij zich nnog niet kon uiten, omdat hij een jas aan moest, omdat thuis de jas weer uitmoest.. omdat ik de deur die hij dicht had gedaan weer open deed noem maar op alles was strijd.. ook uren erin blijven hangen.. ook veel autistische trekjes (nog steeds). Hij is nog niet de makkelijkste maar sinds hij goed praat zijn de driftbuien minder vaak en minder lang.. het enige wat hier hielp was heel rustig tegen hem praten en vaak zeggen het geeft niks jongen, het is ook moeilijk enz.. zodat hij nog steeds het gevoel had dat ik hem niet alleen maar heel lastig vond.. soms heb je van die dagen.. maar ook zodat hij zo snel mogelijk weer wat rustiger werd en alles goed uitleggen, waarom iets moet of juist niet mag.. als ik bijvoorbeeld ergens boos om word dan is het de rest van de dag maar afwachten (ook al gebeurd dat nog vaak genoeg hoor) Ik geloof zeker dat zijn slaappatroon een grote factor is hoor! Als mijn zoon niet genoeg heeft geslapen merk ik dat echt wel de volgende dag, ook (dat is nu minder) hij werd regelmatig wakker snachts omdat hij alles heel intens beleefd, alles onthoud, en dus alles moet verwerken in zijn slaap.. en dan schreeuwen om mij, ik denk gewoon onmacht, ze zijn ook nog zo klein eigenlijk... Misschien heb je niets aan mijn verhaal maar ik voel met je mee het kan zo enorm moeilijk zijn! Ik herken mij in je verhaal omdat mijn zoon okk vooral een hele lieve, heerlijke knul is, alleen het kwam er op sommige momenten gewoon niet uit.. mijn grote tip is dan ook leg alles wat buitenstaanders, ja ook je ouders schoonouders etc, zeggen, naast je neer.. je gaat alleen maar twijfelen terwijl je er gewoon even het beste van maakt.. je doet het goed hoor!
De dingen die hij beschrijft herken ik van toen onze dochter jonger was. Het lijkt me normaal gedrag dat uitvergroot bij jullie zoon aanwezig is en ik kan me voorstellen dat dat door slaapgebrek komt. Wordt hij ook zo in paniek wakker als jullie bij hem liggen? Wat een ontzettend nare toestand! Voor jullie ook zwaar!
Misschien dat een slaaptekort de boel verergert, je geeft aand at hij nog niet veel praat en dat zal dan ook niet helpen. Misschien voelt hij zich totaal onbegrepen. Zoals mijn voorganger schreef werken met picto's zo weet hij wat de dag hem brengt. Eventueel gebaren als ondersteuning. Dingen aanmoedigen maar wanneer het niet gaat aangeven dat dingen ook lastig zijn en dat het niet geeft, begrip tonen. Wanneer je gevoel blijft zeggen dat er iets niet klopt, kort co tact houden met de huisarts
Mijn dochter is 21 maanden, en daarvan denk ik niet dat er iets mis is met haar, maar als zij een schroevendraaier vindt wil ze die ongetwijfeld ook wel in de ogen van haar zusje steken Liegen is ook normaal voor kinderen, mijne begint mij en zusje ook weer wat te slaan. Ook meer dan genoeg dramatische, hysterische buien. Ze weet dan zelf ook niet goed waarom.
Wat sneu zeg.. Voor jullie allemaal. Hopelijk slaat de medicatie toch aan. Dan verandert er hopelijk heel wat.
Ik herken het gedrag ook wel, dacht ook dat door slaap kwam maar nu hij meer slaapt, is zijn gedrag nog steeds zo. Wij gaan deze week hiervoor naar poli voor jeugdpsychiatrie. Andere tips: kinderfysiotherapeut - ga daar eens praten want hij heeft ook last van prikkels gok ik zo. Verder: hij is 3 en praat nog niet echt? Is daar al keertje actie op ondernomen? Want kan me voorstellen dat hij boos is ivm het uiten. Denk dat ook de fysio daar goed bij zou kunnen helpen (buiten de standaard specialisten).
Ik lees toch wel een combinatie van zeer zorgelijke signalen! Een kinderarts weet alleen van het medische wat af. En zelfs dat maar beperkt als die slaapproblemen niet verbeteren. Ik zou dan een verwijzing naar de kinderpsychiater inzetten. Opstandig gedrag hebben meer kinderen. Maar bewust een gevaar vormen voor anderen is niet normaal. Je kunt hem dus nooit uit het oog verliezen omdat hij anderen pijn wil en gaat doen. Trek aan de bel bij de huisarts. Wellicht is een speciale medisch kdv of vroegvehandeling mogelijk. Realiseer je dat hij over een jaar naar school moet. Op deze manier is hij niet plaatsbaar en kom je op speciaal onderwijs terecht. Met 3 jaar niet praten is ook niet normaal. Waarom heb je nog geen logopedie? Dit kan zonder verwijzing.
Hij praat wel, ook veel zinnen, maar nog wat onsamenhangend en onduidelijk. Logopedist ziet nog niet veel problemen maar ik vermoed dat hij zich niet goed kan uiten.
Ik verwoorde het niet goed. Hij praat wel, veel ook, maar onduidelijk/onsamenhangend. Logopedie vind dit normaal voor de leeftijd, echter zie ik frustratie dat hij zich niet goed kan uiten.
Tja ik denk wel dat extreem slaapgebrek veel invloed zal hebben. Ook op hoe je naar je eigen kind kijkt trouwens, want ik kan me voorstellen dat jullie als ouders ook uitgeput zijn. Echter als jij het gevoel hebt dat er miss toch meer is, dan zou ik een doorverwijzing vragen. Dan kan iemand objectief duidelijkheid geven en weet je iig waar je aan toe bent. Als blijkt dat er wel iets anders is, dan kan dat ook weer handvaten geven voor hoe je het
Ik denk dat het moeilijk is om op dit moment te concluderen wat precies de oorzaak is van het gedrag. Als mijn kinderen een half uur of uur minder slapen dan normaal, dan merk je al dat ze zoveel lastiger worden. Ik kan me dus nauwelijks voorstellen hoe mijn kinderen er aan toe zouden zijn met structureel zo weinig slaap als jij zegt!
Dit dacht ik ook. Zusje pijn doen, boos worden om totaal onbelangrijke dingen doet mijn bijna 3-jarige ook heel veel! Maar die krijgt bijna 3 x zoveel slaap denk ik, dus ik kan me voorstellen dat dat een grote rol speelt..
M was vanaf ongeveer haar eerste verjaardag tot een goede maand geleden ook héél snel boos, wat zich in gillen, huilen en fysiek uitte. Zij had veel last van eczeem, waar ik al van alles voor had gehad via de huisarts en kinderarts. We zijn toen naar een homeopaat gegaan, eigenlijk alleen voor haar eczeem. Ik was super sceptisch, maar goed.. We hebben daar ruim 2 uur gezeten en ze heeft wat homeopathische dingen gekregen, iets voor een paar dagen en iets voor elke dag 1 korreltje. Ondanks dat de insteek alleen de eczeem aanpakken was (waar ze bijvoorbeeld ook ‘s nachts van wakker werd door de jeuk), is haar gedrag ook echt veranderd. Alleen als ze echt moe is wil ze nog wel eens bijten of slaan ofzo, verder niet meer. Ze wordt nog wel eens boos, maar niet meer met het op de grond gaan liggen bonken, schoppen en slaan. Op het kdv zien ze ook echt een ander kind. Op haar ‘slechte’ dagen mocht ze niet bij de baby’s komen omdat ze die echt pijn deed. Terwijl ze baby’s écht leuk vind en graag helpt of mee kijkt. Ze wist zichzelf gewoon niet te beheersen ofzo. Dus wie weet helpt het voor jullie ook wel om eens naar een homeopaat te gaan. Ik zou wel uitzoeken of diegene verstand heeft van de problemen waar jullie tegenaan lopen.