Inderdaad. Ik begreep dat gedrag toen al niet. En ik vind het nog steeds irritant dat er wordt gedaan alsof dat hét studentenleven is. Alsof je geen student bent als je niet mee doet aan die onzin. Ik denk dat dat deels ook maakt dat mensen bij zo'n vereniging gaan. Bang om er buiten te vallen en niet interessant genoeg te zijn.
Ik vond het studentenleven ook heel leuk. Zelfs zo leuk dat ik dit jaar weer mee op lustrum reis mee ga met mijn gemengde dispuut. Bij ons echt niet dit soort teksten hoor.
Nou dat dus. Ik heb genoeg lol gemaakt, uren stappen, zo vanuit de kroeg weer naar de klas, dikke vrienden gemaakt en dat kan helemaal prima zonder zo'n vereniging. Zelfde geldt voor man.
Ik denk dat mensen vooral bij een vereniging gaan voor nieuwe vrienden met een gedeelde interesse (ik zat dus bij een SPORTvereniging waar de sport voorop stond, een deel vsn de studenten een soort topsportleven had (de beste studentroeiers zie je terug op de WK's en Olympische spelen) maar er ook een actief leven naast de boot was) en vooral ook voor een nieuw sociaal netwerk weg van je ouderlijk huis. Twee avonden per week was de societeit een soort huiskamer, en je zag sowieso je team meerdere dagen per week, en het was leuk en leerzaam om met de andere leden de vereniging draaiende te houden middels allerlei commissies, en ik vind zelf feestjes met (oude) bekenden veel leuker dan anoniem in een kroeg of club oid. (En ja, ook in ons volwassen leven bouwen ex-studenten/artsen nog graag af en toe een soortgelijk feestje met collega's, maar dan zonder het fust dat de zaal in gaat of de echt cheesy liedjes, en minder mensen die echt dronken raken ) Ik snap dat niet iedereen er behoefte aan heeft, ik had het niet willen missen.
Ik snap je helemaal hoor. Ik heb het ook zo ervaren. Ik vond het lid zijn van een vereniging , op mezelf wonen en daarnaast werken en studeren (3 studies in 4 jaar allemaal afgemaakt) echt een top ervaring. Heb er zo veel van geleerd. Wij hopen ook echt dat onze kinderen uit huis gaan als ze gaan studeren. We hopen dat dat dan nog mogelijk is. Het heeft ons beide zo veel gebracht dat wij dat onze kids ook echt gunnen.
Ja ook toen ik 18 was, de keren dat ik naar een disco ben geweest of een drukke kroeg kan ik op 1 hand tellen . Ik voel me daar gewoon niet op mijn plek.
Hoop dat er dan nog kamers zijn want geloof dat dat het grootste probleem is. Zoon van vriendin woont ook nog steeds thuis omdat er geen kamer te vinden is. Maar hij heeft de mazzel dat de uni 30 minuten fietsen van huis is.
Ik ben wel lid geweest van een studentenvereniging toen ik op het HBO zat. Tellen die ook mee Ik moet zeggen dat ik de tijd van m’n leven heb gehad. En niet sec omdat ik in zo’n vereniging ging maar om nieuwe vrienden te maken, m’n vleugels wat uit te slaan, mensen van m’n eigen ‘soort’ te ontmoeten, enz. Ik was toen al 8 jaar samen met mijn ex (vanaf m’n 15e) en alles was om hem en onze vrienden heen gebouwd. We groeiden zo met elkaar op al woonden we wel nog thuis bij onze ouders. Ik wilde toch iets meer, iets breder kijken, iets meer andere mensen kennen. Misschien dat studentenverenigingen op het HBO anders zijn hoor maar toch ben ik heel blij dat ik het meegemaakt heb. Niet dat je dit nou allemaal niet kon zonder vereniging, maar het voelde voor mij goed om middels die weg te doen.
Ook dat zal niet meevallen idd. We gaan alles doen om het te stimuleren en mogelijk te maken en dan zien we wel of het gaat lukken. Overigens hadden mijn man en ik toen al verkering maar zijn beide aan een andere kant van Nederland gaan studeren. Zo konden we afstand nemen van onze ouders en van elkaar om echt ons eigen te ontwikkelen. Elkaar wel veel opzoeken om elkaar niet te verliezen. Voor ons was dit echt een goede basis.
Precies. Kan prima zonder dat je allerlei gekke fratsen uit moet halen om bij zo’n vereniging te mogen horen. Overigens heb ik bovenstaande allemaal niet gedaan, een hele brave student, en ook niks gemist.
Een sportvereniging kan ik me prima voorstellen. Of een ander soort studentenvereniging, als je nieuw bent in een stad. Maar die beruchte verenigingen, die blijkbaar status hebben onder studenten, waar je ik weet niet wat moet doen om erbij te mogen horen snap ik echt niet. Gelukkig zijn lang niet alle verenigingen zo natuurlijk, dat weet ik.
Ik lees dit wel vaker en vraag me altijd af hoe dat gaat. 'Moet' een kind dan uit huis? Je kan het je kind wel gunnen, en dat gaat ook met de beste intenties natuurlijk, maar wat als je kind dat helemaal niet wil? Ik was echt doodongelukkig geworden op kamers. Had het toch heel rot gevonden als ik het gevoel had gehad dat ik eigenlijk uit huis had moeten gaan. Ik wil niet zeggen dat dat bij jullie zo gaat hoor! Maar vraag me gewoon af hoe dat gaat. Breng je zoiets dan al bij een studiekeuze, hoe reageer je als je kind aangeeft liever thuis te blijven wonen? Ik kan me er gewoon niks bij voorstellen haha.