Laat jij je kind maar een beetje fluimen dan? Wanneer grijp jij wel in? Ik denk dat een puber die aan het afzakken is het veelal niet overziet en, hoewel ze dat noooooooit hardop zullen uitspreken, de leiding van zijn ouder nodig heeft. Wat iets anders is natuurlijk dan een VWO-er die vol enthousiasme voor fysiotherapie kiest, maar dat bedoel jij volgens mij ook niet.
Een gemiddelde vwo-er gaat niet lekker op een praktijkschool. Qua benadering, diepgang, aansluiting met klasgenoten... als een kind daarmee komt, zou ik me ernstig afvragen of er geen sprake is van zaken als faalangst of vermijding. En aansturen op bv een VWO opleiding en een tuintje om aan te klooien, tuinen van vrienden en familie doen, en zodra hij oud genoeg is op vakantiewerk met een hovenier mee te sturen. Van VWO naar de tuin kan altijd nog, andersom niet.
Ik ga allereerst in gesprek. Ze hoeven van mij niet naar het VWO, dat willen ze zelf graag en ik vind het belangrijk dat ze dat blijven onthouden. Mijn zoon is nu vol aan het puberen en dan is huiswerk het laatste wat interessant is. Kan ik gaan pushen hoor, maar werkt helemaal niet. Krijg je alleen maar een gestresst kind en een gestresste ouder en nul resultaat. Ik vraag wat hij wil en wat hij daarbij van mij nodig heeft. Het liefst wil hij niks doen en met achten overgaan natuurlijk, maar helaas zo werkt dat niet. Hij dacht dat het op de havo minder huiswerk zou zijn, wat niet het geval is. Een keer mee laten kijken met een vriend van hem en viel hem vies tegen. Het niveau is lager en daardoor misschien iets makkelijker, maar alsnog moet je er wat voor doen. Heb hem uitgelegd dat hij blij mag zijn met een goed stel hersens en dat het zonde is om het op zijn minst niet eens te proberen. Maar komt hij volgend jaar met dat hij naar 4 havo wil ipv 4 vwo en heeft daar een goede reden voor (bijvoorbeeld eventuele vervolgopleiding etc), dan gaan we weer in gesprek. Het is zijn leven, zijn keuze en die kan ik niet voor hem maken en dat werkt mi ook gewoon niet. Je kunt ze niet altijd aan het handje houden en ze zullen het zelf moeten doen en dat gaat toch echt het beste als ze het ook zelf echt willen. En tuurlijk roep ik wel eens "ga je huiswerk doen" oid, maar niet tot in den treure, want ze doen het uiteindelijk voor zichzelf en niet voor mij. En voorheen wilde zoon altijd bakker worden, ja, dan is vwo ook niet nodig. Nu heeft hij sinds een jaartje in zijn hoofd dat hij plastisch chirurg (brandwonden) wil worden. Ja, daar moet je hard voor werken, maar dat geeft wel een richting, een motivatie. En hier altijd wel meegeven als je het kunt moet je het op zijn minst proberen. Lager kan altijd nog, maar zolang ze niet elke dag uren moeten blokken om over te gaan vind ik dat er niets te zeuren is.
Ja precies, zulke verenigingen bedoel ik dus. Je moet allerlei achterlijke dingen doen om erbij te mogen horen, en dan zit je erbij en komen ze alleen maar slecht in het nieuws. Ik zou me eerder schamen om daarbij te zitten.
Aah ja, zoiets dacht ik al wel. Eerst alleen wonen en dan pas samen kan ik me best iets bij voorstellen. Maar samen op eigen benen leren staan kan natuurlijk net zo goed. Denk niet dat het één beter is dan het ander. Al denk ik dat je in deze tijd blij moet zijn dat je iemand hebt om mee samen te kunnen wonen, gezien je alleen vrijwel kansloos bent op de huizenmarkt. Maar dat is weer een ander probleem. Ja soms heb je tuurlijk ook geen andere keuze dan op kamers gaan. Hier zit alles ook best ver weg. Ik vond het reizen altijd wel fijn, even afschakelen. Maar dat is ook weer voor iedereen anders natuurlijk.
Ik ben ook gepusht naar de havo, en ook nog naar de school die niet mijn eerste keuze was. Eerste 2 jaar gingen mij nog wel makkelijk af maar in de derde had ik er niet zoveel zin meer in, ben toen blijven zitten. Wilde na de derde behaald te hebben naar het mbo, mocht niet van m’n ouders, gevolg weer blijven zitten. Ben uiteindelijk voor m’n examen gestopt, toen was ik eindelijk 18 en hadden m’n ouders niks meer te vertellen. Fijn hoor ouders die overal bovenop zitten, heb het ze heel lang kwalijk genomen.
Dat klopt. En dat wil niet zeggen dat dat werk ze heel goed kan liggen, maar over het algemeen krijg je dan vaak mensen die onder hun niveau werken en dat is echt killing. Maar misschien past dat wel bij diegene of niet, maar daar kom je maar op 1 manier achter en dat is toch echt zelf uitproberen of iig niet gelijk afkappen.
Hier ook zo. Ben de dag na mijn 18e verjaardag van het vwo gegaan. Konden ze me niks meer maken. Best zonde achteraf natuurlijk, maar pushen werkt echt averechts.
Nou dat. Laatst stonden ze weer ook weer te "helicopteren" voor het raam op de grote markt. Waarom zou je daarbij willen zeg. Hier een voetballertje, kan mij heel goed voorstellen dat hij later bij een studenten voetbal vereniging aansluit. Lijkt me leuk, maar vindicat?
Volgens mij staan wij er redelijk hetzelfde in hoor. Vooral die laatste zin. Maar ik vind dat je zo'n puber best even door zo'n periode van "geen zin" heen mag trekken. In schoonfamilie waren er meerderen die als ze even hun best deden achten haalden, maar de motivatie nooit vasthielden, en uiteindelijk aan het opleidingen stapelen of certificaten halen waren. Die hadden graag meer begeleiding van ouders gehad.
Gelukkig is niet elke vwo'er gemiddeld. Achteraf denk ik dat die jongen ADHD had, werd rustig van dat buitenwerk. Herken ik enorm van 1 van mn eigen kinderen. Maar bij die jongen lag daar echt een passie ook. Maar een kind dat dolgraag hovenier wil worden en dan naar het VWO sturen en "laten aanklooien met een tuintje" daarmee bevestig je nu eigenlijk precies mijn punt. Als een vwo'er dus iets practisch wil doen, is er waarschijnlijk iets aan de hand stel jij. Overigens heb je niet per se je opleiding of werk nodig voor diepgang, dat kan op heel veel manieren in hobby's bijvoorbeeld. Maar wat je nu schrijft is dus precies wat ik bedoel.
Ja belachelijk toch. Zou me rot schamen. Ze hebben nog een mooi gebouw ook, zo midden in de stad. Oja, zo'n studenten voetbalvereniging is hartstikke leuk. Zal vast ook wel eens wat gebeuren (al hoor je het amper), maar lang, lang niet zo erg als bij vindicat.
Klopt, maar weet je, als ouder doe je het al snel niet goed denk ik. Je pusht teveel of je bemoeit je er juist te weinig mee. Maar denk eerder ook dat dat komt door hoe pubers daar zelf naar kijken. Uiteindelijk moeten ze het zelf doen. Neemt niet weg dat als je die keuze hebt gemaakt, je wel je best moet doen, maar dat geldt voor alles in het leven. En sommigen moet je ook gewoon lekker hun eigen pad laten vinden. Komen ze er vaak ook, maar net even op een andere (en niet minder waardevolle) manier.
Ik ben dus zo iemand die liever praktisch bezig is. Veel mensen zien dat idd als een mislukking of niet doorzetten etc. Ik niet. Mijn vader is super intelligent, maar op zijn 14e al aan het werk gegaan. Op een schip gewerkt en als postbode, is ie altijd heel gelukkig mee geweest. Hij maakte laatst zonder problemen zoon zijn huiswerk, terwijl hij al 60 jaar niet meer naar school is geweest. Het is een risico, onder je niveau werken is een ramp, ben zelf ook zo een die liever praktijk doet, maar verveling ligt wel op de loer. Moet je voorzichtig mee zijn. Maar uitdaging is er op veel manieren. Aan de andere kant, als dat iemand gelukkig maakt houd ik ze niet tegen. Vind klooien met een tuintje dan idd niet echt gepast omschreven. Waar het omgaat is dat je gelukkig bent en wat een ander daarvan vindt is zijn probleem. Ik ben nu een tbm en mijn oude klasgenoten/vriendinnen zijn advocaat/dierenarts/tandarts/dokter. Vinden zij wel eens heel raar, maar trek ik mij toch niks van aan. Het is mijn leven.
Verveling is niet fijn natuurlijk, maar zoals je zegt op veel manieren tegen te gaan. De jongen in kwestie had een hoop uitdagende hobby's, wat precies weet ik niet meer, iig schaken. Want ik weet nog dat hij daar uiteindelijk nog best ver in gekomen is.
In mijn begrip heb je het over een twaalfjarige. Dan vind ik het nogal wat om je al helemaal te richten op een beroep. En met die leeftijd vind ik klooien met een tuintje helemaal niet raar omschreven. Ik denk dat je met 13/14 al wel een bijbaantje bij een hovenier zou kunnen doen, en dan vanaf 15 de heggeschaar vast mag houden? Ik heb genoeg praktische baantjes en taken gehad om te weten hoe snel je daar als VWO er op ingewerkt en op uitgekeken raakt, en hoe degenen die voor dat werk wel jaren gestudeerd hebben of er lang in zitten dat soms best lastig vinden. En hoe je voortdurend op je tong moet bijten/vingers moet zitten omdat dingen zoveel sneller/handiger kunnen.
Mijn man de academicus zei laatst nog dat hij wou dat 'in een tuintje aanklooien' zijn werk was en denkt/fantaseert over een carrière switch.
Hier ook een man die af en toe best met mij wil ruilen hoor. Met zulke uitdagende functies komen vaak ook veel verantwoordelijkheden en kan mij best voorstellen dat je (iig tijdelijk) daar eens helemaal niet mee bezig wil zijn.