Wat ontzettend verdrietig en wat een schok. Mijn vader is ook volkomen onverwacht overleden. Heel veel sterkte. Houd elkaar vast en doe /zeg wat goed voelt bij het afscheid nemen.
Blijft wel ongrijpbaar als iemand zo plotseling sterft die je heel dierbaar was. Mijn vader stuurde op 2 oktober in de avond allemaal mailtjes naar het bestuur waar hij in zat ivm regelen van de activiteit en 14 uur later was hij zomaar overleden en moesten we een kist regelen. Ik kijk wel eens fotos terug van bv 2 oktober en denk dan: jeetje, toen was mijn wereld nog normaal en ik was gelukkig. (Hoewel ik nu ook wel gelukkig ben, kan wel weer heerlijk lachen en plezier hebben en zelfs mijn moeder weer op de kast jagen en dat ook zij daar weer om kan lachen. Ik kan flauwe grappen maken over papa, die papa ook had gewaardeerd. Maar er is wel een scheiding van wie ik was op 2 oktober en wie ik werd op 3 oktober)
Heel herkenbaar @GroeneBomen. Mijn vader is dit jaar ook heel onverwacht overleden, op de verjaardag van mijn moeder. Die hadden we nog gezellig met z'n allen gevierd en toen was er niks aan de hand. Gecondoleerd @Koraal82, verschrikkelijk om mee te moeten maken
Wat bizar zeg, de verjaardag van je moeder. Wat erg dat haar geboortedag voor altijd is verbonden met zijn sterfdag ook verjaardag vieren zonder hem is al rot genoeg... Ik mis pa ook op de dagen die juist heel leuk zijn: een super toffe vakantie dag, die ik niet kan vertellen. Een verjaardag, waar iedereen is... behalve hij. Mijn zoon die zn zwemdiploma haalde en ik zooo trots was en zoooo verdrietig dat pa het wél mistte. Stilte is soms oorverdovend. Morgen vieren we de verjaardag van mijn oom (zwager van mijn pa), die jonger dan pa was. Met nadruk op was want vanaf morgen is hij ouder en bij dat etentje, mist hij ook... net als dat mijn moeder nu ouder is dan mijn vader. Dat is zo gek. En dat het tegelijkertijd ook gewoon went dat hij niet in de kamer zit en ik in zijn stoel zit.
Heel herkenbaar Juist die mooie momenten, wat zou het fijn zijn als je ze af en toe nog even zou kunnen bellen om wat te delen hè.
Oh jakkes, wat zal je geschrokken zijn! Neem de tijd voor jezelf om te kunnen rouwen. Komende periode zal je vooral geleefd worden door alles wat er geregeld moet worden. Heb je verder naaste familie waar je steun aan hebt?
Eergisterenavond deed ik de rolluiken dicht op de kamer van mijn zoon, toen zag ik twee capuchongasten aan een deelscooter zitten die achter ons huis stond geparkeerd. Ze gingen er van door toen ze het geluid van het rolluik hoorden... dus waarschijnlijk niks goed van plan. De volgende ochtend las ik op het lokale nieuws dat er verderop in de wijk een scooter was afgebrand. Ik keek nog eens naar de scooter achter mijn huis, daar hing een paneel van los. Dus ik heb de politie gebeld en gezegd dat er aan deze deelscooter ook was gerommeld, mocht er nog een onderzoek bezig zijn. Daar is helaas niks mee gedaan en nu zijn die niksnutten het afgelopen nacht af komen maken. Fijn, zo'n brand en nu een wrak, achter je huis. Had ik maar het deelscooter bedrijf gebeld, dan waren ze hem mogelijk op komen halen.
Dat heb ik ook heel sterk. Vooral om dingen over de kinderen te delen. Mijn vader gaf vroeger schaakles aan basisschoolkinderen. Met heel veel plezier en enthousiasme. Hij had het geweldig gevonden dat zijn kleinzoon nu zo een enthousiast schaker is. Maar ook om advies te vragen. Of gewoon voor een goed gesprek. Zo hadden we het laatst over onze trouwdag. En dan schiet het ineens door me heen. Toen was hij er nog gewoon. Ik heb niet was @GroeneBomen zegt dat er een heel duidelijke scheiding op die datum is. Waarschijnlijk door het lange ziekbed, en dat we anderhalf jaar de tijd hebben gehad voor het afscheid. In het rouwproces waren we ook al voorbij de acceptatie op het moment dat hij ging.
Och wat een verdriet. Wat ontzettend rot voor jou. Natuurlijk weet je je geen raad nu. Heel logisch maar wel heel erg naar. Heel erg veel sterkte! Gecondoleerd. En een hele dikke knuffel voor jou ❤️