Wij zijn het gesprek ook wel aangegaan en ze doen op hun manier oom wel hun best maar lang niet genoeg. En mijn oudste heeft de leeftijd dat ze zelf zegt “ ze hoeven niet ineens opa en oma te gaan spelen ma al die jaren” Contact is verder prima hoor maar wel oppervlakkig en zonder verwachtingen en verplichtingen
Hahahaha oh zo herkenbaar en die volle bak hadden we gekregen als ze niet was doorgestroomd. Je krijgt er de cursus engelengeduld bij, maakt niet uit of je je ingeschreven had. Met R is t echt bizar, maat 92 shirt over zn hoofd krijgen is drama maar voor de rest zou ie echt max 86 moeten hebben en dan een smal model want dr zit geen vet aan. Ken m moeilijk 98 aantrekken dan is t net een mini jurk
Het is een enorm opknapproject en tevens monument. Prachtig hoor, maar niet in de zin dat je even wat verhuisdozen uitpakt en in bad kan gaan zitten. Dus ook mede daarom een nee.
Wat een afschuwelijk verhaal Hoe komt een kind zover? Ergens eens met de 'opsluiten en sleutel opeten' reacties. Maar vraag me vooral af welk een verdrietig verhaal hieraan vooraf is gegaan.
Hoeft niet per se een verdrietig verhaal vooraf te zijn geweest. Kinderen worden steeds minder opgevoed of opgevoed op zo’n manier dat alles mag en kan van pappie en mammie. Die jongeman die in Spanje werd vermoord, daders/medeplichtigen kwamen gewoon uit welvarende gezinnen, Sanda Dia die in België is vermoord geweest, de reuzengommers daar waren ook (bijna) allemaal rijkeluiskinderen. Wat er ook vooraf is geweest, een normaal functionerende mens weet wat mag/kan en niet, als er ook maar een grammetje menselijkheid in zit, doet iemand zoiets niet. Is wel heel makkelijk om iets heel stoms te doen en dan te gaan janken “ja,maar ik had geen kansen in het leven en bla bla bla”, hoor je ook vaak tegenwoordig van kinderen met migratie achtergrond, terwijl meeste anderen met zelfde achtergrond wel hun leven op orde hebben en niet andermans leven zuur gaan lopen maken.
Maar ook bij rijke mensen kunnen vreselijke verhalen spelen achter de voordeur. Een kind bij wie ogenschijnlijk alles meezit maar waar er binnen een gezin weinig liefde en veel prestatiedruk is. Die als puber opstandig wordt en 'foute vrienden' krijgt en op die manier ontspoort. Of een ogenschijnlijk prima functionerend gezin met een ouder aan de drank of depressief en daardoor Lisse handjes. Of idd armoede en daaruit volgende stress en ellende. Ik ben er vrij zeker van de een kind niet zomaar zover komt dat hij met stoeptegels gaat gooien naar mensen. En daarmee wil ik niet zeggen dat een ongelukkige jeugd of trauma's een excuus is voor dergelijk gedrag. Maar ik vind het wel heel verdrietig. Voor het slachtoffer vooral natuurlijk. Maar ook voor de dader. En waarschijnlijk ook voor zijn ouders. Want lang niet alle ontsporingen liggen aan de ouders he. Die staan vaak machteloos. En soms ligt het heel duidelijk wel aan de opvoeding of het gebrek eraan. Maar daar ga ik niet automatisch al vanuit.
Nog 2,5 week en dan is het een jaar geleden dat ik papa heb verloren. Hallo flashbacks van die dag... Ik vind de rouw iets bijzonders hebben, naast de zielenpijn. Dat je ook een persoonlijke groei doormaakt. Dat de persoonlijke reis die je maakt in het 'wie ben ik zonder mijn vader' ook mooie dingen teweeg brengt. Ik had dat nooit verwacht.
Je kan als ouders nog zo hard je best doen om normen en waarden mee te geven, maar kinderen maken uiteindelijk hun eigen keuze’s
Klopt... Wij waren ook zo'n gezin. Mijn papa had een goede baan, we woonden in een enorm groot vrijstaand huis. Dure cadeau's, merkkleding, verre vakanties (in een tijd dat zelfs rijke kakkers nog bijna allemaal gingen kamperen in Frankrijk). Maar wel een (autistische/depressieve) vader die bij de minste of geringste prikkel agressief werd. Zo heb ik mogen zien hoe hij mijn zus, toen ze als puber zijn gedrag een keer niet pikte, bijna werd vermoord. Samen met moeder aangifte doen van zware mishandeling etc. Hij was een enorme workaholic, misschien maar goed ook want dat heeft in zekere zin ook heel wat onveilige situaties thuis voorkomen. Maar helaas werd het vanaf mijn twaalfde, toen hij werkloos en overspannen thuis kwam te zitten, alleen maar erger. Naar de buitenwereld toe was het altijd de vriendelijke joviale man, dus niemand geloofde ons eigenlijk. Overigens heeft mijn oom ook wel eens stoeptegels door zijn woonkamer gegooid gekregen, maar dat waren regelrechte Tokkies, in een wijk waar de één nog asocialer was dan de ander. Het kan dus ook "gewoon" niet goed zijn opgevoed zijn.
Wauw https://www.ad.nl/binnenland/juf-neemt-15-leerlingen-uit-speciaal-onderwijs-stiekem-mee-naar-de-efteling-ontslag-op-staande-voet~a42d642a/
Ik zou dan heel sterk overwegen om te wisselen. Dat gaat je zoveel tijd schelen ook naast dat het geen pretje is in de winter en voor je dochter. En als man thuis is voor studie, is er vast wat mogelijk ook. Wel heel onhandig dat ze het zo kort tevoren pas communiceren. Er zullen vast meer mensen zijn voor wie het lastig is.
Wat heftig zeg en wat moet dat als jong meisje angstig zijn geweest. Hier onlangs in de krant ook een stuk over een gezin met een vader die iets te losse handjes had en was ook zo'n voorbeeldig gezin aan de buitenkant. Goede baan van pap en mam, mooi huis en kinderen die goed kunnen leren maar ondertussen ging er achter gesloten deuren heel wat mis. Knap dat je het hier durft te delen en ik hoop dat je het een beetje een plek heb kunnen geven.
Dankjewel ❤ Ik heb al jaren geen contact meer met m'n vader, dat is één van de dingen die ik er "aan heb overhehouden" maar verder heb ik het gelukkig redelijk kunnen afsluiten/verwerken.