Ja hier wilden ze het ook zelf heel graag. We hebben de keuze voorgelegd. Met hockey e.d. ook prettiger vinden zij. De oudste moet er vanaf vandaag 4 weken helemaal mee stoppen om te kijken of het helpt met eten. Zie er als een berg tegenop
Bij ons deed het enorm veel voor het eten. Echt abnormaal wat een verschil het maakt. Als het niet had geholpen dan had ze nog andere medicatie die kon maar dat was dan idd eentje die altijd moest en pas na 6 weken kon beoordeeld worden.
Oh jee, dat kan ik me voorstellen... Ik hoop dan maar dat het haar in ieder geval goed gaat helpen met eten. Sterkte!
De arts gaat idd overleggen met de rest welke medicatie kan als dit niks doet. Ik ben heel benieuwd. Ze zit nl op een enorm lage dosis en heeft deze dosis al een stuk langer dan dat de problemen met eten er zijn.
Ik hoop voor haar dat het helpt. Dat is een hoop tussen twee kwaden, want als het helpt dan zit je weer met de vraag van wat je nu aan de andere kant moet doen.
Dank. Ja hij zegt zelf heel vaak bij ons: ‘m’n hoofd zit zo vol. Dat is doordeweeks veel minder door de pilletjes.’ Ik wil ook helemaal niet het idee geven aan mensen dat ik het wel lekker rustig vind als hij medicatie gebruikt als hij hier is. Of dat ik niet tegen drukke kinderen kan. Ik wil hem gewoon zo graag helpen want hij zit zichzelf zo verschrikkelijk in de weg en geeft dat ook aan. Plus, als hij hier is, dan wil ik (of m’n man) ook niet alleen maar zeiken op hem dat hij zo druk is of alles sloopt of zo luidruchtig is. Het zou ons zo helpen als z’n moeder hierover in gesprek wil gaan want wie weet hè? Misschien heeft ze wel tips wat zij dan doet in de weekenden waardoor hij ‘thuis nergens last van heeft’ En dat ‘hij heeft thuis nergens last van’ zijn haar woorden. Wie weet kn ze me wat leren of zo aangezien ik geen ervaring heb met dit soort dingen met mijn eigen kinderen.
Hij slikt medikinet met gereguleerde afgifte. Hoeveel mg weet ik niet maar wat ik wel heb gelezen en gehoord erover, is dat je geen spiegel opbouwen nodig hebt voor deze medicatie.
En kan je geen brief opmaken richting de moeder? Waarbij je vraagt of ze tips heeft. Dat jullie het beste willen voor.......en graag tips willen van de persoon die hem het beste kent? Of is dzt geen optie?
Daarin is het denk ik ook hopen dat je de juiste mensen tegen komt. Naast medicatie is het voor een deel denk ik ook de manier waarop alles geregeld is die het moeilijker maakt. Ik was denk ik 15 toen ik stopte met Ritalin. Ik heb een mbo gevonden waar ze zorgde dat ik halve dagen kon draaien. De gestelde hoeveelheid uren maakte het voor mij bijna onmogelijk om nog wat te produceren omdat mijn hoofd te vol was. In de uren die ik 'miste' kon ik in mijn eentje met de muziek aan mijn werk in een rap tempo maken. Waardoor ik in tegenstelling tot mijn klasgenoten een project heb kunnen maken van iets wat ook gewoon echt nog te realiseren viel (bouw). Ik zou, als het zonder medicatie qua eten een stuk beter gaat, dus kijken welke school bereid is om een situatie te bieden waarin zij wel kan bloeien. Inmiddels zijn ze al een tijd bezig met passend onderwijs. Hopelijk snappen ze op een gegeven moment ook dat het verplichte aantal uren niet passend hoeft te zijn.
Al geprobeerd maar nooit antwoord op gekregen. De eerst jaren na hun scheiding heeft mijn man elk half jaar met haar afgesproken in een cafeetje om het ouderschapsplan door te nemen of belangrijke zaken. Maar daar had ze twee jaar geleden geen zin meer in zei ze. Mijn man zei toen dat het ook niet zijn hobby was maar dat ze naar de kinderen een statement moesten maken dat zij zagen dat papa en mama gewoon konden overleggen en samen zaken beslissen. Zij zei toen dat hij zijn beslissing 5 jaar geleden al had gemaakt en toen was het klaar. Weet je wat ik nou zo ironisch vind? Ik heb dagelijks ouders aan mijn tafel op kantoor die een vechtscheiding voeren. Maar als het je (zij het dan aan partners kant) privé gebeurd is het zo anders! Ik denk dat dat komt omdat er emoties bij komen kijken en het privé is. Dan reageer je toch anders dan in je professie.
Maar ze beslist dus alles? Hoe vaak de kinderen komen, dat ze niet wil praten, niet reageren op de vragen. Hoe dan? Zo werkt dat toch niet?
Ik ken de routine niet, maar als ik het zo lees dan gok ik dat hij de meeste tijd bij zijn moeder door brengt. Dan is het niet heel gek dat hij bij haar anders is. Dat is de omgeving die hij meer gewend is en waar hij het beste in staat zal zijn om prikkels wat makkelijker los te laten. Ik zou vooral benadrukken dat je de situatie bij moeder niet na kan maken. Dat het bij jullie toch misschien wat onwennig is (hopelijk ziet zij dat als een compliment). En dat je hoopt dat dit de wisseling voor hem wat makkelijker maakt. Maar heel eerlijk, als ADHDer in zo'n situatie zou ik het zelf denk ik prettiger vinden om aan het einde van elke dag terug te kunnen keren naar mijn ontprikkelruimte. Als ik de posts lees dan krijg ik het idee dat die plek bij zijn moeder is.
O, zij vindt dat dit prima werkt Maar je hebt gelijk: zo werkt het inderdaad niet. Maar ik denk niet dat er iets te willen valt. Uiteindelijk heb ik haar man van haar afgepakt en die wrok daarover zal ze eeuwig met zich meedragen ben ik bang.
Ja de kinderen zijn één weekend per maand bij ons. Dat is hartstikke weinig natuurlijk maar zo is het wel. Plus, ze wonen ongeveer een ruime drie kwartier bij ons vandaan dus alles is anders. En ik snap je laatste zin helemaal hoor maar als dit het geval zou zijn, dan zou hij nooit meer bij ons kunnen logeren dus samen naar een oplossing zoeken zou zo fijn zijn.
Maar eigenlijk zeg je het hier al. Tenminste: wat ik positief vind eraan. Jullie hebben ze de keuze voorgelegd. Voor mijn stiefzoon wordt de keuze gemaakt.