Praktisch gezien, als ik even in je historie spiek gok ik dat je jongste 11 maanden is. Eerlijk, die hoef je niet meer elke 2 uur te gaan halen he. Die kan of best wat langer zonder, of je houdt s nachts gewoon open buffet: kind bij je in bed, de borsten bloot of spaghettihemdje, en laat het m zelf maar regelen. Vindt hij het niet gewoon feest met jullie ondertussen? Wij maakten de nachten vooral enorm saai. Niet meer licht aan dan strikt nodig, zo weinig mogelijk zeggen, en ook gewoon duidelijk maken dat je slaapt (of doet alsof). Ik heb 2 kinderen tot ruim voorbij het jaar gevoed, en heb er eigenlijk best prima bij geslapen over het algemeen. En je kan natuurlijk best beurten doen s nachts he. Laat hem maar even opladen in de logeerkamer, en de volgende nacht gaat hij eruit waar nodig en legt hij hooguit een nachtelijke drinker bij een half slapende jou. Zo is er altijd iemand min of meer uitgeslapen.
Het lastige met dit soort dingen, is dat een ander het altijd heel goed kan zeggen (en de mazzel heeft dat het bij dat kindje wél werkt), maar dat dit in de praktijk bij je eigen kindje niet zo goed lukt. Want ook al pas je alles toe wat jij zegt, en misschien wel gelijk in hebt, bij je eigen kindje gaat dit niet. Ik herhaal: gaat dit dus niet. Daar kunnen tal van redenen voor zijn, zonder dat je het gevoel krijgt van een ander dat het aan jou als ouder ligt. En daarmee bedoel ik niet dat jij nu dat gevoel zo geeft, maar zo kan het wel voelen. Praktisch gezien, zou Luc volgens de boekjes en anderen, ‘gewoon’ moeten doorslapen en geen voeding of water meer nodig moeten hebben. En het klinkt ook zo mooi als anderen dat zeggen want er zit misschien wel een kern van waarheid in. Maar in die praktijk (weer) is Luc niet dat kind dat zal doen wat anderen zo mooi kunnen vertellen. Wij hebben alles al geprobeerd. Ook wat jij zegt en er zit ben ik bang, niets anders op dan accepteren hoe het is. Voor ons dan. En hopen dat het opeens veranderen zal. Die slaaptips zoals in andere kamers e.d. Slapen (dus niet man en vrouw in één bed) hebben wij ook gedaan. Maar weet je wat het is? Ook al had ik oordopjes is. Ook al lag ik ver weg van Lucas op zolder: ik hoorde hem toch. Een wijze medewerker van de thuiszorg zei vorig jaar eens tegen me toen we het er over hadden: ‘je kind hoor je niet met je oren. Je kind hoor je met je lichaam...’ Ik geloof niet dat ik toen ooit zo heb gehuild. En niet van de pijn van dat enorme gat in m’n nek, maar van die lieve woorden. Eindelijk eens iemand die niet met tips en do and don’ts aankwam. Begrijp me goed; het is echt superlief bedoeld en mensen willen graag helpen maar je hebt er geen reet aan. Het komt wanneer het komt en gelukkig heeft moeder natuur bepaald dat je ondanks die nachten heel veel van je kindje houdt, maar het is al zo zwaar en soms is begrip beter dan een tip. Ik hoop dat je begrijpt dat dit geen aanval op jou is. Ik zou heel graag willen dat er van één tip die iemand heeft, nèt die juiste is, maar zo is het vaak niet. En misschien geldt dat voor @GroeneBomen net zo... Soms wil ik gewoon horen dat het ook allemaal ruk is en niet makkelijk en niet leuk en dat ik eraan onderdoor ga net als mijn man. Om daarna met nieuwe energie me weer op de volgende nacht te storten.
De reacties van je schoonfamilie zijn inderdaad absurd. Maar wat ontzettend fijn dat je man hier zo anders in staat en dat ook aan hen duidelijk probeert te maken! Niet dat ie nu een extra medaille verdient, want in mijn ogen is het ook normaal dat je dit samen deelt. Maar mijn schoonfamilie is precies zo en mijn man vind daardoor helaas altijd dat ie "al héél veel doet in huis, meer dan mijn vader deed" (Ja, dank je de koekoek, da's niet zo moeilijk )
@Iertje81 ... moeder van 3 Dochters die NOOIT slapen hier Ik heb op Insta, Mina van 2 chicks and a hammer. Ik ben zwaar fan van haar, naast dat dat mens prachtig is om te zien, is ze zooooo handig. Laats werd ik alleen een piepje kribbig van haar. Haar nieuwe kadootje is 3 mnd oud en slaapt een gat in de nacht, want ze heeft een slaaptraining gevolgd. Kort gezegd heet die....laat je kind maar janken en dan geven ze vanzelf op. ( in mijn ogen dan hè, zal vast een pedagogische naam voor zijn ) In mijn huis hoeft niet gehuild te worden, kom dan maar 6 jaar op mijn hoofd liggen tot je er wel zelf aan toe bent hoor. Ik zie er 100 jaar ouder uit dan ik ben, heb een body make-over nodig, ben altijd blut door die 3 geldslurpers en de Lego blokjes zitten permanent onder mijn voeten geplakt....maar ze zijn zo CUTE! .... als ze 25 zijn en op zichzelf wonen Iedereen doet altijd zijn best en elkaar daar over aanvallen doe je niet. Jullie doen het allemaal kei goed hoor!
Helaas heeft junior eetproblemen en daar logopedie voor, naast de kinderarts. Hij at daarnaast een ruime week 0.0. Dus hij moest wel bijtanken letterlijk. Normaal eet hij ook veel te weinig helaas dus is t om de 3 uur voeding (ook consultatiebureau, kinderarts en lactatiekundige vinden het in zijn situatie volstrekt normaal en juist goed omdat hij anders af zou vallen: hij is al slank). Hij slaapt al op onze kamer, mijn man ligt ernaast en is de eerste die hem pakt om te kijken of het gewoon knuffelen is omdat hij door obstipatie zoveel buikpijn heeft. Dus man pakt hem gewoon bij zich en slaapt of met hem verder, of schuift hem door en slaapt verder. We maken het ons al zo makkelijk mogelijk. Bedhek hebben we zelfs al zodat man ook rustig kan slapen met hem. We hebben ook al advies gevraagd aan zijn behandelaars maar ze gaven allen aan: voedt hem, hij heeft het hard nodig nog. T is voor ons heel rot helaas maar niets aan te doen. Door het samen te doen, is het wel mentaal fijner
Jeetje zeg, wat lijkt mij dat ontzettend zwaar! Waarschijnlijk heb je het al geprobeerd, maar helpt het niet om wat melk af te kolven, pap er door heen te doen, en dan een droomvoeding te geven voordat jullie gaan slapen? Wie weet slaapt hij dan een uurtje langer door? Elke minuut is er 's nachts tenslotte 1. Bij mijn oudste bleek ik te weinig voeding in mijn borstvoeding te hebben, zodra we daarbij begonnen met bijvoeden met flesvoeding sliep hij in een paar weken door en kwam hij ineens aan. Dus is je moedermelk al getest? Schijnt namelijk niet heel veel voor te komen. Ik hoop echt dat er een wonder gebeurt en dat jullie kleintje ineens door slaapt, dat je 's ochtends wakker wordt en ziet dat het al licht is. Wat betreft je schoonfamilie, die zijn zeker in de vorige eeuw blijven hangen?!
@Cindy1977 hahaha ja precies. Wij zeggen al 'zelfs mijn wallen hebben wallen' @Muisje2016 hihi ik heb al gehoord 'je hebt zoveel geluk met een man die zoveel doet!' Ja dat klopt,ben er blij mee en dat zeg ik ook tegen hem. Net als hij waardeert hoeveel ik doe. Alleen hoor ik regelmatig hoe bijzonder het is dat hij zoveel doet, maar hij NOOIT hoe fijn het is dat zn vrouw zoveel doet. En het stomme? Mijn moeder zegt het ook terwijl mijn vader altijd eruit ging s nachts omdat zij in de stress raakte van huilende kinderen en mee ging huilen. Zelfs mijn opa hielp zijn vrouw al mee en kookte bv (en opa is geboren in 1910 dus toen was het echt niet vanzelfsprekend). Zowel opa als mijn vader vonden t normaal om gewoon hun gezin te helpen, ook in de nacht.
Mijn voeding is goed gelukkig, produceer ook genoeg. Ik kolf 1 voeding ook af omdat ik 1 keer per dag zelf wil bepalen wanneer ik wil gemolken worden Na de geboorte heeft hij wel bijvoeding gehad omdat het hem niet lukte om te drinken en we hem via slangetje aan de vinger extra moesten toedienen omdat hij stille ondervoeding had en was uitgedroogd. Pap is idd volgende stap om te proberen. Al hadden de zorgverleners wel gezegd dat t qua calorieën niet veel uit maakt en we geen wonderen hoefden te verwachten. Maar we mogen het wel binnenkort proberen.
Inderdaad, je opvoeding en voorbeeld daarin kunnen zó bepalend zijn. Mijn ouders deden het ook samen, hadden ook samen een eigen winkel waar ze beiden in werkten. Mijn schoonouders hadden ook een eigen bedrijf, maar schoonpa werkte en schoonma was thuis met de kinderen. Op zich niks mis mee, maar ik merk nu dat zij het zeer vanzelfsprekend vinden dat ik ben gestopt met werken omdat mijn werk als vk niet meer te combineren was met zijn werk als arts. Want hij is de man en verdient het meest, dus dat is in hun ogen normaal. Terwijl mijn familie mijn keuze wel begrijpt, maar ook ziet dat dat best een worsteling is (geweest). Mijn man ziet dit overigens ook hoor, en hij waardeert het dat ik hem de ruimte geef voor zijn carrière en weet dat ik (ondanks dat het een goede keus is) mijn werk soms mis. Maar mijn schoonfamilie denkt volgens mij echt dat mijn werk een soort hobby was
Hoe scherp het kleine ui was die ik aan het snijden was. De eerste ging goed maar de echt mkleine ui was zo scherp dat de tranen over mijn wangen gleden Het liefste wou ik mijn ogen dicht houden maar met een scherp mes in mijn handen niet zo handig hahaha. Was blij toen de ui in de pan lag
Je hoeft jezelf niet te verdedigen vind ik. Al geef jij je kind van 5 nog 10 keer per nacht de borst. Iedereen moet doen wat goed voelt. Dat het niet altijd makkelijk is en zeer vermoeiend is natuurlijk niet fijn. Maar ik wil dan juist zeggen goed bezig mama! Je kijkt naar de behoeftes van je kind en luistert daar naar. En dat maakt je een hele goede moeder.
Wat is er mis met tips geven? Mijn oudste was een huilbaby. Knettergek werd ik ervan. Ik vond het juist lief dat mensen me probeerden te helpen. Het hielp allemaal geen reet, maar toch.
Maar je studie en werk waren toch ook ter tijdverdrijf tot je je ging voortplanten en je aan je échte recht begon? Het aanrecht! (Wat een vreselijk ouderwetse schoonfamilie) (Je zou voor de grap hun stress bezorgen en melden:ja, hij stopt nu met zijn werk zodat ik kan werken. Hij wordt thuisblijfpapa! Hahaha)
Dank je Maar t was niet ter verdediging, maar meer als uitleg. Ik vind tips prima ik ben een goede moeder, maar zou betere ik zijn als ik meer slaap had. Lontje wordt niet langer met de wallen tot op de knieën hihi
Compleet on topic: +5 afwijking en cilinder voor ogen van mijn kleuter. Oeps. Dus dat wordt op zoek naar een bril