met mijn man kan ik er over praten. Hij was flabbergasted en nadien in de auto zei die ook gelijk wtf was dit dan?! Hij gaat geloof ik met zijn moeder praten. Dat is in elk geval de bedoeling. Ik ben voorlopig niet van plan een woord met haar te wisselen, daarvoor heeft ze me te erg gekwetst.
Ik denk dat ons volgende apparaat ook een Jura wordt. We hebben nu een Krups, en die is ook echt heel fijn, maar als deze kuren krijgt komt er een Jura.
Jeetje, wat ontzettend rot. (Understatement) . En wat een onveilig gevoel als je ex zo lang na de scheiding jou nog op deze manier in de problemen kan brengen. Heel veel sterkte. En is er geen manier om hier onderuit te kunnen? Hier heeft mijn ex zijn deel van het studie geld voor de kinderen aan zichzelf besteed. Daar heb ik ook wel even wakker van gelegen. Vooral omdat ik het zo stom van mezelf vond dat ik dat niet beter had vastgelegd in het convenant.
Mijn ex heeft dat ook gedaan, bijna 20.000 euro wat voor S1 was. Ligt tot op de letter vast in het convenant, maar dan moet S1 een rechtszaak aanspannen en dat wil ze niet. Man man wat heb ik geblèrd zeg, vreselijk dat ze zo zo’n vader heeft als hem. Gelukkig is mijn huidige man al 15 jaar in haar leven en weet ze niet beter als dat dat haar vader is en gaat ze door het leven met zijn achternaam op haar kunstwerken.
Wat mooi dat jouw man ook de vader voor S1 is geworden. Ik heb ook wel paar nachten slecht geslapen van dat studiegeld. Nog een verantwoordelijkheid die ik in mijn eentje moet dragen. Ik heb 3 geweldige kinderen, maar heb achteraf spijt dat ik hun geen fijnere vader heb kunnen geven. Bizar natuurlijk, zonder hem waren zij er ook niet geweest
Ja zucht, moeilijk hè. Ik zeg ook altijd tegen S1 dat ze gemaakt is uit liefde. Ik heb er nooit geen spijt van gehad, wel jammer dat ik niet in zag wat een lul de behanger hij is, maar oké, dat zeg ik niet tegen haar. Je spaart voor ze wat je kan en meer kan je niet doen. Hopelijk kom je een lieve man tegen, die net zoveel van jouw kindjes als van jou houd. En weet, je bent niet alleen!
Wat herkenbaar, dit gevoel!! En inderdaad zwaar om alles alleen te dragen. Vreselijk wat jouw ex gedaan heeft! Hier hebben de kinderen geen spaarrekening op hun eigen naam, omdat ik bang ben dat alles wat ik voor ze spaar dan door ex wordt opgemaakt. Je kunt het inderdaad wel vastleggen, maar dat zou mijn ex echt niet tegenhouden. Ik spaar daarom voor hen op een rekening die op mijn naam staat.
Erg hè, dat mensen in staat zijn zoiets te doen! Fijn dat je nu een man in je leven hebt die voor je dochter ook als vader voelt!
De studie rekeningen staan bij mij ook op mijn naam. Niet zozeer voor mijn ex, maar omdat ik wil bepalen wat er met dat geld gebeurt.
Weet je, je kunt nog zoveel vastleggen in een convenant maar dat geeft geen garanties. Als het op is, is het op en tenzij je een rechtszaak aanspant kun je nog enigszins iets krijgen maar dat kost zoveel energie. Wat ik eigenlijk wil zeggen, is dat je het jezelf niet heel erg kwalijk moet nemen. Vooruit kijken. Lastig, maar wel het beste. Als ik terugdenk aan hoeveel geld ik kwijt ben geraakt bij en na mijn scheiding kan ik nog witheet worden, maar ik heb alleen mezelf ermee nu...
Inderdaad, dit is helemaal waar. De schuld waar mijn ex me nu mee opzadeld kan ik, volgens ons convenant, weer op hem verhalen.. Maar ja, hij geeft nog steeds structureel meer uit dan er binnenkomt, en op papier heeft hij niets. Dus een rechtszaak zal mij vooral heel veel kosten en weinig of niets opleveren. Frusterend, maar helaas wel de realiteit.
Daar heb je gelijk in hoor. Ik ben er bij de scheiding ook behoorlijk financieel bij ingeschoten. Deels omdat ik zo snel mogelijk alles rond wilde hebben en deels omdat ik nog normaal contact wilde hebben na de scheiding met oog op de kinderen. Ik heb gekeken waar ik het mee zou kunnen redden. Maar dat studiegeld was vooral een domper omdat dat daardoor ook weer mijn verantwoordelijkheid werd om de kinderen te kunnen laten doorstuderen. Het viel me toen gewoon even rauw op mijn dak.
Pff. Wat vreselijk dat het soms zo moet werken. Ik kan er gelukkig zelf niet uit ervaring over meepraten. Mijn scheiding lang geleden was na een jaartje samenwonen met ieder eigen rekening en geen kinderen. Ik heb gewoon mijn boeltje gepakt en ben vertrokken. Een vriendin van mij heeft wel een heel vervelende scheiding achter de rug (inmiddels 20 jaar geleden.) Tegen haar nieuwe vriend zei ze: "pas op dat je me nooit gaat verlaten. Ik weet nu hoe het werkt, en ik trek je helemaal leeg." Ze zijn nog bij elkaar