ik zit denk ik in de laatste fase… hopelijk komende week weg, maar nee ik zat er ook echt niet op te wachten.
Of die haalt zijn vriendjes erbij en het escaleert. En als school er niks mee doet. Ga jij dan de juf slaan?
Nee natuurlijk sla ik de juf niet. Maar ik zorg wel dat juf naar mij en mijn kind luistert en ik leer mijn kinderen wel weerbaar te zijn. Desnoods spreek ik de pester of zijn ouders zelf aan mocht school niks doen ik ben nl niet het type moeder wat langs de kant gaat staan en het maar laat gebeuren zeg maar
In het lager kan je als ouder idd nog veel betekenen . Je kan kort op de bal spelen, weet over wie het gaat, kent vaak de ouders,... Plus de pesters zijn vaak nog jong en iets sneller onder de indruk volgens mij.
Klopt zeker, daar begint het ook. Moeilijk wordt het wanneer je volwassen bent. Vriendin van mij werd gepest op het werk. En dan is het echt belangrijk hoe weerbaar je bent gemaakt als kind.
Of je echt weerbaar kan gemaakt worden tegen echt pesten weet ik niet maar ik zou als moeder net als u niet aan de zijlijn toekijken. Zeker in het lager niet daar ben je nog zo betrokken bij alles... En dan heb ik het niet over hij zegt dit en ik doe niets verhalen e of over eens een scheldwoord naar uw hoofd krijgen... Want dat is voor mij geen pesten.
Aha. Dus de volwassenen kunnen het wel met praten oplossen. Waarom geef je je kind dan mee dat de oplossing in vechten zit? En hoe moet je kind de grens weten? Ik ben ook niet het type moeder die langs de kant blijft staan. Denk dat niemand dat hier is. Maar slaan als oplossing zal ik nooit meegeven.
Daar leg je precies de vinger op de zere plek, 'volwasssenen', ook al zou jouw kind verbaal weerbaarder zijn, het pesten gaat bij kinderen vaak in een combinatie van verbaal en fysiek èn groepsdynamiek. Bij een klap uitdelen aan de pester in de groep is voor de pester (ook nog een kind) vaak een enorme afgang. Ik ken in mijn eigen omgeving iemand waarbij dit ook echt de enige oplossing was om het pesten te stoppen. Na die ene klap was het klaar, de grens was aangegeven. Het pesten stopte daarmee direct. Helaas was de schade al aangericht en ik weet dat deze persoon hier het hele leven last van heeft, heel triest. Maar jij hebt dus in jouw omgeving al wel meegemaakt dat het pesten met een goed gesprek ineens opgelost was? Want dat ben ik dan wel benieuwd naar.
Bij mij was het pesten na terug slaan helaas helemaal niet over. Sterker nog mijn streng christelijke juf gaf me een preek over pesters de andere wang toekeren en ik moest tot grote hilariteit van de pesters nablijven. (Jongens hadden me met zn 3en in een hoekje gepind en waren me een het schoppen en knijpen, ik sloeg er eentje in zn nek en krabde daarbij zijn vel, dus er was bloed). Sterker nog , zij kregen geen straf want de juf had dat niet gezien...
Ja dat heb ik. Ik werd zelf gepest op de middelbare. Datcwas afgelopen na een gesprek tussen mijn ouders en mentor, en vervolgens mentor en een paar van die jongens. Mijn zoon heeft met een paar vrienden een kind gepest. De mentor heeft 1 gesprek met hem gevoerd. Zoon was hevig geschrokken "het is maar een dolletje" en heeft direct na dat gesprek een app naar de betreffende jongen gestuurd met excuses. In dit gevel werd de jongen zelfs in de los/vaste vriendengroep in de klas opgenomen. Op de basisschool wordt elk akkefietje direct besproken met de kinderen. En zit het antibes beleid verweven in de lessen. Kinderen leren van groep 1 hoe je met elkaar omgaat. Later meer. Moet gaan
Ik ben blij dit te horen, want ik ken dus geen één geval waarbij het met praten opgelost kon worden. Het was of een klap uitdelen, of een schorsing van de pesters. Uiteraard naar dat de situaties ontstaan zijn, heb je er zelf nu ook nog last van? De sleutel was zo te lezen dat het direct aangepakt werd? Daar kunnen veel scholen nog wel wat van leren, naar mijn idee laten ze het vaak te lang doorgaan voordat er echt actie komt.
Mijn oudste zoon is vorig jaar heel erg gepest. Werden er in de pauze dingen naar zn hoofd gegooid. Ging hij het na de pauze netjes in de prullenbak gooien. Een jongen ging hem elke keer pootje haken. Dus wij hebben gezegd dat hij dan gerust voor zichzelf mag opkomen. Het was al bewezen dat praten niet hielp Dat is niet aanmoedigen van vechten. Dat is zelfverdediging en voor jezelf opkomen. We hebben ook duidelijk uitgelegd dat hij nooit zelf een gevecht mag beginnen, maar fysiek geweld richting hem niet hoeft te accepteren en van zichzelf af mag slaan. School heeft het pesten in eerste instantie heel slecht opgepakt, dus zijn we voor veel gesprekken op school geweest. Op school hebben we ook gezegd dat we een straf niet accepteren als hij iets deed om voor zichzelf op te komen.(Binnen redelijke grenzen natuurlijk) Daar hadden ze alle begrip voor. Hij is een keer aangevallen door 3 jongens. Hij heeft toen flink moeten vechten. Hij zit op rugby, dus weet hoe hij iemand naar de grond moet krijgen. Gelukkig stond het allemaal op camera, dus konden ze de daders achterhalen. Wij hebben onze zoon toen gecomplimenteerd met dat hij voor zichzelf is opgekomen. En we hebben daarnaast besproken wat er gebeurt is en of er een manier was om dit te voorkomen (hij loopt sociaal emotioneel flink achter, dus is nog weleens onhandig wat dat betreft). Dan benoemen we wederom dat hij nooit zelf een gevecht mag beginnen, maar dat hij goed voor zichzelf is opgekomen. Echte pesters kruipen zo onder de huid van de gepeste. Dat is niet gewoon een keer een scheldwoord naar je hoofd krijgen. Dat is dag in dag uit vernederd worden. En de pester heeft daarnaast ook nog meelopers. Heeft invloed op heel het leven van het kind. We zagen hem aftakelen en steeds slechter gaan op school. Dan krijgt die pester maar een keer een flinke beuk. Dat krijg je ervan als je iemands leven op dat moment verwoest. (Dit was middelbare school 2e klas.)
Ik heb echt een fantastische basisschool gehad. Waneer je iets deed tegen een anders als slaan schoppen of pesten werd je samen met een leraar/leraarres en de tegenpartij, in een kamertje of leeg lokaal gezet en mocht je het uit praten. Eerder ging je niet weg. Tot ik dus ging verhuizen in de 1e kwam wat een wereld. ABN kende ik niet dus tja. Er werd precies niets ondernomen. Leuk als buitstaander, en geen mens kennen. Heb mij behoorlijk eenzaam gevoeld en ik ben gewoon een Kaas kop. Maar praatje heel plat en dus was ik een boerin. Soms helpt praten soms helpt niets.
In mijn geval heeft het eerst jaren gestudeerd voor ik er zelf over durfde praten met mijn ouders. Dus niet heel direct. De sleutel ligt in de juiste aanpak daarna. Die mentor wist hoe je dat betreffende groepje moest aanspreken. Heb ik er nog last van? Niet direct. Maar het heeft natuurlijk heel veel invloed gehad op de jaren erna en hoe ik in het leven sta, mijzelf positioneer tov anderen. Mijn onzekerheden/ angsten hoe beoordeeld te worden etc. Dat heeft invloed. Net zoals heel veel positieve gebeurtenissen uit mijn jeugd en daarna invloed hebben op hoe ik nu ben en me voel. In het geval van zoon was het direct handelen. Maar vooral ook het laten inzien dat een grap voor de een niet persé grappig is voor de ander. Was deze jongen gaan slaan, dan was het waarschijnlijk uitgemond in vechtpartijen en haat over en weer. Bij heel lang sudderende ellende waarbij vanuit school niet gehandeld wordt begrijp ik het ergens wel hoor. Hoe vreselijk zijn dat soort situaties . Maar ipv "ga maar slaan, of schop hem van zijn fiets" (wat ook alleen maar kan werken als de gepeste sterker is dan de pester, want zo'n vechtpartij verliezen lijkt me niet echt helpend) zou ik eerder denken aan een weerbaarheidtraining oid. Waar een kind leert voor zichzelf op te komen én dat hij/zij ertoe doet.
Volgens mij staat er dat ik zorg dat de juf naar mij en mijn kind luistert, dus dat ik verwacht dat zij dit oppakt met praten. maar de ervaring leert wel dat veel slachtoffers te bang gedrag vertonen waardoor de dader door blijft treiteren. Gewoon omdat deze geen weerstand krijgt en dus door blijft gaan, Op het moment dat een slachtoffer dan dus flink van zich afbijt is het vaak wel over. dus ja: ik heb mijn kind een ander kind van zijn fiets laten schoppen. En kon de fietsgroep voortaan gezamenlijk fietsen zonder het getreiter. overigens is er een paar jaar later weer iets voorgevallen met een pester. Zoon gaf aan bij juf dat hij moest stoppen omdat hij het anders zelf zou oplossen. Juf heeft niks gedaan maar is koffie gaan halen . En toen was het misse boel. Zij hebben toen gevochten in de klas en zoon heeft ook toen flink uitgehaald. Daarna is hij ook niet meer gepest. Blijkbaar leren sommigen van klappen. is dat de eerste weg? Nee. Maar soms wel de beste tweede. En ja dat is wel wat ik mijn kinderen meegeef: dat ze indien nodig voor zichzelf mogen opkomen.
Helaas herkenbaar en het lijkt een zorgelijke trend te worden, want eerlijk, dit heb ik in mijn basisschool tijd echt nog nooit meegemaakt. Even wat voorbeelden; Schelden met K. Kinderen van groep 4 die het over N****n hebben. Elkaar fysiek pijn doen, in het kruis knijpen, laten struikelen Kind van 8 jaar die stiekem tegelijk met klasgenootje naar de wc gaat en vervolgens stoer verteld onder de deur te gluren. Brutaal gedrag richting de leerkracht. En zo komt mijn zoon thuis met allerlei verhalen, Waarmee we niet eens meer naar de school gaan want dan is het 'foei niet meer doen', en de volgende dag gebeurt het opnieuw.
Ja vreselijk Ik zou me als ouder kapot schamen en m’n kind excuses laten maken Maar dat is blijkbaar iets zeldzaams tegenwoordig Als ik ooit van een van mn kinderen hoor dat iemand iets bij ze doet dan spreek ik de ouders ook zelf aan als ik vind dat school het wegwuift
Is ook wel een dooddoener vind ik. Kind heeft het moeilijk thuis. Moet dit dan niet opgelost worden? Moeilijk als in ouders slaande ruzie (waar kind niet mee kan?) Moeilijk omdat kind niet gehoord word? Moeilijk omdat ouders het niet meer weten omdat kind niet te handelen is. Dus ja waneer het woordje moeilijk komt vraag door.