Van m'n man; ik vroeg of hij een beetje op tijd naar huis wilde komen zodat ik een beetje me-time kon hebben. Komt ie net pas aankakken. Heb ik alsnog de hele dag met baby gezeten . Maar wij kunnen geen ruzie maken; ik vertel hem dat ik een beetje teleurgesteld ben, dat we beter een tijd hadden kunnen afspreken, of hij snapt dat het voor mij niet echt leuk is etc. Ik zie zijn beteuterde gezicht en ik heb meteen medelijden met hem terwijl ik eigenlijk gewoon boos wil doen
H gooide hem ook ten pas en onpas in beeld haha! Lekker op zijn been laten hangen/plakken echt een man
Dat man en ik vandaag samen zijn gaan winkelen. Dat is gewoon jaren geleden dat we dat samen hebben gedaan. Gewoon in 't centrum van dorp verderop hier. Dus niks bijzonders. Oudste mocht oppassen, dus we wilden ook niet te lang weg zijn. Was gezellig samen
Mijn mond valt ervan open dat ik zo met piemels wordt geassocieerd Heb ik jullie trouwens m’n nieuwe diadeem al laten zien
Deze had je als voorbeeld gebruikt, voor uw eenhoorn taart zeker ? Vandaar dat het eerst zo een kloeft van een hoorn was
Hoe ongeremd druk onze kleine man af en toe kan zijn. Alsof er een knop om gaat en hij in een andere dimensie zit en gewoon niet meer kan luisteren. Schoppen, slaan, dingen omgooien, je ziet hem zoeken naar ongein om uit te halen. En niet om expres vervelend te zijn maar om iets uit te lokken of omdat ie het niet kan laten ofzo, hij zegt na kalmeren ook dat het niet de bedoeling was. Om vervolgens even later onwijs lief mee te helpen met koken en een totaal ander kind is. Ik zit soms echt met mn handen in het haar wat we met hem aan moeten. Man en ik zijn allebei niet neurotypisch en ik werk met kinderen dus we hebben echt wel wat tools om hem te doorgronden/begrijpen en te helpen met wat hem dwars zit. Maar die spook-uurtjes zoals we ze onderling noemen zijn soms zo moeilijk. Hij doet ook gewoon gevaarlijke dingen en als je zegt dat iets niet kan of mag blijft ie maar gaan en gaan en gaan, zelfs als je hem fysiek uit de ruimte verwijderd dan zet ie alles op alles om terug te gaan en verder te gaan. Hij wordt ook steeds groter en sterken er sommige dingen worden ook gewoon lastig (als hij niet wil aankleden kan ik hem moeilijk in zn onderbroek naar school brengen, maar hem vasthouden om aan te kleden is een hele kluif. Hij is snel, sterk, en zelfs als ik boven op hem ga zitten dan wurmt ie zich nog uit zn kleren ). Van 5 tot 6 heeft ie het halve huis afgebroken en nu zit ie heerlijk bij me te knuffelen, krijg ik een dikke kus en is het net een heel rustig en tam kind
Zoooo herkenbaar! Alleen hier een meid en een jaartje jonger. Was pittig tijdens de zwangerschap en nu nog, maar wordt wel elke dag wat beter. Ik denk zelf dat het deels samenhangt met de (aankomende) verandering. Vermoeiend is het wel. 2 standen beschikbaar: heel lief of heel stout/ondeugend
Ja die was echt lelijk hè Hij plofte ook steeds pal voorover in die taart. Veel te zwaar voor de satéprikker die erin zat.
Hahhah hier was dat bij onze 2e. Gingen voor een pretecho, geslachtsbepaling.. vroeg de echoscopiste aan ons; 'en zien jullie het al?' Wij keken elkaar aan van; uhhh....'een jongen ??' Hadden dus totaal niks gezien haha. Misschien juist omdat het een meisje was want bij de eerste zag je echt duidelijk wat tussen de benen hangen
@MamaAlice030 klinkt als onze zoon! Lastig he.. ik weet soms ook echt niet hoe ermee om te gaan. Hij weet dan van geen ophouden, wat ik ook zeg.. Als ik hem dan later bij de hand neem, wanneer hij weer tot rust is gekomen, dan begrijpt hij echt wel dat hij bepaalde dingen niet mag doen. Zo daagt hij vooral zijn zusje heel erg uit.. (haar een duwtje geven net iets te hard waardoor ze valt, haar beker drinken opdrinken, haar vastpakken en niet loslaten wanneer ze aangeeft dat ze het niet leuk vindt etc.) Ik kan ze amper alleen laten in de kamer, want dan is het gillen en brullen, ik word er echt gek van af en toe.. En ik wil ook niet constant politieagentje spelen. En ja , het volgende moment kan hij weer rustig aan tafel zitten kleuren of met zijn lego spelen.