Snap wel dat het lastig is, maar denk dat het soms niet anders kan. Niet iedereen heeft een sociaal netwerk of andere mogelijkheden tot oppas en een werkende partner. Dan begrijp ik het wel.
In Japan, iig de streek waar mijn zus woonde, eten ze sushi ook met omeletreepjes. Idd ook veel rauwkost, in de gezinnen waar zij woonde was de sushi zo'n beetje 80% vega en 20% vis. Oh en ook nooit in rolletjes; dat was alleen iets van restauranten. (Vind het altijd grappig om te zien hoe verschillend echt traditionele gerechten zijn vergeleken de "verwesterde" versies ervan.)
Haha. Nou ja, in het algemeen. Thuis in Japan eten ze dus heel anders sushi dan de "Nederlandse" sushi, en zo is dat met zoveel andere gerechten... Vind dat best bijzonder eigenlijk Zometeen begin ik met couscous stomen omdat dat anders vanmiddag niet klaar is.
O help, alles komt weer boven wat ik 2 jaar geleden met m'n broer heb meegemaakt toen hij vader werd. Nou inmiddels weten we wat het is hoor
31 inmiddels, en ja andere tijd. Maar dan nog. Gelukkig gaat het goed verder met me hoor. Maar ik ben mij er ook van bewust dat het gelukkig nu vaak wel beter gaat. En dat gun ik ook ieder kind.
Dat snap ik, dat je er kwaad om wordt. Gelukkig gaat het nu vaak beter met thuiszorg. Ook al wordt er vaak gemopperd of gaat er ook wel eens was mis helaas.
Super!! Wij duimen ook dat t 'gewoon' geen reflex is (dat er geen reflex is, is al vastgesteld met drukmeting). De darmspoelingen zullen we nog erg lang moeten doen want laxeren doet niets (maar hopelijk de botox wel). Zelfs met 2x daags spoelen zat hij nog enorm verstopt. Sinds dinsdag is hij eindelijk niet verstopt, kwam borstvoedingspoep uit de slang (maar hij heeft amper wat gegeten ook) Jongste. Hij heeft totaal geen reflex ook bij de overgang naar endeldarm. Drukmeting is gedaan. Dus of hij Hirschsprung heeft of niet: beide beelden hebben hetzelfde beeld helaas (alleen zal er bij de pseudo Hirschsprung om t maar zo te noemen geen operatie volgen) We zijn wel voorbereid op heel lang darmspoelingen doen (doen we nu 4 weken al dagelijks en zelfs lang 2x daags en dat zal nog sowieso lang nodig zijn )
Heel fijn! Ik hou je in gedachten. We gaan uit van Hirschsprung en hopen dat het niet zo is nu. Want hij past volledig in t plaatje van Hirschsprung incl uitslag drukmeting maar een soort pseudo variant kan nog. Dan zitten er wel zenuwcellen maar die doen gewoon niets dus geeft zelfde kwalen maar daar kan hij na jaren wel overheen groeien dat t reflex wel terugkomt. Dan volgt er geen operatie maar is t behandelplan gewoon door blijven spoelen en botox (als dat nu aanslaat) als t uitwerkt.
Dan hoop ik dat er nu de goede stappen worden genomen en hulp gaat komen.. En dan ze niet jz inschakelen. Moeilijk zeg en verdrietig
Ik was net wat kleding aan het passen met H. Jurken van vorige zomer maat 98/104 kunnen echt niet meer, veel te kort. 110/116 gaat prima. Toen kwamen we bij de korte broeken, shorts maat 86 en 86/92 passen nog steeds prima. Hebben alle kinderen dat nou? Ik heb toch echt altijd het idee gehad heel gemiddelde kinderen te hebben qua lengte, breedte en verhoudingen enzo.
Nou ben ik wel benieuwd naar het verloop ervan in de praktijk. Konden ze het lang geheim houden? Waardoor weten jullie het geslacht? Zijn ze nu minder neutraal bezig?
Mijn dochter droeg vorige zomer (ze was toen net 5) nog baby korte broeken, haha. Volgens mij maat 84 ofzo (beetje rare maat, maar ze komen uit Australie). Mijn dochter is wel heel smal, maar draagt ook nog luiers. Het ligt ook heel erg aan het merk, bij korte broeken let ik daar wat minder op, als ze te breed blijken, dan laat ik ze gewoon een jaartje liggen nog. Met lange broeken kan dat natuurlijk niet, dus die koop ik alleen van smalle merkjes.
Ja, hier ook de ervaring dat korte broeken heel lang mee kunnen. Echter, op een gegeven moment houdt dat toch wel op. Dochter is nu bijna 14 en sinds een paar jaar passen korte broeken ook niet meer als ze uit een maat groeide. Dan krijgen ze toch meer vormen en past het niet meer over de billen.
Korte broeken gingen hier ook heel lang mee. Mijn jongste had een korte broek waar ze een jaar of 4 mee heeft gedaan. Was een maat 116 geloof, tot ze 8 jaar was gedragen. Toen werd hij te strak en ook wel echt kort
Oef wat heftig. Ik hoop dan maar dat deze signalering ertoe gaat leiden dat jullie de juiste hulp gaan krijgen. Hier situatie anders om. We hebben wekelijks gesprekken met psycholoog over jongste. En hij bood aan om oudste hierbij te betrekken als hij vragen heeft of ergens mee zit mbt zijn broertje. Of zelfs een gesprek extra met hem alleen. Nadat wij hadden verteld dat het soms lastig is de aandacht goed te verdelen wanneer er 1 zo veeleisend is en de ander zo makkelijk. Oudste gaf aan daar geen behoefte aan te hebben.