Mijn 4-jarige laatst toen de oudste ergens ging spelen na school; als ik nou ook ergens ga spelen heb jij even lekker rust mama
Haha! C moet ook weleens lachen (of janken als in ‘ohhh neeee ) als ik hem weleens wat vertel over hier. Boks
Hoe t gemis van papa mij ineens zo kan overvallen en kan lamleggen. Ik draai ondertussen weer aardig mee met de wereld zonder dat de wereld enorm op mij af komt. maar het idee dat ik hem de rest van mijn leven zal moeten missen is best beangstigd. Terwijl ik andere dagen heb waarin ik omhoog kijk en zeg 'kijk pap, ik red mij wel'
dat zegt onze oudste ook wel eens haha 'Ik loop wel naar oma, heb jij even rust' Niet dat ik er veel aan heb want zn broertje is wel thuis. Maar toch, wel lief haha
En @zegenwens Fijn die herkenning ♡ en klinkt gek, maar ik vind het ook heel liefdevol om te lezen dat het ook na jaren nog zo intens binnenkomt omdat je zo van iemand hebt gehouden en dat die liefde zo diep zit dat het gemis blijft.
13 jaar... en in dat intense verdriet zijn ze ook even weer heel dichtbij. 13 jaar, bizar idee al 13 jaar zonder je vader ♡
Het vervelende als je iemand verliest, is dat het verdriet je nooit overvalt als je denkt: ja doe nu maar. Neeeee, het verdriet overvalt je wanneer hij of zij bedenkt: “ah ja! Laten we het nu eens doen” Precies, op de meest onmogelijke momenten. Tijdens een liedje op de radio, als je met je kinderen naar een levende kerststal kijkt en terwijl Luc uit z’n buggy flikkert en Ies het op een krijsen zet omdat de ezel naar haar kijkt… , enz. Lieve lieve @GroeneBomen. Alles gaat je lamleggen nu. Die eerste klote kerst. Die flikkerse bende van oud en nieuw. Alles. En nog wat: na 5 jaar overvalt mij nog van alles. Omarm het. Ook dat heeft een betekenis. Geloof me: over een poosje denk je ook zo. Ik heb van de week tegen C gezegd: mocht ik kutterdekut overkomen van de week: het is weer die tijd van het jaar. Ik ben kattig. Ik ben onredelijk. Ik scheld en schop en ik ben boos maar het enige wat ik wil zijn je armen om me heen en dat je me vast gaat houden ondanks dat ik tegenstribbel en je weg ga duwen. Het wordt minder, echt waar maar geef het en jezelf tijd. Scherpe randjes gaan, komen terug maar blijven. PB staat open ❤️
Dat overkomt mij ook nog regelmatig. Mijn moeder is inmiddels ruim 12 jaar geleden overleden. En 1,5 week terug vroeg iemand een plaatje aan op de radio. Het liedje ging erover dat je iemand die je hele leven hebt gekend er opeens niet meer is. Ik zat in de auto en daar kwamen totaal onverwachts de tranen weer.
@Iertje81 duizendmaal dank.. ik geef er ook maar gewoon aan toe. Na een avond huilen, ervaar ik ook weer meer rust. Verdriet is uit liefde... Ik hoop dat tijd mij ook helpt
Och Iertje, je laat me huilen... Je omschrijft het zo goed... En het stukje dat je alleen maar armen om je heen wil ook al duw je die weg... Daar heb ik zo'n behoefte aan de laatste tijd...
Ik heb soms ook echt momenten dat ik opeens denk ik leef gewoon al 13 jaar zonder vader... Dat ongeloof kan soms echt hard binnen komen. Alle 'grote' gebeurtenissen heeft ie niet meegemaakt. Mijn rijbewijs halen, op mezelf gaan wonen etc... Het verdriet gaat nooit helemaal weg, maar het wordt wel minder en je leert er mee leven... Vooral al die 'eerste keren' zijn zo moeilijk. Dikke knuffel voor jou ❤️
Het gaat redelijk, eten heeft ze tot vandaag eigenlijk echt geweigerd, wel aangeven honger te hebben, buikpijn daardoor en iets te willen eten, om het vervolgens straal te negeren. Ijsjes tot gisteren, drinken wilde ze enkel de ranja (dan weer wel met een dubbele dosis fantomalt) tot gisteravond ze haar dieet smoothie wilde. Vanmorgen weigerde ze echter alles weer en ook het drinken en raakte wij toch wel lichterlijk in paniek. Wij zien de kilo's eraf vliegen. Dus mijn ouders hebben ons op pad gestuurd voor de overgordijnen (komt er anders ook niet van) en we komen terug en mevrouw heeft kleine eierkoekjes op, 1,5 drinkfles, 2 smoothies en heeft ook vanavond nog wat op. Helaas accepteert ze de extra dieetvoeding niet en is ze nu echt onder de 12 kilo Voor nu staan er fruitijsjes met fantomalt in de vriezer, naast magnums je zou haast denken dat het zomer is Ik hoop dat ze nu wel blijft eten en steeds meer. En tja qua boodschappenlijstje is het sowieso alles waar zoveel mogelijk calorieën inzitten dan maar eigenlijk onverantwoord. En tja lang leve de kou, mijn zenuwblokkade lijkt uitgewerkt en de pijn dus 100x zo hard terug (vraag mij nu even af hoe ik dat ook alweer 9,5 jaar vol gehouden heb) mijn eetlust daardoor dus ook verminderd wat ik probeer zoveel mogelijk voor haar te verbergen zodat ze het niet kan spiegelen.
Hier is het ook niet een allergische reactie, maar het gevolg van een allergische reactie. Maar moet zeggen dat ik ook 1x een zalfje heb gehad, bedenk ik mij nu, maar dat was vanwege beschadiging omdat ik er iets in had gehad. Voor droge ogen etc heb ik druppels, voor allergische reacties ook en dat is dan weer een andere dan die ik als 1e bedoelde.