Ah lief toch? Zo kreeg toen mijn 4 maanden oude dochter een broodje pindakaas in haar gezicht geduwd van haar broer (toen 2) onder het mom van: jij mag ook wat lekkers. En het leerde mij weer net even wat scherper op te letten, oeps .
Dat ik gisteren naar boven ging met de kinderen en m’n nieuwe trui alleen maar even op een hangertje hing en toen hoorde ik de wc doorgetrokken worden en daarna Ies: ‘Lucas heeft zijn speen (met speenkoord ) doorgetrokken Juist...
Vond het idd heel erg lief, dat delen zit er in ieder geval in. Doet ze met haar speelgoed nu ook al, al snapt ze niet dat L nog niks met de duplo kan het ging hier echt in een split second en met haar middag boterhammen zit ze in de kinderstoel alleen in de ochtend in het weekend mag ze hem aan haar tafeltje eten (onder het mom het is extra en we moeten het leuk maken) L wist overigens niet hoe snel ze haar lippen af moest likken
Dat mijn oom en tante corona hebben, zijn beide onderliggend ziek, en we nu niet weten of mijn oom zijn benodigde bloedtransfusies kan krijgen. Terwijl alles en iedereen zo enorm voorzichtig is geweest en we voor en met hen aan het uitkijken waren naar de vaccinaties. Misschien heel egoïstisch maar heel bang dat er een herhaling is van na de geboorte van H, die was bijna 3 maanden toen ons neefje van toen 6 overleed en nu is L bijna 3 maanden daardoor ook bang om terug te vallen in de PPD van na H terwijl we zo hard werken om dat te voorkomen.
Dat er mensen zijn die denken dat er bij het cjg alleen naar de verhouding gewicht - leeftijd gekeken wordt. Tot 2 wordt er gekeken naar de verhouding lengte - gewicht - omtrek schedel. En vanaf 2 jaar wordt er gekeken naar de verhouding lengte - gewicht en wordt er op basis daarvan de bmi berekend. Aan de hand van het bmi zie je of een kind ondergewicht, normaal gewicht, overgewicht of obesitas graad 1,2 of 3 heeft. De eerste stap bij overgewicht zijn voedingsadviezen, daarna inderdaad een diëtist. En nee, dat is absoluut niet om moeder of het kind te pesten/ terecht te wijzen etc. Een diëtist kijkt goed naar het voedingspatroon en helpt waar nodig de ouders en hun kind. Heel vaak geeft dit al een goed resultaat, maar een enkele keer niet. In de keren dat het geen resultaat heeft, zal de arts van het cjg doorverwijzen naar een kindarts. De kans is dan namelijk aanwezig dat het desbetreffende kind een stofwisselingsziekte of bijvoorbeeld een auto immuunziekte heeft, dit zal dan via de kinderarts worden uitgezocht. Maar afgezien van de gezondheid van je kind, moet je toch ook niet willen dat je kind later gepest wordt, een slecht zelfbeeld krijgt en of levenslang een strijd tegen de kilo's moet voeren?! Want hoe langer je overgewicht hebt, hoe lastiger je er af komt. Het verbaast mij dus dat er altijd nog ouders zo naïef zijn dat ze niet willen zien dat hun kind overgewicht heeft.
Eens. Bij (ernstig) ondergewicht net zo.. ik snap echt niet dat mensen het maar laten. Ja de kans is groot dat er niets is. Maar wat als er wel wat is. Dat vergeef je jezelf toch nooit??
Hier hebben we er 1 met overgewicht, de periode obesitas werd veroorzaakt door medicatie, maar op extra opvolging na werd er niet meer mee gedaan. Hij zit op het minimale qua inname, maar zelfs de dietist van de middelste vind het vreemd dat er bij hem niet verder gekeken is (juist omdat het bij zijn vader in de familie zit en zijn vader morbide obesitas heeft met hartproblemen en suikerziekte etc) maar ook bij mij in de familie de ene kqnt bekend is met obesitas ondanks dieetadviezen van een dietist (ook nooit verder onderzocht overigens en ik ben de uitzondering aan die kant). Daarnaast hebben we er ook 1 met flink ondergewicht waar we al sinds ze een maand of 8 was bij de dietist lopen ivm kma, die eet bijna net zo veel als de oudste maar blijft onderin zitten met haar gewicht. Enige verschil qua voeding is dat de oudste wel producten met koemelk krijgt en de middelste dus niet. Eerlijk gezegd ben ik blij met de dietist als sparring partner, die even mee kijkt en zo nodig adviezen geeft. Ik denk dat de weerstand vooral voortkomt uit dat mensen verwachten dat ze dan alles om moeten gooien en veranderen. Hier alleen absoluut niet die ervaring, zal anders zijn wanneer je vaak minder gezonde dingen toe staat maar zelfs dan kunnen ze juist advies geven hoe gezonder op een leuke manier aantrekkelijker wordt voor de kids.
Dat snap ik ook nooit! Ik heb het met m'n middelste gehad. Dat is echt een flinke kerel. Lang voor zijn leeftijd en zwaar (niet dik overigens) maar volgens de berekeningen heeft hij wel overgewicht. Voedingsadviezen gehad maar hielp niet dus doorverwezen naar de kinderarts, ook daar kwam niks uit (gelukkig) volgens de kinderarts is hij gewoon een hele flinke jongen. Maar vond het wel heel fijn te weten dat er niks ergs was
Wij moesten naar zo’n arts die ging kijken of er iets was qua erfelijkheid of iets dergelijks. Daar werden we naar doorverwezen door de kinderarts. Nou goed: maar gedaan en toen bleek dat er niets aan de hand was met Luc z’n organen, schildklier, bloed, etc. En moest ze toegeven dat het wellicht toch zo was als dat we zeiden (namelijk dat Ies het ook had en dat haar vetjes als sneeuw voor de zon verdwenen toen ze ging lopen). Toch bleef ze aandringen op DNA onderzoek al was de kans klein dat daar iets uit zou komen zei ze zelf. Toen was C er klaar mee. Ik was dat al eerder maar gaf C wel gelijk dat we wat zaken moesten uitsluiten. Tijdens dat laatste aandring gesprek zei hij: ‘ik begrijp uw goede bedoelingen en snap vanuit je professie dat u dit moet melden, maar als u zelf al aangeeft dat er waarschijnlijk niets uit zal komen, dan stopt het wat ons betreft hier.’ Toen kwam ze met rampscenario’s en toen zijn we wel opgestapt en weggegaan nadat we vriendelijk gedag hebben gezegd. En tijdens het bezoek daarna aan de kinderarts zei hij ook dat het goed was en er geen reden meer was om verder te onderzoeken. Nu gaan we eens per 4/5 maanden met Luc heen en is hij altijd tevreden.
Nou ja, dat vonden wij ook. Tot Ies met z’n reserve speen aan kwam hollen (geen idee waar ze die vandaan haalde ) en zei: ‘hier Lucie: ik heb een nieuwe voor je Heerlijk toch zo’n behulpzaam kind
Van de brutaliteit van mijn oudste. niet te filmen. Ik betrap mezelf er echt soms op dat ik hem het liefst naar boven wil bonjouren!
Hier bij de 3e wilde cb dat ik naar de kinderarts ging, ze vermoedde een darmziekte. Daar heb ik eerlijk gezegt ook niks mee gedaan. Ja de lijn zakte van +2 naar -2. Maar dat was het enige waarop ze het baseerde. Kind was erg levendig, at ruim voldoende, ontwikkelde snel op fysiek gebied, ontlasting nornaal, zag er gewoon goed uit, alleen klein tov leeftijd. En nu is ze 6 en nog steeds een licht ukkie. Maar de enige keer dat ik haar moest ziek melden op school was toen ze waterpokken had
In ons geval kreeg ik met 6 week al te horen dat mijn zoontje te dik was. Hij was 6 week oud en woog 6 kilo. Wat een prima gewicht was aangezien hij met zijn geboorte 5 kilo woog en dus in 6 week ongeveer een kilo was aangekomen. Later was hij nog te zwaar en op dat moment was het terecht dat ze het in de gaten gingen houden. Lag ook niet aan zijn eten en hebben ook een verwijzing naar kinderarts gekregen. Die konden niks vinden en zodra hij ging lopen was het eraf. Maar het ligt dus een beetje aan de situatie. Situatie 1, doe normaal! Situatie 2, ja idd iets om op te letten. Oh dezelfde arts die mijn oudste naar de kinderarts verwees omdat hij "erbse parese " had volgens haar (kerngezond en sportend op hoog niveau) en mijn jongste zoon omdat de vorm van zijn schedel ongelijk was en het wel eens kon zijn dat er tumor zat die drukte op zijn oogzenuw, waardoor hij slecht zag (gewoon vorm van zijn hoofd en slechte ogen). Maar goed. Zoveel vertouwen heb ik niet meer in de cb arts.
Schaam je, 1 kilo aankomen in 6 weken Maar echt, cb adviezen zijn soms zo raar. "Ze moet echt meer eten hoor, ze groeit te weinig"... 2 minuten later... "je moet echt stoppen met snachts voeden, is helemaal niet meer nodig". Kanttekening: ze was 7 maanden ofzo én ik had er geen problemen mee om snachts een keer te voeden. Snachts een borstvoeding leek mij een beter idee dan overdag een extra boterham ofzo. Of "nee hij mag niet gaan staan, slecht voor zn heupen". "Oke, bind ik hem vast aan de tafelpoot zodat hij het niet meer kan". Was ook niet goed
Jep. Ik had een ks met complicaties na de geboorte van de oudste en doordat ik door het vele bloedverlies nog heel slap een duizelig was, had ik beneden een verschoonkussen en sliep hij in de box. Kreeg ik ook commentaar op, want dat was niet goed voor de rust en regelmaat. Heb toen ook gezegd dat het vast niet goed voor hem was als ik met hem van de trap af zou vallen. Die mensen waren echt raar