Ja mijn waardes schildklier waren weer te laag (al zegt de huisarts dat "mooi stabiel" zijn en goede waardes). Nu heb ik 0.05, dus hyperwaardes, niet goed. Wil alleen ook nog b12 laten prikken, want zag laatst pas dat ik een paar jaar geleden al op de ondergrens zat en mijn moeder en zusje hebben ook een tekort, maar ook daar doen ze weer moeilijk over. Ben jij alweer rhuis?
En wat stelt uw dokter voor dan nu om te doen? Want zo kan je niet blijven lopen natuurlijk. Ik kreeg gisteren een beenmergpunctie en ben erna naar huis gegaan. Ik noteer nu gewoon zelf mijn temp, neem paracetamol als het nodig is en als het slechter word, moet ik maal bellen en word ik terug opgenomen. Mijn huisdokter is ook op de hoogte van alles en die belde mij deze middag op. Als er wat is, bel ik en komt hij aan huis langs dus dat is ook wel fijn. Waar ik enkele dagen terug nog zo opgelucht was, dat de de klier die ze onderzocht hadden niet slecht was, is het nu toch weer bang afwachten allemaal. Sowieso heb ik volgende week terug bloedafname en een afspraak in het ziekenhuis.
Niks, het is een flapdrol, moet er weer achteraan. Ik las idd van de week dat je opgelucht was, maar nu toch weer in spanning dus? Een beenmergpunctie. Heftig en dat je zo in spanning moet zitten is vreselijk. Ik duim voor je, veel sterkte!
Kan je niet bij de specialist terecht? Mijn huisdokter kent daar ook niet veel van. Tis altijd allemaal goed. Terwijl er al 1000 keer gezegd is dat ik rond de 2 moet zitten om mij goed te voelen. Ik heb echt een massa aan onderzoeken gehad (Cardioloog, Ecg, NKO, gynaecoloog, écho lever, écho milt en gal, écho abdomen algemeen, foto longen, scan lichaam, écho schildklier, punctie klier, écho borsten) en de resultaten van die onderzoeken waren goed dus ik was opgelucht en er werd mij toen ook gewoon gezegd dat het geen lymfeklierkanker was. Maar toen kwamen er steeds meer bloeduitslagen binnen en steeds meer en meer vergelijk materiaal (ik werd dagelijks meermaals geprikt) en bleek er in mijn bloed toch wel wat aan de hand, waardoor er een beenmergpunctie nodig was. Dus nu moet ik tussen de 4 en 10 werkdagen wachten op resultaat.
Wat voor werk doe je? Want als het bij je werk hoort vind ik het wel vreemd dat je dan nog helemaal niks kan op die leeftijd. Mijn zoon van 17 gooit zijn was in de wasmand. Ik was en vouw het voor hem. Hij legt het zelf in de kast. Eten koken doet hij ook nooit. Ja eitjes bakken is hij goed in
Oh shit zeg. Heftig! Ik hoop dat het allemaal meevalt, zal voor je duimen. Sowieso heel veel sterkte gewenst de komende dagen! Ik ga sowieso even een verwijzing vragen, maar vermoed daar ook gedoe om.
Ik hoop vooral snel te weten waar ik sta en dan zien we wel verder. Zeker een doorverwijzing vragen. Ik ben blij dat ik gewoon iedere 6 maand bij de specialist ga. Want in het begin prikte de dokter gewoon eens tussendoor en twas altijd allemaal prima in zijn ogen. Kheb toen eens mijn waarden doorgbeld en de endocrinoloog zei direct dat ik onmiddelijk moest verhogen.
Ja huisartsen hebben er echt minder verstand duidelijk. De endocrinoloog van mijn moeder vond haar 0.4 toen echt al aan de lage kant.
Mij laten ze altijd tussen de 1,5 en 3 blijven en dan voel ik mij idd het beste. 0,5 zou voor mij ook veel te laag zijn. Welke medicatie neem je nu?
Ik heb 2 jaar geleden een interview gegeven aan Linda.nl over mijn glaucoom. Kreeg ik vandaag een mail van degene die me interviewde toen, dat ze een mail had gekregen van iemand die graag met me in contact wil komen omdat ze én glaucoom heeft én zwanger is. Ik las haar verhaal en ik moest me toch huilen. Ik vond het zó heftig en toen realiseerde ik me dat mijn verhaal ook heftig is, maar als het een ander betreft klinkt het erger of zo in m’n hoofd Anyway; m’n mond viel dus open omdat dit precíés is waarom ik me een paar keer heb laten interviewen en waarom ik bij Koffietijd ben geweest. In de hoop dat ik anderen kan helpen of kan steunen die hetzelfde meemaken als ik toen (en nog) meemaakte. Mooi vind ik het ❤️
Oh ja, als je dat werk wil gaan doen hoort het er zeker bij. Mijn zus had bij haar kraambed een stagiaire die ook niks wist. Geen was draaien, wist niet hoe ze sla moest wassen, enz... Wat denk je dan dat je werk is? Baby knuffelen?
Nou, dat ben ik niet helemaal met je eens. Tuurlijk loop je stage om dingen te leren, maar als je de kraamzorg in wil dan weet je toch dat huishoudelijke taken er ook bij horen. En als je dan bij je stage echt nog he-le-maal niets daarvan weet vind ik dat echt gek. Dat vind ik dan iets om thuis al i(ieder geval de basis) te leren. Het maakt je stages een stukje makkelijker.
Hoeveel de bedrijfarts alweer van je verlangt nadat je pas 1 dag uit het zieķenhuis bent. (Inmiddels paar weken trug) was uitgedroogd. En verwachte dat ik de dag na het ontslag vanuit ziekenhuis wel weer halve dagen ging werken.... donder toch op joh.
Nou ik vind van niet. Het is voor de stagebegeleider misschien makkelijker. Maar toen ik op een kinderdagverblijf ging stage lopen kon ik ook nog geen luier verschonen of flesje maken.
Ik wist van toeten noch blazen tijdens mijn stage. Ik had het heel gek gevonden als ze van mij hadden verwacht dat ik al dingen kon. Theorie wist ik natuurlijk wel, maar praktijk leerde ik daar. Maar goed. Kraamzorg is natuurlijk een deel huishouden en daar wordt zo makkelijk over gedacht. Alsof iedereen dat zomaar ff kan. Nee hoor, schoonmaken is een vak. En een kraamverzorgster komt ook om de baby te knuffelen en te verzorgen ja. Best bijzonder dat je alleen de huishoudelijke dingen benoemt.