Zoals ik al schreef, zou ik mijn kind persoonlijk zijn excuses laten maken en niet via de app. Ik vind het gewoon een weinig stijlvolle manier van excuses maken. Als je mans genoeg bent om in real life te pesten, moet je ook mans genoeg zijn om in real life excuses te maken. Edit: "je" in zijn algemeenheid geschreven. Maar in dit verhaal ook wel degelijk van toepassing op je zoon.
Zoals ik al schreef. Dat heeft hij zeer waarschijnlijk ook de volgende dag gedaan. Maar bij een 15-jarige ga he niet meer mee de klas in natuurlijk . Dat het daarna ok was tussen hun, en hij enige tijd later voor een feestje werd uitgenodigd (selecte groep, dus niet dat de hele klas er was) vond ik voldoende. Het feit dat hij direct actie ondernam heeftcervoor gezorgd dat die jongen diezelfde avond al de geruststelling kregen dat het opgelost ging worden. Hij hoefde dus niet de volgende dag met angst en beven naar school, want oei oei hoe zou mijn zoon het hebben opgepakt. Jammer dat je dat als negatief ziet. Edit: vergeet ook niet. Het zijn jongens. Die praten niet eindeloos uit. Die doen gewoon. En wat in het verleden is gebeurd is voorbij.
Want pesten is niet gevaarlijk? Hoeveel kinderen hebben al wel geen zelfmoord gepleegd omdat ze werden gepest en geen uitweg meer zagen?
Wat afschuwelijk is. En diep triest dat deze kinderen niet/te weinig/te laat gezien zijn. Maar stel je even voor wat er gebeurt als je de fietser naast je er vanaf schopt. En die komt met zijn hoofd tegen een stoeprand. Of er komt juist een auto langs rijden. Die is dan dood he. Ok. Zal niet meer pesten. Maar denk niet dat het leven van het kind wat die schop gaf er veel beter van gaat worden. Waarom fiets je ook mee in ee zo'n groep? Daar moeten toch andere oplossingen zijn? Maar goed. Ik sta blijkbaar alleen in mijn mening, dus ik zal inbinden en stoppen met proberen jullie te overtuigen.
Ik vermoed omdat het groep 8 is, en het de laatste weken zijn. Ik vind het ook een ding hoor, zeker gezien kamp er aan komt. Daar blijft die leerling gelukkig niet slapen, dat is al een beetje gerustellender.
Ik vind iemand van een fiets afschoppen ook echt veel te ver gaan, persoonlijk. Ik vind dat ook echt iets anders dan als iemand jou slaat, dan mag je terug slaan... dat is inderdaad zelfverdediging. Of dit de juiste reactie is, weet ik zo niet maar dat snap ik dat je als ouder dit zegt. Maar iemand die jou verbaal treitert, echt van de fiets afschoppen vind ik geen zelfverdediging.
Mijn dochter greep mij bij de keel afgelopen donderdag (zonder "pitsen", gewoon de beweging), bij het maken van huiswerk. Ze had al 3x aangegeven te willen stoppen maar toch pushte ik door. Daar viel mijn mond ook echt van open, ik ben zo hard geschrokken dat ik moest huilen, zij moest ook huilen. Ik heb dit op school gemeld omdat ik denk dat dit een signaal is dat alles teveel is, ik ben zo blij dat ik het was en niet een juf, zus, klasgenoot,... op school laat ze dit gedrag niet zien (daar schrikken ze van de verhalen die ik vertel over thuis). (Maar ik heb het wel gemeld uit voorzorg, zodat ze alert zijn op signalen van opgekropte frustratie.) Er zit zoveel meer achter bepaald gedrag van kinderen (ook van pestkoppen dus). Ze gaat ook naar een zorgboerderij, ook daar gaan we het melden, zodat ze misschien ook daar weer handvaten krijgt. Dit is overigens geen pleidooi om pestkoppen hun gang te laten gaan, zeker niet!!
Ze moesten met elkaar opfietsen als groep. Wij wonen in een plattelandsgemeente dus de kinderen moeten door weilanden en bossen fietsen. Dat gaat ook niet om 5 km trouwens. uit veiligheid fietsen dus groepen met elkaar. Alle kinderen uit een bepaalde gemeente worden samengevoegd, zodat ze met vijf 8 kinderen tegelijk fietsen. Mijn zoon zat in de brugklas, de andere jongen in de 3e geen stoepen dus, maar een berm en nauwelijks verkeer onderweg trouwens
De jongen schopte en sloeg dus ook hè? Was niet alleen verbaal. school heeft hem er op aangesproken, maar omdat het onderweg was konden ze niet direct iets doen. Toen moest de jongen elke dag uur nablijven en dan met andere groep terug, maar zat in de ochtend nog bij zoon in de groep dus dat werkte niet, ook omdat de jongen dan de laatste 5 km alleen moest fietsen wat ook onverstandig is.
Ok, had ik zo niet begrepen. Ik had gelezen treiteren. Alsnog vind ik iemand van de fiets afschoppen, waardoor die echt ten val komt best heftig. Is jouw zoon dan ook van zijn fiets afgeschopt door die jongen, zoals jouw zoon later bij hem deed? Dan was ik denk ik zelfs aangifte gaan doen bij de politie.
Hij is nooit eraf geschopt omdat die jongen het wel steeds probeerde , dan remde hij zelf af. Maar hij bleef het wel steeds proberen. Of hard langsfietsen en mijn zoon een stomp verkopen: dat soort dingen. Zoon heeft een week of zes niks durven doen. Hij zat net in de brugklas en deze jongen in de 3 e dus veel groter. Ook school heeft zich er dus mee bemoeid zoals je kon lezen, maar in de ochtend konden ze niet anders dan gezamenlijk laten fietsen. En dus heb ik gezegd: als hij het weer doet ga je naast hem fietsen en geef je hem een trap zodat hij eraf valt. Maar dat duurde echt wel even voor hij durfde . En ik zat elke dag met een huilende zoon. Overigens kreeg deze jongen op school ook nog extra straf toen hij zijn beklag deed. Toen de leerkrachten hoorden dat hij weer aan het slaan en schoppen was geweest onderweg en mijn zoon hem terug had geschopt gaven ze hem in elk geval groot gelijk. Hij heeft daarna ook nooit meer last van hem gehad
Waar mijn mond de afgelopen tijd van openvalt zou ik op dit moment een boekwerk over kunnen schrijven. Lang verhaal kort samengevat is het schoolsysteem. En hoe moeilijk het is om de juiste deuren open te krijgen en hoe makkelijk de verkeerde deuren open gaan. Hoe graag mensen gehoord willen worden zonder de behoefte te hebben aan kennis over hetgeen ze spreken. En de weerstand die er is als het gaat over ego vs de realiteit. imo is dat laatste toch veel belangrijker.