Cjg is zoals clb ( centrum leerling begeleiding ) vermoed ik ? Die stap hebben wij dus geschrapt. We hadden contact opgenomen en ze gingen eerst langskomen en dan observeren en dan samen zitten en de wachttijd was al eindeloos. Nu was het veel duurder maar wel aan een sneller tempo en het zijn ook gewoon psychologen en psychiaters die ons geholpen hebben nu, bij clb is dat toch ook anders. Zelf had ik minder moeite met die stap zetten ( de stap naar medicatie vond ik dan weer wel moeilijk). Bij onze middelste duurt het wel allemaal veel langer ( mss ook wel iets complexer) 6 gesprekken als ouders, 4 gesprekken zoon alleen, school moet een enorm lange lijst invullen en pas dan word de DSM-5 erbij gehaald.
Haha. Ook dit is hier andersom. Het zit waarschijnlijk wel in de familie. Maar zoon is de eerste met een diagnose. Hoe meer ik erover leer des te meer herken ik bij bepaalde familieleden.
Nee cjg is zoals kind en gezin bij jullie. Het volgt hier op het consultatiebureau, dan voor schoolgaande kinderen. Die kwamen thuis observeren. Dat ging trouwens allemaal heel snel hier. Ik was ook zo nieuw in alles dat ik ook niet wist hoe alles werkte. Zij hebben wel goed geholpen. De onderzoeken hebben wel langer geduurd, ze kon het niet lang achter elkaar volhouden qua concentratie dus dat is in een hoop dagdelen gehakt. Hier kwam er een compleet onderzoek naar ADHD, een iq test en een vooronderzoek voor ASS.
Toen mijn schoonmoeder het verslag van de oudste las was het net een tekenfilmpje, ze zag bijna letterlijk een lampje aan gaan boven haar hoofd ze herkende alles van mijn man.
Ja zal dan toch een soort clb zijn ( dat is voor schoolgaande kinderen). Ahja bij ons was de observatie door een psychologe ( zowel thuis als op school). Verder dezelfde onderzoeken als bij jullie ( bij de oudste dan, bij de middelste is het traject pittiger, door de vele afspraken die wij als ouders ook krijgen). Heeft uw dochter dan adhd en ass ? Bij ons is het ondertussen adhd, ass, dyslexie en dyscalculie. Voor hemzelf was het eerst wat chaos maar nu heeft hij wel door dat die laatste 2 vooral van belang zijn op vlak van school en dat het hem ook echt helpt, dat er aanpassingen worden gedaan. Op de school waar hij nu zit, doen ze ook echt wat met zijn recht op aanpassingen en dat zie je in zijn punten. Hij zei zelf: nu zie je eens mijn echte punten en het klopt ook wel.
Ik had dat zelf . Ik dacht ZIE JE WEL . Zoveel opmerkingen, nota's, kritiek gehad vroeger en tis een stoute en ze luistert niet. Tja ik luisterde wel hoor maar deed ook nog 10 andere dingen ( vliegen tellen, friemelen, luisteren naar het ademen van de 1ne, luisteren naar de verstopte neus van de andere, ...).
Dat is een pittige combinatie allemaal. Nee ASS is er niet uit gekomen, bij de psycholoog niet en later toen ze de eetstoornis ontwikkeld had is ze bij de GGZ nog eens getest. Dus ze zal het wel echt niet hebben, maar bij mij blijft het ergens knagen.
Pittig op papier maar op zich is het wel in zijn voordeel dat hij het weet. Nu krijgt hij de hulp waar hij recht op heeft en school pakt het heel goed aan. Als er vorig jaar een nota binnen kwam dan dacht ik : allé wat nu weer, kritiek op alles . Deze school is zoveel positiever en ze het persoonlijk plan van aanpak is prima opgesteld. Ja ik snap wel dat je mss nog ergens het gevoel hebt van missen ze iets. Ik ben bij onze middelste heel erg benieuwd. Dat er wat is, is iedereen het over eens maar het is toch een enorme zoektocht. Dus ik hoop om niet met een gevoel als u achter te blijven
En toch zegt dat niet altijd iets, met name bij meisjes/vrouwen, aangezien zij/wij veel beter in staat zijn om onze ASS te maskeren. Vaak is dat trouwens niet eens bewust. Ik ben als (klein) kind zo vaak getest, kwam nooit iets uit. Ja, een keer NLD op m'n 14e ofzo, maar dat bleek ook weer gemisdiagnosticeerd. Pas op mijn bijna 18e kreeg ik eindelijk de diagnose PDDNOS, al bleek dat later ook weer niet de juiste , en is dat een paar jaar daarna Asperger geworden. (Grappig: autocorrectie wilde er "erger" van maken... ) Van wat ik begreep wordt het tegenwoordig weer allemaal op één grote hoop gegooid, namelijk ASS. Hierbij zeg ik niet dat jouw dochter ASS heeft uiteraard, maar geen diagnose krijgen zegt niet altijd wat, zeker bij meisjes.
Nou zeker goed dat je het weet. Fijn dat deze school het positiever insteekt! ADHD en ASS hebben natuurlijk raakvlakken dus ws zit ze gewoon dichterbij het ASS deel. Als een psycholoog en psychiater zeggen dat ze het niet heeft moet ik daar maar op vertrouwen. Maar met bepaalde zaken en de problemen met eten blijf ik zo'n gevoel houden.
Ja wie weet hoor, en het maakt uiteindelijk in practisch zin weinig verschil. We hebben in dit gezin een bepaalde manier gevonden.
Ik herken wel een paar dingen in c bij mij zelf. Maar ga echt niet meer de molen in. Na jaren vechten voor het juiste diagnose ben ik het wel zat.(voor dochter) Zeker ook omdat er veel over jaren terug gaat en ik heel eerlijk niet alles meer weet. En ik wel een grote trauma heb gehad kan dit daar mee te maken hebben. Maar ja deze idioot is dan ook gestopt met roken. En merk wel dat ik deze gewoonte nu die gestopt is heel wat heeft verbloemd. Ben onrustig soms 100 gedachtes en friemelen word steeds meer. Ik moet dan ook iets nieuws gaan zoeken haha.
Ik zou heel blij zijn geweest als iemand mij had gezegd dat mijn kind mogelijk ADD zou hebben. Wij hadden al jaren het idee dat zijn schoolprestaties niet matchen met zijn capaciteiten. Is hij gewoon lui of verwachten wij te veel? Onze RT-er deed voorzichtig aankaarten of ik ooit had gedacht dat hij ADD had. Had ik totaal nooit aan gedacht. Wist er ook weinig van maar was niet in mij opgekomen. Zelfs toen ik hem had aangemeld voor het onderzoek had ik grote twijfels of het niet overdreven was enz. Je ziet immers je kind niet snel in situaties waarin hij/zij zich heel erg moet focussen. Anyway we hebben sindskort de uitslag en hij heeft dus ADD. Zijn aandachtsonderzoek was zo slecht dat ik echt schrok. Maar nu kan ik er tenminste iets mee en heb ik ook meer begrip voor als hij weer eens iets vergeet.... Als iemand zoiets zegt hoef je er niet meteen iets mee te doen maar kan ook geen kwaad om het in overweging te nemen.
Hier inderdaad hetzelfde, was nooit in me opgekomen. Maar ik wist er toen ook nog weinig van. Fijn dat je nu duidelijkheid hebt! Het is pittig (vond ik) om het op papier te zien dat je kind iets heeft, maar je kunt wel de juiste hulp krijgen.
Mee eens, bij meisjes / vrouwen volgt een ass diagnose pas veel later. Hier dochter vol in onderzoeken (16jr). Had als klein meisje niet de “standaard ass kenmerken” maar loopt nu vast. Al eerder onderzocht en toen add vastgesteld en geen ass, terwijl nu vermoeden ass erg groot is.
Achteraf zegt mijn moeder dat mijn broer ook beter getest had kunnen worden. Ze herkent mijn zoon in hem. Maar ja, 30 jaar terug was dat anders. 1 zusje heeft het waarschijnlijk ook maar konde n ze toendertijd niet goed testen ivm verstandelijke beperking. Maar die heeft weer hele andere dingen dan mijn broer en zoon. Zij heeft het erg met vaste ritmes, broer en zoon meer in het sociale
Ja maar ben ook heel knap Maar denk ook dat mede door dat ik, ik ben en iets in mijn hoofd heb het ook gebeurd. Ik heb heel mijn rook carrière gezegd waneer het te duur word en ik bijna moet kiezen tussen roken of eten ik dan zou stoppen. 50 gram shag kost gewoon even 15 euro. Dat keer 3 voor mij alleen per week tel maar uit. Man rookt (nog steeds) ook 3 per week. Kwam ik uit op 93 euro (vloei) terwijl de boodschappen nog niet eens zo veel kost. Hoezo stom bezig en wil echt niet net als mijn ouders worden. Dat koos shag boven normaal eten. En het is heerlijk haha en niamnd snapt het dat ik pats boem gestopt ben. Iemand vroeg ook heb je nooit geen behoefte gehad al die maanden. En ja tuurlijk wel de eerste maand wilde ik nog wel eens denken ja een hijsje. Maar nu nee hoor laat maar het is goed zo. En ook de gedachten is van ja lekker naar vies gegaan. Dus mijn hele knop is om.
En zij zich al die tijd maar afvragen waarom ze soms zo moest buffelen. Weet t van een vriend van ons, als vrienden is t vrij eenvoudig maar in de alledaagse dingen (als partner of ouder) is t soms enorm zwaar. Is je man allicht ook gebaat bij de handsvaten die je mogelijk bij je oudste hebt gekregen? Of paste hij dat inmiddels eigenlijk al toe (learning on the fly).