K wil nergens een label op plakken ofzo, maar zag laatst een docu waar een kindje met autisme in zat en stond wel beetje te kijken van hoe ik onze kleine vent herkende in bepaalde dingen. Dus het is misschien geen overbodige luxe om dat tzt eens te laten bekijken. Niet zo zeer om dan een label te hebben, maar voor de assistentie voor ons om hem beter te begrijpen en beter te kunnen helpen. Ben in een week tijd nu al 2x door school gebeld of ik hem kon halen omdat ie na een valpartij zo lang zo onwijs hysterisch was dat ze niet ook niet meer wisten. Kind was drijfnat van het zweet en kan thuis nog wel eens tot spugen toe door het lint gaan. Nou heeft ie ook een ijzersterke wil hoor , ik bedoel als ik maar de helft van zijn doorzettingsvermogen had pfoeh! Maar dit soort buien zijn wel meer dan alleen die koppigheid idd.
Herkenbaar...geen tips helaas. Hier moet ik ook soms flink uit mn slof schieten als de storm raast of bij bepaalde gevallen moet je t ijskoud over je heen laten komen. Andere moment is t een engel en werkelijk een heerlijk ding. Standje "neutraal / gemiddeld " zit er niet op ofzo, t komt in elk geval zeer zeer schaars voor. Is ook al vanaf jongs af aan, ik weet niet anders met dr, echt een karaktertje. R is heel anders, gewoon content en ook blij en sacho, maar die heeft wel een "gemiddelde stand".
@MamaAlice030 kan een planbord allicht wat helpen? Hier maakte ik zelf symbolenkaarten met dingen die ze herkende en dat hielp kneiter goed. Nu kent ze dr "programma" en de routine is ongewijzigd verder. Uitzonderingen kan ik uitleggen en met logica kom ik dan nog een heel eind. En een koud doekie op een zere teen/voet/knie whatever zit ingeprogrammeerd dat dat "helpt" (goddank want je hoort 3 maanden later nog dat ze was gevallen en er een tand uit lag, compleet verteld alsof t net was gebeurd)
Ik zou even bellen inderdaad. Ik werk zelf op de planning van ok’s en het komt weleens voor dat er ergens een administratieve fout is gemaakt. En anders weten ze waar ze aan toe zijn.
K heb ergens een planbord liggen, heb toen zelf tig kaartjes zitten maken. Moet alleen wel toegeven dat mn adhd t beetje ingewikkeld ding maakt om me er aan te houden en het structureel te gebruiken Maar denk dat k t wel weer moet gaan introduceren. Kleine vriend is panisch voor alles wat zn auwies moet aanraken, k mag er niet eens naar kijken, op ademen of aan denken K blijf met koude doekjes komen tot het aanslaat, k hoop snel
Kan zeker geen kwaad om dat te laten onderzoeken. Niet voor het label, maar het plakken van dat label op mijn kind heeft veel opgeleverd hier. Vooral begrip. En het eindigt niet bij dat onderzoek. Dan begint het pas. Hulp, advies, zowel voor hemzelf als voor jullie. Hier ook een ASS. En ik herken die buien ook wel. Of vooral het totaal onbereikbaar zijn. Boos worden is totaal nutteloos. Als het lukt. Rustig blijven. Zijn perspectief zien en benoemen. Laten uitrazen. En vooral proberen te herkennen wat het triggert. Van daaruit kan je kijken hoe je het voor kunt zijn.
Bedankt voor je bericht. Ik ga mijn ma vanavond ff bellen en zeggen dat ze morgen van mij moet bellen.
Wat spannend! En ik snap dat het voor je voelt als een tikkende tijdbom. Maar houd je eigen er aan vast dat als ze het nodig vinden, Iemand de zelfde dag nog een icd kan krijgen. Of iemand een icd vest krijgt tot de ingreep. Ik heb mijn icd aankomende oudjaar 6 jaar. Hij is Godzijdank nog nooit af gegaan. Wel zijn ATP functie gebruikt. Hij is de dag later al geplaatst overigs omdat het spoed was. Ik zou gewoon even de afdeling bellen morgen en vragen hoe het er voor staat. ' of je ouders dit laten doen' alvast heel veel succes met het herstel voor je vader!
Doekje geven en t m er zelf op laten doen. Gewoon uitleggen dat t net als kietelen is, als een ander t doet kietelt t, als je t zelf doet niet. Op school is dat ook zo geregeld en als ie t verder zelf doet scheelt je allicht weer een telefoontje. Ochtend stond hier vast, avond ook (scheelt weer bijwerken)
Jep, hebben we hier gedaan.. als je het zegt moet je het ook doen zeg maar. Gelukkig was het een redelijke pyjama (leek net gewoon joggingbroekje) en vond juf het ook slim van ons om toch door te zetten. Heeft wel strijd gescheeld na die tijd. Deed ie nooit weer.
Fijn om te horen dat een onderzoek een begin is ipv een doel op zich, dat had ik even nodig ter bevestiging dat het een goed idee is ❤ De aanpak klinkt erg zoals we het al doen dus dat is ook fijn! K probeer altijd ruimte te geven voor zn emoties, te benoemen wat ik zie (Dat ie boos of verdrietig is) en probeer te achterhalen waar het door komt (of ie iets spannend vind of boos is door dat ik hem niet begreep ofzo). En of het helpt of niet ik hoop dat hij zich daardoor igg een beetje begrepen en veilig voelt op zulke momenten. Dat hij niet te veel is en we ook op zulke momenten er voor hem zijn enzo. T zou voor hem alleen fijn zijn als hij er iets makkelijker uit kan komen. Voor ons ook hoor daar niet van haha, maar dat vind ik niet het belangrijkste.
We blijven het proberen, t zou fijn zijn als hij zelf een manier heeft om het iets op te lossen/te verminderen voor zichzelf. Mn man heeft toevallig een snee in zn vinger, k zal eens wat koude doekjes bij hem doen haha, dan ziet de kleine man het en kan hij evt mee helpen zn vader ''verzorgen''. Hopelijk helpt dat!
Dat mijn zoon van 12 oprecht verbaasd was dat hij van mij zijn fiets lampjes aan moest doen. Want het is toch allang niet meer donker buiten? Na mijn uitleg over slecht zicht bij mist begreep hij het wel. Het blijkt serieus de eerste keer te zijn dat hij moet fietsen bij mist. Leve de middelbare school, zo leren ze nog wat verkeersregels.
Dat is goed te lezen. Heel vaak is het niet hetgeen waar hij op dat moment over valt (moeten aankleden) maar iets wat eerder is gebeurd en nog in zijn hoofd zit. Of een opeenstapeling van kleine dingen. Wat ook goed is om te weten (mocht het ass zijn) Voor kinderen met ass komt informatie heel gefragmenteerd binnen. Allemaal kleine stukjes die allemaal even sterk zijn (dus zien dat de muur blauw is dat de klok tikt dat het lekker ruikt dat iemand praat wat fie persoon zegt ) komt allemaal tegelijk binnen. Van die informatie moet hij een puzzel in elkaar leggen van de situatie op dat moment. En dat is best ingewikkeld. Soms gaat dat fout. Dan liggen bepaalde stukjes in zijn hoofd anders. Je kan 100 keer aantonen dat het niet klopt. Maar dat is op dat moment zijn werkelijkheid.
Herkenbaar. Vanmorgen had zoon een giga grote mond en was opstandig. Wat blijkt vandaag hebben ze pietenparcour (apenkooi bij turnen) en daar had hij zoveel zin in dat hij letterlijk kortsluiting kreeg in bolletje…