Mijn zoon zit in 3vwo en hebben ze net de 1e wereldoorlog behandelt en gaan ze straks de 2e doen, maar op de basisschool is er ook met regelmaat aandacht aan besteed hoor. Zeker toen het 75 jaar geleden was. Hebben ze boekjes mee gekregen, moesten ze thuis met de ouders bespreken etc. Ik vind groep 8 ook aan de jonge kant. Mijn oudste is net name daar ontzettend gevoelig voor en heeft na een paar afleveringen van jeugdjournaal over aanslagen destijds ook echt nachten wakker gelegen. Ik denk juist dat het met een jaar of 15 niet alleen meer impact heeft, maar het ook beter bij blijft. Zelf overigens alleen bij kamp Westerbork ooit geweest en daar houd ik het bij, is voor mij niet nodig om de ernst ervan in te zien.
klopt en iemand die een bepaalde gedachten gang heeft zal dit (al dan niet onbewust) aan de kinderen meegeven. Toevallig gisteren nog een heel gesprek gehad met de 16 jarige over het niet klakkeloos aannemen van dingen die andere mensen zeggen of delen op facebook etc. Mocht je iets interessant vinden (wat een ander deelt) google er verder naar, lees er meer over, kijk waar het bericht vandaan komt want dat het op het internet staat betekend niet meteen dat het ook waar is.
Ik heb geen idee wanneer het op school wordt behandeld. Volgens mij heeft midi het gehad ivm de herdenking, maar niet echt uitgebreid over de holocaust. Ik zal het straks eens aan hem vragen. Maxi wist het in ieder geval wel, die zit nu in de derde van de middelbare, maar hij gaf zelf aan dat hij niet representatief is voor zijn leeftijd. Wat ik om mij heen hoor hebben de meeste kinderen vanaf groep 7 een eigen telefoon, ik heb het gevoel dat er dan bij veel ouders maar beperkt toezicht op is. De juf van midi gaf namelijk aan dat er zaken in de groepsapp worden gezegd waarvan zij zich niet kan voorstellen dat ouders meelezen. Soms merkt ze wel dat ouders meelezen, omdat ze er dan vragen over krijgt. Dus als ik daar conclusies uit trek dan zou ik zeggen dat ze vanaf 10-11-12 jarige leeftijd zelf informatie kunnen krijgen zonder enige mate van sturing.
Dat ligt er toch aan in hoeveel detail je dingen verteld/laat zien. Wij zijn er geweest tien mijn kinderen 3 en 8 waren. De echt indringende films etc laat je dan achterwege. Het maakte veel indruk op oudste (voor jongste was het vooral gezellig uitje) Oudste kocht daar ook een boek met verhalen van kinderen in het kamp. Daar moest ik iedere avond uit voorlezen. Geschreven en geschikt voor die leeftijd. De middag afgesloten met een wandeling over het planetenpad. Even de oorlog eruit en de ruimte erin. Jonge kinderen weghouden van alles wat misschien naar voor ze is, is ook niet goed. Juist omdat het indruk maakt gaan ze erover nadenken. Oudste was zeer onder de indruk en wilde meer leren. Toen hij 11 was zijn we naar Normandie gegaan. En daar alle musea etc afgelopen met hem. En ook met beide jongens naar een van de begraafplaatsen. Even een momentje realisatie wat al die mooie heldenverhalen werkelijk betekenen.
Dat vind ik niet zo vreemd. Er zijn ook kinderen die opgevoed worden dat de aarde plat is. Dat gebeurd ook nog steeds. Dus ik denk thuis. Dat heeft een hoop invloed hoor.
Vind ik ook. Vanaf 16 jaar kan het wel. Dat vind ik ook wel een krachtige leeftijd omdat ze zo met zichzelf bezig zijn. Dan is wat perspectief wel goed voor die ontwikkeling.
Dan zijn er vast nog andere plekken, maar alleen Anne Frank zou ik een te beperkt beeld vinden geven. En wat @Mamafiets schrijft kan ik mij ook wel in vinden. Hier op school komt WO2 (en zelfs WO1) wel aan bod, helaas geen excursies in die richting.
Maar hoe gaat dat dan? Er is iets over WO II op tv en de ouder zegt: Wat een onzin! Kind hoort dat en gelooft dat? Of ouder zegt bewust tegen kind: Niet alles geloven wat je op school hoort hoor, die holocaust was allemaal zo erg niet? Ik kan het me gewoon niet inbeelden. Sowieso het hele ontkennen of ontkrachten vind ik al te bizar.
Kamp Vught is wel een optie. Heeft zoon helaas zowel op de basisschool als op de middelbare gemist door corona. Maar voor hem ook niet “nodig”. Hij heeft een enorme interesse in geschiedenis dus weet soms meer dan ik. Op school doen ze elke ochtend een “keukentafel gesprek” met een leraar. Dat gaat dan over nieuws of maatschappelijke problemen etc. Dit soort onderwerpen komen er ook in voor, en ik hoor dan van zoon de vreemdste dingen terug van zijn klasgenoten…
Dat is ook een beetje mijn probleem hierin. Ik kan me al niet inbeelden dat mensen zo denken. Dus hoe moet ik me voorstellen dat die mensen hun denkbeelden overdragen op hun kinderen? Maar ze bestaan. En dat is ergens best eng. Ik denk bij jonge kinderen ook eerder dat ze hun informatie thuis halen. Ik zie een gemiddelde 10-jarige niet snel googelen op de oorlog of holocaust of complottheorieën.
Ik ben met de basisschool naar Westerbork, Anne Frank huis en het Airborne museum geweest. Dat zijn ook echt dingen die ik wel onthouden heb.
Hier 3 havo en daar wordt nu inderdaad nu WO I behandeld en maandag gaan ze naar kamp Vught en zal WO II aan bod komen. Groep 8 vind ik inderdaad ook nog te jong. Hier zijn we naar Westerbork geweest met die leeftijd, maar mijn ervaring is dat erg jonge kinderen het nog niet zo beseffen. Rond de 10/11/12 jaar worden ze zich veel meer bewust van alles en dan komt het veel harder binnen. Voor mijn jongste is het prima dat ze over 2 jaar pas naar kamp Vught gaan.
Echt wel erg ja. Dochter weet ook wel dat er een wo 1 en 2 is geweest. En de gruwelijke dingen filteren wij. Ze hoeft nog niet in details te weten hoe mensen behandeld werden. Maar mijn opa en oma waren zelf nog kind die hebben het dus van heel dicht bij meegemaakt hoe verrot de wereld was. Maar er over praten deden ze niet maar het heeft hun wel gehard.
Wij doen al die dingen ook. We zijn ook naar Normandië geweest in 2018 en daar allerlei musea en dergelijke gedaan. We zijn met maxi in de synagoge geweest in Boedapest toen hij 4 was en daar was hij toen heel erg mee bezig. Ik heb hem meegenomen naar een expositie over het eind van de oorlog in de lokale kerk, waar hij ook in gesprek raakte met en man die dat had meegemaakt. Een vriendin van mijn stiefmoeder is 1 van de kinderen die in het openluchtmuseum is geboren, dat weten mijn kinderen, zij kennen haar verhaal en ook het verhaal van mijn schoonopa die krijgsgevangen was tijdens de oorlog en na de capitulatie van Duitsland naar huis is gelopen. Mijn kinderen zijn ook naar het weeshuis museum geweest, ze weten ook dat mijn oma in een weeshuis is opgegroeid omdat haar ouders zijn overleden aan de Spaanse griep. Ik houd niet alles weg van mijn kinderen, zeker niet. Maar dan weet ik wat mijn kind ziet en kan ik reageren op vragen. Ik kan tijdens het bezoek bijsturen, zaken overslaan, opsplitsen zodat het ene kind iets wel meekrijgt en het andere niet. Dat kan allemaal niet tijdens een schoolreisje. Als ik zie hoe van slag mijn oudste was van het bezoek aan Ieper, hoe hij vertelde dat meerdere jongens van 14-15-16 jaar oud, bijna onderuit gingen tijdens het bezoek aan het loopgraf omdat ze gingen hyperventileren omdat de ruimte zo klein was, dan vind ik dat niet geschikt voor kinderen die nog jonger zijn. En dat vind ik ook van een concentratie of doorvoerkamp.
Ik heb in groep 7 een werkstuk over Anne Frank gemaakt. Ook haar dagboek gelezen en maakte toen veel indruk. Mijn opa is dwang arbeider geweest en had ook een nummer getatoeëerd op zijn arm. Rond mijn 12e ongeveer met mijn moeder en zussen naar Margraten geweest en op de middelbare school ook naar oorlogsmuseum in Overloon geweest. In de 4e van de middelbare zijn we met een groep naar Bayeux geweest om de bevrijdingsfakkel op te halen (in September, Eindhoven is op 18 September bevrijd en er wordt dan met een ceremonie de bevrijdingsfakkel aangestoken). Week in Bayeux geweest. Daar ook ceremonies meegemaakt, naar musea geweest en naar meerdere begraafplaatsen. Heeft echt veel indruk op me gemaakt. Vorig jaar Maart is mijn oom overleden. Hij heeft op zijn 18e in Libanon gediend. Kreeg dus ook een begrafenis met militaire eer. Zo indrukwekkend. Hij ligt dus begraven op de veteranen begraafplaats in Loenen. Paar maanden geleden nog een keer terug geweest naar de begraafplaats en toen was mijn neefje van 7 er ook bij. Dus toen hebben we hem ook wel wat dingen verteld. Daar heb je ook een paar ruimtes waarin je voorwerpen kan zien uit de oorlog. Ook kun je daar luisteren naar verhalen over mensen in de oorlog. Toen we over de begraafplaats liepen kwam dat allemaal wel weer binnen toen ik zag hoeveel graven er waren van mensen die max 22 zijn geworden.
Werkkamp vind ik minder heftig voor kinderen. Ik zou zo mijn kind meenemen naar Westerbork bv. Moet zeggen dat hij erg geïnteresseerd is in geschiedenis. Hij is ook mijn oorlogsgraven buddy. En dan is hij ook enorm bewust van de leeftijden, leest opschriften van de graven etc. Helemaal de enorme velden van wo1 graven in frankrijk maakten veel indruk. Musea daar ook. En ja hij heeft ook foto's daar gezien van de doden. Dus westerbork zou hij met zn 7 jaar prima aankunnen.
Mijn oma was van 1917 en heeft het dus heel bewust meegemaakt. Woonde in Rotterdam tijdens de oorlog en heeft ook bloembollen gegeten, omdat ze kleine kinderen had. Ze heeft me heel veel verteld en dat vertel ik weer door aan mijn kinderen. Heeft op mij heel veel indruk gemaakt.
Ik ben het met @tuc eens wat dit betreft. Vanaf een jaar of 14 vind ik wel dat het kan, maar ja, ik vind het dus ook te vroeg als het een rondleiding is.