Ik hou ervan om mensen te helpen, daar word ik vrolijk van Fijn dat je wat aan m'n idee hebt Voor de nacht heb ik nog geen tips helaas De onze is nog niet nachtzindelijk.
Nu begrijp ik je. Je vorige post was niet zo duidelijk. Mijn oudste is autistisch en die kan ook ineens 'kuren' krijgen in een winkel. Als ik er dan volop tegenin ga dat hij zich moet gedragen dan krijgt hij gegarandeerd een complete meltdown. En dat is nog erger dan wat schelden en met dingen gooien. Dus ja dan haast ik met met een scheldend kind door de winkel en hoop op een goede terug rit naar huis (wij zijn afhankelijk van de bus).
Dat dacht ik dus exact ook. Zijn die mensen wel geholpen achteraf. Want iedere keer als ik kijk, zie je zoveel meer dat fout loopt dan alleen de kledij e. Deze keer was het een 62 jarige vrouw die 9 weken ervoor bevallen was. Hoe die gekleed liep en zichzelf super sexy vond. Was eerder wat zielig.
Ooooooh wat een onbeschofte troela!! Het maakt niet uit waar je kind terecht komt zo lang ze maar op hun plek zitten! Overigens zegt waar je start niks over waar je eindigt. Zelf VBO gedaan en uiteindelijk een HBO diploma gehaald. Met een omweg maar dat maakt niet uit.
Ik hou het voor nu maar even op een typefout... Bv 42 ipv 62. Maar anders raap ik mijn kin ook even van de grond
Neeje 62 en 9 weken bevallen https://www.telegraaf.nl/nieuws/195137/hotter-than-my-daughter-moeder-inge-62-dolblij-met-baby-jinx
Het ging hier om een geval van diarree en niet over normaal poepen en afvegen. En in dat eerste geval zadel je dus wel de juf ermee op. Geen idee wat jij gelezen hebt dus ik kan niet ontkennen noch bevestigen of dat van mij kwam maar dat maakt me ook weinig uit. Ook prima dat jou mond daarvan openvalt. 1: Ik heb het niet geroepen maar gewoon kalm gezegd. Roepen of schreeuwen heeft weinig zin. 2: Ik heb nog nooit een hand opgetild naar mijn zoon en dit soort dingen zijn echt geen dagelijkse kost. 3: Ik schaam mij er dus niet voor dat ik dit zo gezegd heb tegen hem. Ik heb een heel lang lontje en waarschuw vaak lang en veel maar op ten duur is het ook voor mij klaar. En nee, zowel hij als ik hebben er emotioneel niets aan over gehouden. Voor mij zijn dit de "laatste drastische" methodes om te zeggen en dan kwam dit puur en alleen omdat hij al dagen aan het etteren was met grote monden, schreeuwen, grommen etc. Ik doe niet mee aan dat softe pedagogisch verantwoorde opvoeden van tegenwoordig dat je dus helemaal niets meer mag zeggen want stel je voor dat je dat altijd en eeuwige tere kinderzieltje eens zeer doet. En dan vind men het gek dat ze op een bepaalde leeftijd geen respect meer hebben en een stel etterbakken worden. Als het nodig is dat ik soms uit mijn plaat moet gaan en hem op die manier waarschuw, so be it. Gelukkig is het verder een schat van een jongen en heb ik niet meer zo hoeven reageren.
Onder psychische kindermishandeling versta ik dat je dit soort taferelen dagelijks herhaald en op verschillende manieren. Of dat je opmerkingen blijft maken erover dagelijks en dreigt dat je zelf wel weggaat enzovoorts. Ik zelf als kind heb ook eens geroepen dat ik mijn moeder haatte en een andere wilde. Ze riep me heel kalm naar beneden, trok mijn jas aan en zette me buiten de deur. Na een paar minuten mocht ik wel weer naar binnen maar het maakte indruk genoeg om het nooit meer te roepen. Zou ze dit bij mijn zusje hebben gedaan dan was die gewoon weggelopen zonder dat het haar boeide. Die had een heel andere aanpak nodig. Zo is ieder kind verschillend. Ik zie vaak zat kinderen die constant met een veertje gewaarschuwd worden en mama maar de vreselijkste woorden moeten aanhoren en kletsen krijgen. No way dat dat er hier ingaat.
Heb ik deze week met de oudste gedaan. Al maandenlang slaat en stompt hij zijn zusje tijdens het rijden omdat "ze me irriteert", ik was er zo klaar mee. Al vaak de auto aan de kant van de weg gezet maar dan begon hij hysterisch te krijsen dat hij op zou houden etc. Vrijdag was ik het zat. Ik ben gestopt, deur open getrokken en hem er uit gezet. Hij stond alles bij elkaar te janken daar op straat maar ben heel kalm gebleven. Loop maar naar huis (nog 2km). Onze oudste denkt je om de vinger te winden, door op emoties te spelen. "Maar ik durf de straat niet over te steken!" Dus daar ook kalm op gereageerd dat hij dat wel vaker had gedaan. Na een minuut of 5 (ik zwijgend met armen over elkaar) werd hij kalm en heb ik hem weer laten instappen, maar de eerstvolgende keer dat hij zijn zusje weer pijn doet rijd ik wel weg. Verantwoord of niet dat kan me op dat moment niks schelen. Dan moet meneer maar eens voelen. Ter info: hij wordt volgende week 9 en we wonen in een klein dorpje. Ik zou hem uiteraard in de gaten houden maar hij fietste vorig jaar ook van school naar huis in zijn eentje dus vertrouwd is het wel.
Gisteren liepen mijn zoon (5) en ik bij de Lidl en we stonden gek te kijken dat de paas spullen in de winkel liggen. Zijn reactie was wat is dat nou weer, waarom doen ze dat. Wanneer is het Pasen. Hahahaha. Toen ik zei in april vond hij het maar al te raar
@Amaranthas Ik geloof je als je zegt dat je je kind nooit zou slaan. Maar je dreigde er wel mee. Wat nou, als hij toen niet had geluisterd? Dan had je dus je dreigement moeten uitvoeren (anders was het niet consequent). Mijn stelregel is dus altijd dat, als je ergens mee dreigt, dan niet je ook bereid zijn dat te gaan uitvoeren. Buiten de discussie of je in het openbaar het gevecht wil aangaan met je kind. En hoe streng je wel of niet wil opvoeden.
Wij zeiden tegen de oudste, oké doei! bij ik wil nieuwe ouders. Helemaal verbouwereerd natuurlijk en nooit weer gezegd.