Waarom sorry? Echt niet nodig, je kreeg dat nieuws zo voor de kiezen. 1.5 maand stress doet niemand ten goede. De stress/ ontlading komt er nu uit en of dat nu boos of verdriet is het mag er zijn. Gelukkig een fijne partner waar he op aan kan. Eerst dit weer verwerken en dan de weer denken aan jullie bruiloft. Hadden jullie al een datum?
Ik kreeg vandaag op mijn tijdelijke adres een brief van Enexis. Dat er geen energiecontract op dit adres is afgesloten maar dat ze aan de slimme meter wel zien dat er energie en gas wordt verbruikt. En dat als er niet met spoed een contract wordt afgeloten bij een leverancier ze de stroom en gas afsluiten. Nou snap ik Enexis uiteraard, maar dat de woningbouw dit niet heeft geregeld valt mijn mond van open. Ze gebruiken deze woning al langer als tijdelijke woning voor mensen wiens huis bijv wordt gerenoveerd etc. Dus ik kan morgen weer gaan bellen
Hahahaha, nou ik snap het hoor. Super grappig. Nederlands is ook mijn man zijn 2e taal maar sommige mensen doen dit dus expres met een zwaar accent en ik erger me zo.
Eigenlijk zeg jij precies wat ik nu voel maar dat had ik niet van tevoren bedacht. Ik ben echt verbouwereerd. Ja dat is het. Wat fijn om dit te lezen. Stuk herkenning. Waar ging het bij jou om als je het wil vertellen?
Mijn vader heeft een erfelijke vorm van darmkanker. Als je dat gen hebt krijg je van de artsen nog net niet de garantie op darmkanker rond je 50e. Omdat het zo agressief is mochten we dna onderzoek doen, een als je het gen hebt kom je in aanmerking voor embryo selectie. Wij waren toen bezig om zwanger te worden van onze dochter, dus alles werd stil gelegd. Al mijn neefjes en nichtjes aan mijn vaders kant bleken het te hebben. Al mijn "biologische" ooms en tantes (5 in totaal) hadden het ook. Net als mijn broer. Wij zaten nog 4 of 5 weken in het buitenland, dus mijn test was later dan die van de rest. De kanker kan zich ontwikkelen vanaf je 25e. Mijn broer en 2 nichtjes moesten meteen voor controle komen, waarbij ze bij alle 3 meerdere poliepen weg gehaald hebben. Bij 2 tantes moest een stuk darm verwijderd worden, net als bij mijn vader. Zolang ze elk jaar naar hun controle gaan is de kans dat ze ook echt darmkanker ontwikkelen eigenlijk 0. Dus dat is super fijn en een redelijk goed toekomstbeeld. Mijn opa is waarschijnlijk overleden aan de ziekte, mijn vader is ziek geworden, mijn broer hoeft er niet ziek meer van te worden en zijn kinderen zullen door genetische selectie het gen niet eens hebben. Heel bizar hoe zo'n heftige ziekte in 4 generaties uitgeroeid kan worden. Ik wist dat de kans 50/50 was: je kan geen drager zijn, je hebt het of niet. Je krijgt het van je vader, dus echt 50/50 kans. Maar in mijn hoofd had iedereen het, dus ik hoogstwaarschijnlijk ook. Had alles al uitgedacht en uitgezocht. De vruchtbaarheidsbehandeling in Maastricht, het duurde minimaal een jaar voor we konden starten etc. En toen kwam het telefoontje met "de test is negatief, u heeft de gen afwijking niet. Heeft u nog vragen? Nee? Dan wens ik u een fijne dag nog!". Ik had echt verwacht en gat in de lucht te springen, maar was alleen maar heel moe. Mijn man stelde voor het vieren, maar daar had ik helemaal geen zin in. Heb in de weken daarna echt heel veel geslapen, maar echt opgelucht ben ik nooit echt geweest geloof ik. Ben blij dat ik het syndroom niet heb, maar ik denk dat de spanningsboog naar de uitslag gewoon te lang duurde. Dat het daardoor meer en soort dovend kaarsje was, dan echt vuurwerk.
Poeah, ik kan me dat gevoel redelijk indenken dan ga je van "stress stress stress naar "void" " gewoon compleet blanco. Wel blij/opgelucht rationeel gezien maar emotioneel en mentaal compleet flatline. Voelt heel raar, komt ook niet vaak voor dat je die treft. Misschien ergens maar goed ook, die periode ervoor is niet echt gezond voor je lijf en gemoedsrust.
@Iertje81 ik snap je wel. Het hele gebeuren heeft je zoveel energie gekost tot nu toe en dat kun je niet zomaar even van je afschudden. Lukt het je wel om soms even bewust die ontspanning op te zoeken? Als is het bv alleen al door een goede wandeling door de buitenlucht? Ademhalingsoefeningen? Ik roep maar wat.
Maar la is gewoon prima Nederlands, het is een synoniem voor lade. Dat jij ergens vandaan komt waar ze lade zeggen, wil niet zeggen dat je man het verkeerd doet dus.
Aaah bah! Wat goed dat je je eigen grenzen zo bewaakt heb door er niet aan mee te werken en er geen onderdeel van te willen zijn. Heel knap! Zeker als je met zo'n vraag wordt overvallen!
Ik heb het ook twee keer moeten lezen hoor voor ik dat eruit haalde. Hij mag geen la meer zeggen, dus ik dacht eerst ook 'huh een la is toch gewoon een prima woord?'
Hij zegt het la ipv de la. Dus het la in de kast. Het keukenla, het lade. En onze dochter begint dat dus nu over te nemen
O nee, sorry, het was nog erg vroeg, ik had het niet goed gelezen (en je had ook nog het voorbeeld van het laatje gegeven, wat ik helemaal had gemist…). Oef, dat zou ik ook irritant vinden, ja.
Aaa nee, zit je eindelijk op een plek zonder schimmel heb je dit weer aan je hoofd. Hopelijk gaat de Woningstichting dit vlot regelen