Nu ga ik het testen Ik vind het in ieder geval verschrikkelijk wat er gebeurt daar in Iran. Ik weet gewoon zeker dat er heel veel burger slachtoffers gaan vallen
Ik dacht meer aan kinderen die zo onhandelbaar zijn (bv door een stoornis) dat de ouders het hebben opgegeven. Zag er eens een docu over, zo triest was dat (voor alle partijen).
Dito hier. Laatst de docu gekeken over die (gelukkig voormalig!) 1 kind-politiek in China. Ik had ze allemaal in huis willen nemen. Ik roep ook regelmatig: als ik net zo veel geld zou hebben als Oprah zou ik alle mooie huizen ter wereld kopen en daar alle kinderen die in rottige situaties wonen laten wonen voor zolang ze het nodig hebben.
Heel mooi gebaar maar met alleen een huis ga je het niet redden, daar zul je allerlei teams dan op moeten zetten.
Dankje voor vragen Assistente gaf aan dat het goed is om even na te laten kijken. Heb afspraak voor morgenvroeg. Moest wel even denken aan de discussie in deel 2 over afspraken bij huisarts. Dat die even doorvragen of een afspraak nodig is. Ik heb dat haar dus gewoon gevraagd. Doe ik wel vaker. Vind het zonde van iedereen zijn tijd als zij me gewoon kan adviseren of gerust stellen.
Dat had ik wel gedacht aan gezien mijn mond pas echt open zou vallen als je gisteren geboren was en nu al zou kunnen typen.
Ik zeg ook absoluut niet dat ze soms niet beter af zijn.... Maar zelfs die mensen die blij zijn dat ze weg zijn, ik geloof dat dát meer een verdedigingsmechanisme is dan hun werkelijke gevoel. Dat ze dat zichzelf uiteindelijk maar wijsmaken om zichzelf te beschermen tegen het verdriet. En ja, misschien is er die ene psychopaat, maar voor de meeste is het een copingstijl. Ik geloof er echt niet in, dat mensen oprecht blij zijn dat ze uit hun leven zijn. Dat is echt maar een hele zeldzame enkeling. De personen die dat roeptoeteren, zijn zo ver heen, op zoveel verschillende vlakken.
Ik denk dan ook eerder dat ze blij zijn voor hun kind dat die betere zorg krijgen dan ze zelf kunnen geven. Blij dat daardoor de rust is ontstaan om aan hun eigen problemen te gaan werken. Maar het gevoel van hen missen zal enorm zijn. Meer een soort rationeel blij dan het echte gevoel. Maar goed. Mafkezen genoeg op deze wereld waar ik echt niks van snap
Dat ze het kindergeld kwijt is kan ook een probleem zijn financieel. En zegt natuurlijk niet dat ze het niet erg vindt dat haar kinderen weg zijn. Wellicht is dat een onderwerp wat nu al zo vaak is aangesneden, en al zo confronterend is geweest dat ze het ergens anders over wilt hebben. Ik kan mij niet voorstellen dat er moeders bestaan die ondanks hun gedrag of fouten het leuk of prettig vonden dat hun kinderen weggehaald zijn. Dat doet pijn, ook voor haar.[/QUOTE] Ik ken haar wel redelijk en het boeit haar weinig dat de kinderen uit huis zijn geplaatst. Voor haar is het prima zo, ze even zien en dan weer lekker verder met wat belangrijk is voor haar. En het probleem financieel is dat ze nu minder haar nagels en haar kan laten doen en ze ook wat moet oppassen met het uitgaan. Denk ook niet dat ze in een ontkenning zit, het enige waar het pijn doet bij haar is jammer genoeg haar portemonnee.
Genoeg ouders die helemaal niet aan hun problemen werken, het op een of andere manier niet kunnen of willen en dan komen kinderen soms helemaal niet meer thuis wonen, omdat dat dan niet meer wenselijk is na zo'n lange tijd. Ze zullen de kinderen vast wel missen, maar niet genoeg om iets aan hun situatie te doen.
Vreselijk voor het meisje dat je geen erkenning krijgt met wat je overkomen is. (De botbreuk toch?) dat is het toppunt van eenzaamheid binnen een gezin, geen erkenning en een ouder die jou veiligheid niet voorop stelt.
Dat kan en dat mag je geloven, maar (zonder in diepe details te treden) ik heb het echt een paar keer meegemaakt. Eigenlijk vond ik dat nog erger. Ouders kwamen ook nooit naar behandelplan besprekingen, hadden zijn tas al klaar staan toen ik hem kwam halen en hebben nooit maar dan ook nooit gebeld hoe het met hem ging. En nu kun jij natuurlijk denken dat jouw voorbeeld van kracht is, namelijk dat het coping was, maar ik heb echt jaren met ze gewerkt en het was er echt niet. Als je het hele verhaal zou kennen, dan zou je weten wat ik bedoel...
Ik ben dus wel geweest bij de huisarts net. Ik kwam thuis en mijn zoontje had gisteren en wang vol met uitslag. Vanmorgen was het wat minder maar toen had ik het ingesmeerd. Bij thuiskomst dus zijn hele gezicht vol en hij was bloedheet. Ik gebeld naar de huisarts en we konden gelukkig meteen komen. Daar aangekomen hebben we helaas een kleine driekwartier moeten wachten. Was niet leuk met een jammerend kind maar goed. Toen we eenmaal binnen waren bleef ze maar excuus maken dat het zo druk was en de computers deden het niet, en en en... Eerst naar zoontje gekeken (die had een vorm van eczeem en recept voor zalfje gekregen) en toen ze klaar met hem was zei ik: ‘als je je toch zo schuldig voelt omdat we zo lang moesten wachten, wil je dan ook even naar m’n hals kijken? Ik heb daar 2 flinke bulten zitten.’ Ze vond het niets verontrustends. Vroeg of ik verkouden was geweest onlangs. Dat is zo geweest dus het zijn klieren die opgezwollen zijn. Als ze er over een paar weken nog zitten moet ik weer even komen maar ze verwachtte van niet. Ze zijn ongeveer 1 cm groot, zijn rubberachtig en kunnen heen en weer geschoven worden. Als ze anders hadden gevoeld voor haar, had ze me meteen doorverwezen maar nu hoefde dat niet meteen. Ik was enorm opgelucht! Laat je morgen even weten hoe het was?
Laat me raden, er staat nog 2019 zal het even aanpassen whahahaha! goed dat je het zegt. En dank je! Super onverwacht! <3