Wat vervelend dat dit weer zo oploopt. Komt me echt over als "meidengedoe" onderling. En niet zozeer pesten van 2 of meer meiden tegen 1. Wil je met de mentor in gesprek? Uitleg geven van wat jij ziet. Icm de visie van jouw dochter. Pfff. Blij dat ik jongens heb.
Ja ik snap jouw boosheid wel. Je kunt soms onaangenaam verrast worden door je kind, maar meestal zie je het als ouders wel of je je kind tot pesten in staat acht of niet, lijkt mij tenminste. Nu het blijkbaar zo hoog is opgelopen zul je er als ouders echt wel wat mee moeten. Je kunt nu wel een gesprek met de mentor gaan houden, maar ik denk dat het nog beter is om direct bij het betreffende meisje en haar ouders aan te kloppen. En daar het gesprek aan te gaan. En dan dus met alledrie de partijen: jij met je dochter, bff met haar ouders en meisje 3 en haar ouders. En dan alles op tafel. Sterkte, blijft altijd zo rottig om het helder en opgelost te krijgen...
Ik zou idd even zorgen dat die meiden met elkaar gaan praten, allebei hun zegje laten doen, en elkaar dan lekker met rust laten of negeren.
Moeder van bff inmiddels gesproken, vanuit bff haar whatsapp haalt ook zij geen pesten. Wel ook net als wat ik zie onhandige/kattige reacties. En ik zie in bff ook geen pestkop, ik ken haar al vanaf dat ze 1 is. Ik vind haar eerder richting "zacht eitje" gaan dan naar "pestkop". Voor nu laat ik het denk even rusten, weet niet wat ik er mee moet en geen zin in welles/nietes
Nou dit betwijfel ik. De meeste ouders van "pesters" hebben wat dat betreft toch wel een blinde vlek en zijn verontwaardigd of boos als hun kind van pestgedrag wordt beschuldigd. Want "mijn kind doet dat niet".
Dat heb ik ook ja. Ik denk daar echt nooit meer aan ook. Laatst toevallig want toen had een collega een test gedaan. Ik dacht echt huh? doen mensen dat nog...why Maar voelt eerder als 10 jr geleden ofzo
Dit is mijn ervaring hier in ook. Daarom zou ik dus echt nooit zeggen mijn kind pest niet. Elk kind is in staat tot 'pesten' al is het niet bewust als ik 'pest'
Nou ja, dat dus. Er is ook zoveel gebeurd en veranderd privé de afgelopen jaren, dat vind ik allemaal veel belangrijker.
Ik zat me net te bedenken dat ik mijn man toen nog niet eens kende Ongeveer 10 levens verder inmiddels
Er kan zoveel gebeuren in een paar jaar tijd, hè? Hier getrouwd, verhuisd, kind gekregen, weer zwanger, zeer heftige dingen binnen de familie meegemaakt die nog steeds gaande zijn, enz.. Echt enorm heftige jaren achter de rug. Dan verdwijnt verder alles naar de achtergrond.
Nope, als je een naaste eraan verloren bent (ik oa dus), voelt het niet als uit een vorig leven helaas.
Dat begrijp ik, dat is gewoon verschrikkelijk. Dan is het ook confronterend wanneer het er weer over gaat lijkt me. Sterkte. ❤️ Het is voor iedereen weer anders, en dat is ook logisch. Hier zijn buiten corona om ontzettend veel dingen gebeurd, dan ligt daar de focus op.
In deze situatie durf ik dat echt wel te zeggen. Nee, ze is niet heilig, doet ook dingen verkeerd. Maar 1x dikke koe en een foto met middelvinger als reactie op eenzelfde foto van haar valt bij mij niet onder pesten. (En ja, daar heb ik het met haar over gehad, dat dat niet goed is) Daarbij zei meisje3 dat het ook regelmatig op WhatsApp gebeurd. Ik zie daar niks van terug, ook geen berg "dit bericht is verwijderd" waardoor ik argwaan zou krijgen. Mentor had daar ook geen bewijs van gezien van meisje3 dus moest ook afgaan op alleen haar verhaal. En die vertelde dus wel dat er van haar een foto werd verstuurd maar niet dat zij dat ook deed en heel veel negatief praat over anderen. Ik vind het goed dat de mentor het zo serieus oppakt. Maar dat staat los van hoe ik tegen de situatie aankijk.
Dank je wel. En ik snap de anderen ook wel, als die niet zo'n last ervan hebben gehad, en er daarna allerlei belangrijke zaken zijn gebeurd. Alhoewel dat ook op een bepaalde manier confronterend is. Maar goed, that's life.
Dat snap ik ook. Dat voelt dan misschien alsof jouw verdriet er niet toe doet, maar natuurlijk doet dat ertoe! Het is gebeurd, daar kun je niet omheen helaas. Dat anderen eraan voorbij gaan, wil niet zeggen dat jouw verdriet (en dat van vele anderen) er niet is.
Als de verjaardag van je kind Huh... gaat ie al naar de basisschool? Gisteren lag ie nog als pasgeboren babietje aan m'n borst Hier even een dingetje. Door corona moest schoonvader in 2020 zijn rijbewijs inleveren (ziek geweest en onvoldoende herstel). Dat was een zware dobber voor hem. En ook de auto wegdoen viel hem zwaar. Omdat wij juist ons kleine autootje wilden inruilen voor iets groter kregen we due van hem. Maakte het voor hem wat zachter. Maar nu begint hij toch wat gebreken te vertonen en is de beenruimte achterin niet meer voldoende. Normaal geen probleem. Spaarpotje auto openmaken en kijken welk model het wordt. En klaar. Maar man zit nu helemaal in de "die was toch van pap" modus. T gaat wel gebeuren. Maar t heeft toch wel meer emotionele impact dan normaal.