Wij gaan over 3 jaar trouwen, van mijn aankomende man hoeft het niet zo zeer want hij vind het onzin maar hij gunt het mij wel en het is qua wettelijke puntjes in de toekomst misschien toch wel handig (Goh, wat onromatisch). Maar het zal er vooral mee te maken hebben dat hij er niet van houdt om in de spotlights te staan.. Sowieso familie gebeuren zijn niet zo zijn ding maar hij vind het vooral tenenkrommend om in het middelpunt van de belangstelling te staan.. Hij zou er zelf gewoon liever niet bij zijn als dat zou kunnen! Buiten het relatief klein houden heb ik maar weinig idee om het naar hem ook zo fijn mogelijk te maken en zit ik nu al een beetje te brain stormen over hoe we dat gaan aanpakken. Ben benieuwd of er hier meerdere dames zijn die getrouwd zijn met een echte introvert!
Ik ben ook vrij introvert maar hebben het nog redelijk groot gevierd. Maar dat hoeft natuurlijk niet, je kan ook gaan trouwen met alleen de ouders, en daarna uit eten ofzo.
Mijn man houdt er ook niet van om het middelpunt te zijn. En ook niet van drukte. Het trouwen was inderdaad omdat ik dat graag wilde. Van hem hoefde het allemaal niet zo. Maar puntje bij paaltje vond hij het net zo leuk als ik en heeft hij echt genoten van ons weekend. En daarna de huwelijksreis want dat hoefde van hem toch ook niet. Nou als ik hem nu vraag had hij dat echt niet willen missen. Mijn advies is bespreek een budget en bedenk voor jezelf wat je hierin wil. Langzaam aan als je dingen voor jezelf duidelijk hebt kun je dit voorleggen. En zo samen tot een besluit komen. Hopelijk groeit hij er net zo in als mijn man. Je hebt nog even.
Niet groot vieren. Wij zijn eerst foto's gaan maken (maar daar word je vriend misschien niet zo blij van) en daarna 's middags laat getrouwd met 50 man familie en beste vrienden. Daarna in een afgehuurd restaurant taart gegeten en uitgebreid gedineerd met deze 50 man tot 22.30 ongeveer. Was heel gezellig! Wij hoefden geen groot feest en wilden liever een dure huwelijksreis vandaar kleine bruiloft.
Dit is ook mijn ervaring. M'n man leek het ook niets maar stap voor stap gaven we onze dag vorm en kreeg hij er ook meer lol in. Uiteindelijk hadden we een super gaaf feest waar vrienden van hem nog wel eens over beginnen en hij had het nu niet meer anders willen doen...
Waarom ga je niet gewoon naar Gretna Green? Is niet eens zo ver bij jullie uit de buurt. Wij zijn nog niet getrouwd (na 23 ! jaar samen) omdat juist ikzelf geen zin heb in al die heisa. Als we al gaan trouwen (wat eigenlijk wel een goed idee is i.v.m. Erfrecht etc. hier in Frankrijk) zal het ongetwijfeld ook een quickie worden zonder poespas.
Wij zijn beide niet van de grote feesten maar toch echt getrouwd in 2014. We hebben na een moeilijke tijd besloten te trouwen, voor mijn man hoefde het eerder ook niet zo nodig. We hebben de dag doorgebracht met 35 daggasten, onze meest dierbare vrienden en familie waar we ons ontspannen en fijn bij voelen. Hierdoor een fijne en ontspannen sfeer. Daarnaast hebben we een receptie gehouden voor mensen die we er we bij wilden hebben als collega's, buren en kennissen enz. Ook dit was heel gezellig en leuk. Na de receptie hebben we met de daggasten een diner gegeten met aanpassingen voor de kinderen waardoor alles gezellig en ontspannen was. We wilden geen poespas als toneelstukjes en andere flauwe kul. Ik werk in het onderwijs en mijn collega's vroegen of wij een rol zagen op onze dag voor de kinderen. Wij trouwden in de plaats waar ik werk dus dat zou mooi kunnen. Mijn man zag dit niet zo zitten maar het leek mij heel leuk,de kinderen van mijn school (toen nog twee lokatie's) maken een groot deel uit van mijn leven. Toen we bij het stadhuis aan kwamen stonden daar alle kinderen van de ene locatie voor ons te zingen en bellen te blazen, zo leuk!!!! En het eerste wat mijn man riep was " ooooh wat is dit ontzettend leuk en lief!!!!" Na de trouw seremonie stonden de kinderen van de andere locatie met allemaal een roos en daarbij een lied. Tranen van ontroering, zo mooi en lief!!! Zo zie je maar dat het allemaal wel los kan lopen. Onze dochter heeft ons de ringen gebracht en heeft zelf ook een ring gekregen, ze vertelde aan iedereen "wij gaan trouwen!!!" Veel plezier met plannen maken.
Ik ben zelf zo'n introvert. Ik wilde wel trouwen, maar dan helemaal zonder gasten. Alleen mijn man en ik. Dat leek mij het meest relevant, logisch, eerlijkst. Al dat gedoe met eten en drinken en kleding en decoraties en gasten, bah. Maar mijn man wilde wel een groot feest. En mijn ouders waren ziedend dat ik überhaupt in overweging nam om zonder andere mensen erbij te trouwen. Uiteindelijk kwam mijn moeder niet eens, dus voor haar had ik het achteraf niet hoeven doen, maar goed dat is een ander verhaal. Het werd dus een feest met een band en een bar en ik in een grote witte jurk en eerlijk gezegd vond ik er geen bal aan. Ik heb niet eens de foto's bewaard. Als je man een introvert is die het allemaal echt niet leuk vind, hou het dan ook echt klein... of overweeg om gewoon met zijn 2-en te gaan trouwen, als die poespas jou niet uitmaakt. Je kunt het ook heel romantisch en memorabel maken door samen iets te doen.
Wauw wat een boel reacties! Ik had heel graag ook het alleen met zijn tweetjes gedaan alleen dat vergeeft mijn moeder mij nooit gezien ze nog voor we besloten hadden te trouwen ze had laten vallen dat ze het zou begrijpen als ze niet uitgenodigd zou worden ivm haar relatie tov mijn vader en die niet samen door een deur gaan maar wel zou willen dat ik mijn zusjes zou uitnodigen. Van mijzelf zou ik eigenlijk zo iets hebben als ik iemand erbij wil hebben dan is het mijn oma. Dus ik denk dat het dan zoiets wordt als mijn 2 zusjes, mama, opa en oma en een handvol vriendinnen. Van mijn kant tenzij hij in Nederland wil trouwen want dan zie ik de hele familie opdraven. Van mijn moeders kant dan, mijn vaders kant die wonen hier in Engeland en daar ben ik niet zo close mee ondanks dat ik wel op bruiloften en begrafenissen van hun ben geweest gewoon omdat ik denk dat vooral hij dat een beetje ongemakkelijk vind gezien hij ze niet kent of ooit gezien heeft. Mijn aanstaande man beetje hetzelfde die zie ik niet zijn hele familie uit nodigen maar denk wel dat zijn zussen en moeder sowieso aanwezig willen zijn. Dan een klein beetje aanhang zoals zwager en kids, onze zoon, stiefzoon en dan hebben we ook wel weer iedereen die "er bij moet zijn". Dat van dat eten vind ik een goed idee, ik weet eerlijk gezegd niet of ik wel speciale foto's wil al dan niet gewoon tijdens het ding zelf en daarna dan er speciaal voor te gaan poseren want ik zie hem dat een ding vinden dat ie niet leuk zal vinden al is het alleen omdat hij niet graag op de foto gaat. In 7 jaar tijd hebben we nog geen handvol foto's samen met elkaar! Maar we gaan iig allemaal niet speechen, niet dansen en al dat soort dingen omdat we dat allebei allemaal niks vinden Leuk om te horen hoe jullie dat hebben gedaan
Ik riep zelf al vanaf mijn tienerjaren dat ik nooit wilde trouwen. Inderdaad, de hele dag in het middelpunt van de belangstelling staan, zo'n vreselijk truttige jurk aan, toneelstukjes in de avond waarbij iedereen je mag uitlachen. Báh. Oh, en niet te vergeten de vrijgezellenfeestjes! Gasten die je op kosten jaagt met zulk soort feesten. Ceremoniemeesters die al hun tijd maar in mijn bruiloft moeten steken. Ik voel me bij voorbaat al schuldig. Dus nee, trouwen is helemaal niks voor mij. Maar ja, die verwachtingen van mensen, je komt er echt niet van af... Groot feest - joh, dat hoort erbij. Een jurk - prachtig, 1 dag in je leven een prinses. Toneelstukjes - ach, dat is lachen, daar moet je echt niet bang voor zijn. Nou, mij maak je er dus echt niet blij mee Krijg ik het voor elkaar om een vriend op de kop te tikken die uit een cultuur komt waar trouwen zéér uitgebreid gebeurt (moet). En hij vindt het ook echt geweldig, het zou echt de dag van zijn leven zijn. Ik weet ook nog steeds niet hoe ik dat moet oplossen, dus ik lees mee
Je moet trouwens niet gaan nadenken hoe anderen je bruiloft gaan vinden. Er zullen nml altijd mensen "beledigd" of iets raars vinden waarom jij het anders wil dan zij (moeders gaan zich er mee bemoeien of andere mensen die niet uitgenodigd zijn) Zo was er bij mij een oud-vriendin beledigd dat ze niet mocht komen (we zagen elkaar nog maar 1 x per jaar) en het heeft er zelfs voor gezorgd dat we nu geen contact meer met elkaar hebben, omdat ze zich er niet overheen kon zetten. Terwijl ik denk, joh het was maar een kleine bruiloft doe niet zo moeilijk. Zo zie je: iedereen denkt anders, maar doe je eigen ding! Ik had het niet anders willen doen.
Wij zijn om half 5 in de middag getrouwd, daarvoor de foto´s gemaakt. Na het trouwen zijn we naar een kleine locatie gehouden waar we hapjes en drankjes hadden voor vrienden, familie en collega´s, dat was ongeveer 1,5 uur en daarna hadden we een etentje met alleen naaste familie en de getuigen met aanhang. Wij vonden het heerlijk want houden er ook niet van om in het middelpunt van de belangstelling te staan.
Van kan hoeft veel gedoe allebei niet zo. We wilden het dus ook klein houden (ik vooral), maar het werd steeds groter (meer mensen). Wel hebben we het redelijk 'basic' gehouden. Foto's wilde ik wel, in de zin van dat ik veel waarde hecht aan foto's. En ons feest was in een eetgelegenheid in een bos, het was geweldig weer, dus we hebben tot 1.00u buiten gezeten oid. Niet dansen ed, maar gewoon met elkaar samen zijn. Terugkijkend (paar jaar later en nu, zeg maar) had ik misschien (nog) meer mijn eigen ding gedaan, maar ook dingen 'grootser' aangepakt. Maar dat weet je pas achteraf en voor toen was het goed.
Vriend en ik vinden een grootste bruiloft allebei vreselijk, omdat we niet van spotlights houden. Van mij hoeft trouwen dus niet zo, zeker als ik zie wat het allemaal kost
Mijn man trekt altijd rare bekken op foto's en hij vond trouwen altijd onzin.... Maaaaaaar onze trouwfoto's zijn fantastisch geworden (geen rare bekken ) en hij (en ik ) kijken terug op een fantastische trouwdag Een dag met al onze dierbaren. Trouwens, niet alle dierbaren van anderen uitgenodigd. We hoefden geen receptie om enveloppes te krijgen van kennissen van ouders die we zelf nooit zien. Wij wilden sowieso geen "receptie". Mensen uitnodigen die je er wel een stukje bij wilt (voor de heb --> enveloppe) en niet je de hele dag erbij willen vinden wij raar, voelde voor ons onbeleefd. Wie webuitnodigden waren direct de daggasten. Geen collega's, geen buren. We.: familie, vriendinnen dierbaren. Man in een driedelig pak, ik in een jurk inclusief sluier (niet voor ogen ) maar echt geweldig Wij zijn getrouwd in het stadhuis en daarna feest in een soort van strandtent. Trouwauto (oldtimer van familielid, familielid was tevens onze chauffeur), ons verhaal prachtig opgetekend door de trouwambtenaar, daarna foto's (in een bos en op een weg), feest: taart van de vlaaienboer (bezorgden ze netjes op onze locatie), daarna bbq (twee familieleden bbq'den alles, we hadden alles zelf uitgezocht bij een slager, BBQ's waren ook door hen geleverd). Na het eten gewoon fijn samen zijn met dierbaren die wat muziek maakten (singer-songwriters en een bandje. Verder daar om heen ook muziek op mp3 door ons uitgekozen. Wij hadden 75 mensen, inclusief kinderen. Kinderen horen in onze ogen bij zo'n familieevenement. Ik zou het raar vinden om kinderen uit te besteden op zo'n dag. Wij hadden speel/knutseltafels, limonadefontein en een springkussen geregeld. Iedereen heeft genoten. En met alle kinderen erbij draait het iets minder allemaal om de volwassenen misschien ook leuk voor jouw man?
Grappig, je beschrijft nu precies ook onze bruiloft! Echt alles is hetzelfde op de muziek na... man is dj, dus de muziek moest echt zeer uitgebreid met draaitafels en elk uur een andere dj Op onze uitnodiging stond ook geen envelopje al kadotip, dat vonden/vinden we altijd zo hebberig staan.. we wilden graag deze dag met dierbaren vieren en die hoeven echt niets mee te brengen, ben gewoon blij als ze er bij willen zijn.
Mijn partner en ik zijn beide heel erg introvert en zijn een paar jaar geleden getrouwd (ook om onromantische redenen trouwens ). Wij haten het om in de spolight te staan en ik heb sowieso niks met (grote) groepen. Daarom hebben wij het klein gevierd. Wij zijn op maandagochtend getrouwd met alleen ouders en broers en zussen. Thuis hebben we de taart aangesneden, cadeaus uitgepakt etc. En in de avond zijn we met de groep en onze beste vrienden uiteten gegaan. Voor ons als introvert was het een heerlijke ontspannende dag. Omdat wij er ook weinig van hadden verwacht, was het een hele leuke dag geworden.
Ik ben niet introvert, en mijn man ook niet, maar toch wilde ik absoluut geen grote bruiloft. Sterker nog, ik heb jaren geroepen dat ik echt nooit ging trouwen. Tot ik mijn man tegen kwam, met hem wilde ik dat wel. Maar dan wel alleen met hem, echt trouwen om het trouwen. En niet om de jurk, het feest, de enveloppen of de taart. Dus wij zijn met zijn tweetjes naar het buitenland vertrokken, en zijn daar 2 dagen later getrouwd, op het strand, met zijn tweeen. En de trouwambtenaar natuurlijk. Ik droeg gewoon een simpel zomerjurkje van de h&m, er stond een fles champagne klaar en we hadden een ondergaande zon. Verder niets. Onze eigen geloften geschreven omdat ik die wel belangrijk vind. En we hadden ook een fotograaf. Juist omdat we maar met zijn tweeen waren. Maar absoluut geen geposeerde foto's, daar hou ik helemaal niet van. Het hele gebeuren duurde een half uur, en we hebben de fotograaf niet echt gezien. Zijn wel prachtige, spontane, echte foto's geworden. Na het trouwen hebben we nog 4 dagen genoten van de zon en de omgeving en zijn we terug gevlogen naar huis. Toen heb ik pas aan mijn omgeving verteld dat we getrouwd waren. Niemand had het verwacht, iedereen vond het leuk, en ook echt iets voor mij om het lekker stiekem te doen.
Jaaa! Wat een leuke ideeen! Ik kan even niet quoten en individueel reageren want ik zit op mijn telefoon maar ik vind er zulke leuke dingen tussen zitten zoals bbq in het bos lijkt mij heel gaaf. Dat geen enveloppen op de uitnodiging zetten is ook wel een idee en als mensen dan toch het nodig vinden iets te geven dan zijn ze vrij maar niet verplicht want mijn man 2 be wil dat echt niet! Ik wil stiekem wel een semi mooie jurk, hoeft niet duur te zijn maar iets in deze trant maar dan minder lange sleep en een wat fijner zittend model. Vooral omdat ik verder nooit wit draag. Hij wil zelf ook geen ring, hij draagt echt helemaal geen sieraden en hij houdt er niet van als hij zijn hartslag voelt of als dat "afgekneld" wordt dus een ring net als een dansje doen is iets wat er nooit gaat gebeuren. Gelukkig kan ik zelf ook voor geen meter dansen en mag ik wel een ring