Van de situatie van zojuist. Ik was met mijn kinderen weggeweest. Stond daar geparkeerd. Als ik met mijn kinderen in de auto ben, zit de kleuter altijd voorin naast me en de peuters samen op de achterbank achter de bestuurdersstoel en in het midden. Goed, we willen de auto in gaan en aan de passagierskant staat niets geparkeerd en aan de bestuurderskant was vrij weinig ruimte. Ik laat de peuters dus via de passagierskant naar binnen gaan, kruip er achter aan en zet ze vast. Ik laat dan de deur open, anders kan ik er niet weer terug uit ivm kinderslot. Dus halverwege de peuters vastzetten zie ik dat een auto naast me wil gaan inparkeren. Dus ik maak gewoon mn werk af, stap de auto uit, staat die auto half in het vak en die vrouw tegen mij op kil toontje: kan die deur dicht? Uh ja, nu wel, want ik ben nu klaar. Echt hè, je ziet toch dat ik bezig ben, heb gewoon een halve minuut geduld. En wat heeft het voor nu om nog even wat te moeten zeggen als je ziet dat de deur al dicht gaat?
Ik ben exact zo. Die 10 000 euro is ook voor echt heel uitzonderlijke omstandigheden. Daar komen we echt niet aan voor eender wat of voor zaken die we vooraf al konden inschatten.
Ik ben toch heel anders. Als er 500 op de spaarrekening staat is dat altijd genoeg geweest voor elke noodsituatie die we gehad hebben. (Van acuut ziek dier tot kapot witgoed) en mijn man kan alles net zo goed als ik met de kinderen of het huishouden. En als de baby een niet matchende outfit aan heeft krijgt hij daar echt geen trauma van. Wordt toch wel weer vies van z’n fruithapje ofzo
Ik heb moeten leren, en dat proces is nog niet afgerond, haha, dat ik niet alles zelf hoef te doen. Als de handdoeken anders worden opgevouwen dan dat ik zou doen, vergaat de wereld echt niet. Of als de kinderen een jurk met daaronder een broek dragen, ach, aan het einde van de dag is het vies en gaat het toch weer uit. Ik was dus zo'n typje dat enerzijds alles zelf wil doen en anderzijds klaagt over dat het zo druk allemaal is.
In het kader daarvan; soms kan ik het zelf wel echt beter en denk ik dan; zie je wel! Zo kwam ik er achter dat mijn man de wegwerp allesreinigerdoekjes aan zag voor billendoekjes/toetenpoetsers. Arme kinderen, hun billen werden gepoetst met die dingen.
Mijn mond valt open van het feit hoe negatief doktersassistenten hier over patiënten praten. Gelukkig heb ik die ervaring bij mijn eigen praktijk niet, anders zou ik haast niet meer durven bellen.
Een mens moet vooral doen waar hij zich goed bij voelt natuurlijk e. Als jullie dat oké vinden, is dat prima. Je weet niet wat ze over u zeggen natuurlijk. Als wij wijk vergadering hebben, zijn wij ook al eens negatief over bepaalde mensen. Die weten en merken dat ook niet hoor.
Dat ouders het in binnenspeeltuinen niet nodig vinden hun kinderen in de gaten te houden. Dat bepaalde kinderen anderen kinderen buitensluiten en uitchelde pesten. Weet meteen weer waarom ik een hekel aan dit soort speeltuinen heb.
Schoonmaken dus Zonder dollen, bepaalde plaatsen waar een "gewone" schoonmaker niet snel komt zeg maar. Extreem vervuilde huizen etc. Maar volgens mij kan je iedereen die voor een schoonmaakbedrijf werkt wel professioneel noemen ivm bepaalde cursussen die je moet hebben gevolgd.
Zo denken wij er ook precies over. We hebben nu wel iets meer erop staan, maar kunnen we ook zo gebruiken. Minimaal 10000 euro vind ik leuk hoor, maar niet noodzakelijk.
Niet vervelend bedoeld hoor, maar in/op "gewone" billendoekjes zitten evengoed veel schadelijke chemicaliën. Zo'n groot verschil zit daar echt niet in.
Ik had beloofd aan m’n dochter dat we zaterdag met z’n allen zouden gaan zwemmen. Dat wilde ze zo graag. Ik was die week ook al alleen met haar gegaan. In principe zou m’n man alleen met de kinderen gaan zaterdag maar na een lading ibu en PCM ging het een stuk beter. Ben dus meegegaan. Ik voelde me daarna ook echt beter en ik geloof dat @GossipGirlxoxo het was die zei dat har oma zegt dat dat chloor de bacteriën doodt. Zondagavond ging het weer bergafwaarts helaas en gisteren heb ik me ziekgemeld op het werk. Ik hoop het morgen weer te kunnen proberen.
Want? Assistenten mogen niet hier even ventileren? Mogen niet even mopperen op patiënten en aangeven waar zij tegenaan lopen? Ook doktersassistenten zijn gewoon mensen hoor. En ze hebben een mega zware baan en worden soms behandeld als oud vuil. Daarbij weet je niet hoe ze over jou praten. Misschien doen ze dat wel maar merk je daar niets van omdat ze professioneel genoeg zijn om dat niet in je gezicht te doen. Maar ik vind er niets mis mee om af en toe even te klagen over je werk. En als je doktersassistente bent dan zijn die mensen je werk ja. Zo kun je wel alles roepen. Dat zou hetzelfde zijn als ik een keer iets vertel hier wat ik in mijn privé tegen de kinderen weleens zeg of met ze doe. ‘Mag niet! Je bent Jeugdbeschermer!’ O wacht even; dat is hier vaak genoeg tegen me gezegd...
Nou, ik hoop toch wel dat de Pampers sensitive doekjes iets andere stoffen bevatten dan die Glorix doekjes etc. die je voor de wc gebruikt! Al ben ik verder ook wel voorstander van zoveel mogelijk gewoon een nat washandje gebruiken trouwens. Maar met de poepbroeken van mijn dochter is dat niet echt een optie
Het is wel naïef om te denken dat de assistentes en artsen in jou praktijk dit niet doen. Ik wil niet zeggen dat ze over jou praten, maar over bepaalde patiënten zeker wel. Ik zie daar ook niks mis mee. Op merk werk heb ik te maken met veel moeilijke patiënten, zonder ventileren kan ik dat werk niet doen. Patiënten hebben dat echt niet in de gaten hoor.
Tja dat zou ik niet weten, bij 'schoonmaakdoekjes' denk ik namelijk niet aan chloor, dat zullen dan eerder desinfectiedoekjes zijn. Ik maakte zelf trouwens babydoekjes van sterk keukenrol, water en kokosolie. Dan heb je wel het gemak van wegwerpdoekjes maar je smeert niet steeds allerlei enge stoffen op een babyhuid. En je kan ze tegelijkertijd voor handjes/gezicht gebruiken.
Ik snap je helemaal. Vanuit mijn werk als verpleegkundige weet ik ook dat je af en toe even (zacht uitgedrukt) je ei kwijt moet kunnen over bepaalde vervelende patiënten/situaties. Wat ik wel merk, is dat het vaak handiger is om dit vooral als collega’s onder elkaar te ventileren. Anders krijg je toch al gauw onbegrip en geshockeerde reacties. Wat ik ook nog wel snap want als patiënt/leek heb je toch het idee dat medewerkers in de gezondheidszorg altijd professioneel, onbevooroordeeld, geduldig etc. etc. zouden moeten zijn. Maar aangezien wij ook mensen van vlees en bloed zijn, is dat waarschijnlijk iets te rooskleurig ingeschat