hier soort gelijk verhaal. Hier vriend die net aan z’n mavo heeft gehaald. Het verpestte op het mbo op z’n 17de is gaan werken. Vervolgens op z’n 23ste op eigen kosten via zo’n toets op hbo terecht gekomen. Alleen toen z’n propedeuse gehaald, vervolgens bepaalde certificaten gehaald in z’n vakgebied. En die zijn zo zelfdzaam dat hij nu een super carrière heeft. En altijd zgn het jonkie is in z’n vak met 40, begon daarmee op z’n 33ste toen was ie helemaal een broekie in de ogen van anderen. En denk soms echt dat sommige wel dit pad nodig hebben. Hij werkt nu op zgn universitair niveau en laten we het samenvatten, verdient meer maar dan ook meer dan genoeg. Maar zegt wel vaak ik wil wel dat m’n kinderen andere keuzes kunnen maken, zijn ouders hebben hem nooit gesteund met school etc. Maar anderzijds zegt hij ook altijd het heeft me gemaakt tot wie ik ben.
Ik denk dat dit ook mijn pad was geweest als mijn ouders mij gepusht hadden. Ik ging in de eerste naar havo/vwo (was hier in de buurt altijd de combinatie) in de tweede ging ik naar een andere middelbare school, omdat ik de klas op mijn eerste school niet leuk vond (en die school was verder dan waar de meeste buurtgenoten heen gingen) daar ging ik 2 VWO doen, in de 3e ging ik over naar de Havo en na de 4e ging ik over naar MBO4. Ik had vooral moeite met dat vwo en havo algemeen gericht is. Ik kan best leren, maar als ik niet weer wat ik met de informatie kan en wat ik eraan heb, dan voelt dat zo zinloos. Ik heb nu een prima baan en als ik door wil zou ik nog prima een HBO kunnen doen. Mijn vader zei altijd: met jouw babbel kom je er zelfs zonder diploma wel. Je heb goed uitgezocht wat je wilt doen dus ga er voor! En ik heb onlangs de keuze gemaakt om een functie lager uit te voeren. Waar ik maar een MBO3 diploma voor nodig heb. Gewoon omdat dit werk leuker is. Mijn dochter heeft een bovengemiddelde intelligentie, maar zowel de juf als ik denken dat ze beter af is op een middelbare school waar ze lekker kan doen, ipv alleen maar in de boeken
Ik ben vroeger, met mn VWO-advies flink op mn bek gegaan op de HAVO. Blijven zitten, net aan geslaagd. Mijn moeder werd ziek in die tijd, en alle aandacht ging daarnaar. HBO niet afgemaakt, ik knap af op de scripties en al dat geneuzel. Uiteindelijk een 3-jarige MBO-opleiding in een jaar tijd afgerond, toen was ik al 24. Nu vind ik het soms wel enorm zonde. Ik vind mijn werk leuk en haal er nog voldoening uit, maar soms denk ik echt: ik had zoveel meer gekund. Maar heb een vriend die 's nachts werkt, en de opleidingen die mij trekken, zoals verpleegkundige, worden dan erg lastig, met ook nachtdiensten. Daarbij blijft het probleem van scripties en al dat soort dingen. Daar liggen mijn kwaliteiten niet, zeg maar, haha. Maar wie weet ooit in de toekomst. Dochter roept al jaren dat ze dierenarts wil worden, maar is pas 7, dus wie weet hoe het allemaal gaat lopen. Pushen zal ik dr niet, maar dr helemaal loslaten ook niet, want ik weet uit ervaring hoe jammer dat kan zijn.
Hier een soortgelijke ervaring, van 6 veo naar 5 havo. Mbo4 in 1 jaar, toen 3 propedeuses gehaald. Ik geef juist altijd mijn ouders de schuld dat ze zo hard hebben gepushd. Misschien kijken we er met zijn allen wel helemaal verkeerd naar en maakt het weinig uit hoe je als ouders er in staat en doen pubers toch wel lekker wat ze zelf willen.
Haha, dat misschien wel ja. Maar een beetje stimuleren kan geen kwaad, en dan heb ik het niet over pushen natuurlijk.
Van afgelopen nacht. Eerst om 4 uur een rolberoerte door mijn zoontje die stilletjes naast bed was gaan staan om te zeggen dat Z'n luier was doorgelekt. Fijn als je de avond ervoor nog Stranger Things hebt gekeken en je opent je ogen staat er een schim naast je bed Dan om 6 uur werd ik weer wakker gemaakt omdat zoontje moest poepen en hij kan/wil z'n billen niet zelf afvegen. En nu weer aan het werk Zzzz
Toch werkt het niet voor ieder kind of persoon zo dat je als je wo denk niveau hebt dat je dan niet gelukkig kan zijn met een uitvoerend beroep. @MadeInUSA Mijn vriend heeft het gymnasium gedaan. Is toen niet gaan studeren maar bij de mariniers gegaan door een blessure moest hij stoppen en is daarna de opleiding tot hoofdagent (mbo4) gaan doen. Bewust ook gekozen om juist niet op een hogere functie bij de politie te solliciteren. Ondertussen is hij nu een rechtenstudie deeltijd naast zijn werk gaan doen omdat hij dat leuk vindt maar niet omdat het nodig is. Hij heeft nu ook wel een hogere functie bij de politie maar dat was ook omdat wij allebei onregelmatig werken met de kinderen moeilijk konden combineren. Hij zou stiekem volgens mij best terug willen naar het werken als hoofdagent qua werk.
Ik ging naar het vwo, en tijdens het 2e jaar werd ik verkracht en was er veel geweld thuis, dus gingen mijn cijfers achteruit. Toen moest ik naar de mavo, van school. Eindelijk durven te vertellen wat er aan de hand was maar school bleef erbij; dan hoefde ik niet zo m’n best te doen. Ze gingen er volledig aan voorbij dat ik het juist fijn vond om naar school te gaan en na school te moeten leren, want dan kon ik met een goede reden op mijn kamer zitten ipv beneden. Mocht ook niet naar de havo. Me natuurlijk 2 jaar gruwelijk verveeld. Toen een jaar spw waar ik me nog meer verveelde. Iets gekozen waar ik nog niks van wist: een mode opleiding. Wat vond ik dat heerlijk: iets maken vond ik altijd al leuk en het was een uitdaging omdat ik het echt nog niet kon. Maar na 3 jaar was dat er van af en ben ik op niveau 3 gestopt. Nooit werk in gevonden en ook compleet geen idee meer van wat ik dan wel leuk vond. In winkels gewerkt, poging gedaan om een Bbl opleiding verzorgende ig te doen maar dat combineerde niet met 2 autistische kinderen en het werk van man. Wel nog in de zorg gewerkt. 6 jaar thuis geweest en nu weer in een winkel aan het werk. Blij dat ik iets te doen heb maar niet m’n ultieme droombaan. Nog steeds geen idee van wat ik leuk zou vinden. onze kinderen stimuleren we vooral iets te gaan zoeken wat ze blij maakt, want dat heb ik altijd gemist. Wel niveau dan ook. Zoon doet kader vanwege zijn autisme en een kloof in zijn iq maar is erg theoretisch ingesteld (is geïnteresseerd in talen, en hun herkomst en geschiedenis) dus hem stimuleren we wel om naar een hoger niveau te gaan omdat vervolg opleidingen vooral praktisch zijn en dat niet zijn sterke punt is. Dochter heeft zeer ernstige dyslexie en dyscalculie en haar ligt praktijk onderwijs we enorm, dus zal zij die kant op gaan. Jongste dochter kan meer maar wil zich niet inzetten. We zullen wel zien waar zij eindigt. En de jongste kan ik niks over zeggen.
Ik heb even een paar pagina's studerende kinderen overgeslagen. Zoveel mensen zoveel meningen. Ik denk dat het echt geen kwaad kan om verwachtingen uit te spreken aangaande schoolkeuze/studie. Zolang het kind maar weet dat het ZIJN keuze is en blijft. Ik verwacht van oudste dat hij zijn VWO gaat halen en daarna een technische studie. Heb hem al gezegd dat ik het heel gezellig zou vinden als hij naar TU in Eindoven gaat. Kunnen we samen met de trein. Dan kijkt hij me aan met zo'n blik die alleen pubers kunnen geven . Maar in serieuze gesprekken geef ik heel duidelijk aan dat het op de eerste plaats belangrijk is dat hij doet wat hij leuk vind. Tot nu toe is hij heel serieus met schoolwerk. En daar zijn zijn cijfers ook naar. Mocht hij er met de pet naar gaan gooien dan volgen er zeker "stimulerende acties" van onze kant. Zolang hij op de middelbare zit. Wat hij daarna gaat doen heb je als ouder toch steeds minder invloed op. Ik hoop hem tot die tijd zo goed te begeleiden/opvoeden dat hij zelf de juiste keuzes voor zichzelf kan maken.
Ja dat zou ook wel kunnen hoor, wie weet als ze met mij mee gegaan waren dat het hetzelfde afgelopen was. Maar gewoon het idee dat er niet naar je geluisterd werd heeft bij mij wel z’n sporen achter gelaten. Achteraf hebben ze ook wel spijt dat ze me naar die school hebben gestuurd, er was nl totaal geen communicatie tussen school en ouder (ik spijbelde heel veel en haalde slechte cijfers, daar kwamen ze pas achter toen het al veel te laat was)
@Saartje33 ik heb dat ook heel erg dat ik dolgraag iets anders wil doen maar geen idee wat, zou echt niet weten wat ik nou leuk zou vinden om te doen. Blijf dus maar hangen in m’n veilige baan, verdien best goed voor ongeschoold werk en kan tot op zekere hoogte wel schuiven met mn uren.
Ja dan is het lastig om te gaan veranderen, hè. Als je nou echt wist wat je leuk vindt dan is het makkelijker die sprong te wagen maar stel dat het het toch niet is…. Dan geef je je veiligheid op. Lastig met kinderen en vaste lasten ed
De broer van een vriendin zat bij Vindicat en dan ook nog een van de meest beruchte jaren. Nu het niet zo goed met hem gaat, zijn die Vindicatvrienden in geen velden of wegen te bekennen. Zij zat zelf bij een andere vereniging, zonder ontgroening en zulke onzin. Overigens heb ik ook bij organisaties gewerkt waarbij een CV met een beruchte studentenvereniging er op al reden genoeg was om iemand af te wijzen.
M’n jongste blijft zo graag thuis dat ze zelfs niet eens een lekker broodje wil halen voor de lunch straks.. . Gek kind, de oudste had al bij de AH gestaan.
Ja joh. Ies is nog niet eens 7. We gaan het wel zien. Ik zal tegen die tijd pas echt een oordeel of gevoel kunnen hebben. Wat ik wil, kan ik nu benoemen maar of dat zo uitpakt: geen idee. Ik wil liever niet ingaan op dat ‘niet mogen’. Ik had dat beter ook niet neer kunnen zetten. Het ligt nu eenmaal zo en ik ben het daar totaal niet mee eens maar ik kan er niks aan veranderen. Voor mij is elke opleiding of niveau goed. Dat is aan haar thuissituatie als je begrijpt wat ik bedoel Nee ze is net 17 jaar. Ze heeft een klas overgeslagen. En eerlijk? Ik weet helemaal niet zo goed wat ze zelf het liefste wil Ze is nogal gesloten op veel vlakken.
Klopt hoor. En van mij moet ze ook helemaal niks. Ik denk dat zo’n vereniging ook best goed voor haar is of hoe noem je dat? Dat het goed bij haar aansluit. Ik heb dat ook gezegd tegen haar.
Helaas weet ik van dichtbij dat een hoog IQ en alle mogelijke plusklassen op de basisschool met een karakter dat past bij gedreven zijn en veel willen, geen garantie biedt voor een succesvolle schoolcarrière. Ik kom uit een gezin waarbij iedereen òf (u)hoogbegaafd òf meerbegaafd is. Degene met het hoogste IQ heeft geen enkel schooldiploma, ondanks de hoge verwachtingen op de basisschool. De gene met het laagste IQ (ik), heeft de meeste diploma's en is het hoogst opgeleid (PhD). Onze zoon is UHB, draait alle plusklasjes, haalt allemaal A+ scores, maar of hij WO gaat doen? Ik weet het niet. Niets is vanzelfsprekend hierin, helaas....