Ik acht de kans aanwezig dat je alleen van de mensen met gedragsproblemen weet dat ze adhd hebben. Maar dat je van alle mensen met adhd in jouw omgeving zonder gedragsproblemen helemaal niet weet dat ze adhd hebben.
Hier juist andersom in de omgeving. De moeder heeft adhd, iedereen moet dat weten. Ga je samen uit eten, is een van de eerste dingen die ze tegen de ober zegt, dat ze adhd heeft... Het kind krijgt een ehh bijzondere opvoeding (het woord 'nee' kent ze niet), en heeft op school dus regelmatig problemen met de leerkracht. Volgens ouders mag de leerkracht niet boos op dit kind worden, want het heeft vast ook adhd. En aan adhd kan je niets doen. Echter weigeren ze om het kind te laten testen, want ze willen geen label voor het kind. Nou schiet mij maar lek, wel overal te koop lopen met adhd, het als smoes gebruiken voor het feit dat het kind niet luistert, maar geen label willen?! (En ja, hier ook een officiële adhd-er in huis, dus ik weet er alles van).
Ik heb dezelfde ervaring en ik voel datzelfde ‘vuur’. Mooi om te zien dat er meer ouders zijn die er zo in staan hier
Toen de oudste de diagnose kreeg zeiden mensen letterlijk: nee joh, dat is niet zo. Kinderen met ADHD zijn altijd heel vervelend, zij is hartstikke lief. Ja oke, dan zal de psycholoog het wel mis hebben Deze opmerking past trouwens ook in het rijtje: in shock wat mensen soms denken te kunnen zeggen @Cobon
Ja, dit is niet best, en wij als ouders moeten inderdaad onze mond wel opentrekken en hier en daar wat psycho educatie geven. Anders komt het nooit goed. Zo moeilijk, als je zelf op een bepaald moment middenin al die onderzoeken zit met je kind (en daar zit je niet per se omdat alles al zo lekker loopt), je stikt van de zorgen, en al die opmerkingen van mensen moet incasseren.. "Je moet gewoon..." "Ik kende een kindje dat...." "Pietje van de buren die....." "Nou ik zou...." En de absolute kers op de taart voor mij is toch wel de "kinderen krijgen zo snel een label tegenwoordig". Kan er een bingo kaart van maken.
Jep hier ook: ach, alle kinderen hebben tegenwoordig wel wat. Zit je dan helemaal in de zorgen en je weet niet wat er allemaal op je af komt. Toen had ik nog geen weerwoord. Inmiddels hoeven ze niet nog eens zo'n opmerking te maken.
Jullie vergeten de dieet tips die alle problemen kunnen oplossen..... (Waarbij een slecht dieet natuurlijk problemen kan veroorzaken, maar die tips krijg je dus ook als je kind gewoon een appel eet met een kopje thee).
Ik weet het niet dóór de gedragsproblemen, laat dat duidelijk zijn. Geen idee wie er verder allemaal adhd of wat heeft in mijn omgeving, ik weet natuurlijk zoveel niet van mijn omgeving, en tja, wat wordt er verder verstaan met ‘mijn omgeving’? Het interesseert me eigenlijk ook niet zoveel wie wat heeft, zolang ik daar niets mee hoef.
Jij zegt dat iedereen in jouw omgeving die ADHD heeft, gedragsproblemen heeft. Maar waarschijnlijk weet je van een hoop mensen uit jouw omgeving die wellicht ook AD(H)D hebben helemaal niet dat zij dit hebben, omdat het jou niet opvalt. Zo zonder de gedragsproblemen die jij er blijkbaar bij verwacht.
Sommige psychische aandoeningen zijn helaas nog steeds veel meer taboe dan andere. Net als bijvoorbeeld OCD en dan met name de smetvreesvariant, dat is ineens veel beter dan verzameldrang. Terwijl beide gewoon dwangstoornissen zijn. Of dat annorexia als minder erg, zieliger etc wordt gezien dan een eetbuienstoornis.
Oh dat zou heel goed kunnen natuurlijk. Ga ook niet met iedereen hetzelfde om. Ik zei al dat het me ook niet zoveel boeit, als ik er niks voor hoef.
Want een lichamelijke aandoening is altijd te genezen? En dus is het anders. Aparte redenatie dit. Een diagnose is een diagnose. En wat het anders maakt is dat er blijkbaar nog veel vooroordelen/taboes leven rondom diagnoses op geestelijk vlak. Als ik hier meld dat ik zo gruwelijk moe ben, dan komen er geheid reacties over bloedarmoede of vitaminetekort en of ik al heb laten prikken. Vind ook niemand raar. Maar als iemand typische eigenschappen benoemd waarbij je aan ADHD zou kunnen denken dan mag dat niet benoemd worden en ontstaat deze discussie. Er is dus zeker een verschil. Namelijk dat het lichamelijke makkelijker bespreekbaar is voor velen. Maar moeten we er dan maar niet meer over praten? Of juist wel?
Mijn collega met autisme grapte over de corona vaccinatie altijd dat hij nu dubbel autisme kreeg als hij er weer een ging halen
Fijn voor je dat het je niet zo boeit. Maar ondertussen gooi je hier wel een behoorlijk pijnlijk vooroordeel het forum op.
Volgens mij heb ik al uitgelegd dat het dus geen vooroordeel was. Ik snap eerlijk niet zo goed waarom je je aangevallen voelt. Je wilt zelf dat er geen taboe op rust, als ik dan vervolgens zeg dat het mij niet boeit, niks doet dus, of iemand in mijn omgeving nou adhd heeft of niet, mits ik daar dus niets mee hoef, dan is het ook niet goed. Je wilt dus dat het me wel wat doet omdat iemand dan anders zou zijn? Ik snap dus niet zo goed wat je wilt horen nu.